Vikan - 30.04.1964, Side 30

day and
night products
Made in Switzerland
FEGIIRD * HEILBRIGDI * HAMINGJA
Svissnesk fegnrðarvisindí
Vér höfum þá ánægju að geta nú boðið íslenzkum konum hinar við-
urkenndu MILOPA-snyrtivörur, sem eru árangur af margra ára starfi
svissneskra vísindamanna.
MILOPA-snyrtivörur fara nú sigurför um heiminn.
r- MIl OPl
9
Einkaumboðsmenn MILOPA-KOSMETIK:
Landstjaman h.f.
leitt að Hilla, sem enn ló í roti, og
lagðist á hnén við hlið hans. Hún
tók undir höfuð hans og herðar og
leit á Dodda. Hún spurði ekki, hvort
hann hefði slegið, heldur sagði að-
eins þetta eina orð:
— Ræfill.
Doddi sperrti sig og riðaði svo-
lítið, eins og hann hefði orðið fyrir
líkamlegri árás. Svo greip hann til
munnlegrar varnar:
— Hann byrjaði. Hann er djöfuls
drullusokkur. Hann sagði, að . . .
Hann komst ekki lengra, því
Gunna greip fram í fyrir honum:
— lessaður vertu ekki að þrasa
við þessa meri. Láttana eiga sig.
Komdu. Við skulum fara.
Hún tók í höndina á Dodda og
teymdi hann með sér út úr salnum.
Ég vildi vita, hvað yrði af Gunnu,
ef allt annað brygðist, svo ég fylgdi
í humáttina. Þau fóru að Landróv-
ernum og settust upp í. Doddi und-
ir stýri. Ég sá Landróverinn bakka
út úr stæðinu og stanza loks ugg-
vænjega nærri rússanum hans Ólafs
í Skarði. Svo fór hann áfram, fyrst
( rykkjum, slapp við illan leik fram
hjá öðrum hliðarstaurnum og hvarf
niður brekkuna út á veginn.
Þá var ég farlaus. Nú var bara
að bjarga sér.
Þegar ég kom aftur inn í salinn,
var stelpan búin að tosa Hilla upp
i stól og hann var með lífsmarki.
Það blæddi út úr honum. Ég fór og
settist hjá þeim. Hilli leit á mig
sljóum augum og kingdi blóði. Svo
spurði hann:
— Af hverju sló hann mig?
— Ég veit það ekki. Ég var úti.
— Þú vissir, að hann myndi slá
mig.
GK: „Vissi ég . . .? Ertu vitlaus,
drengur — heldurðu að ég hefði
þá beðið þig að dansa við Gunnu?
Þú ert eitthvað skrýtinn!"
„Þú lýgur því. Þú ert helvítis
lygalaupur, og ég skal drepa þig".
Hann stóð upp og tók í skyrtuna
mína framan á brjóstinu með vinstri
hendi, en teygði hina afturfyrir sig
til að slá mig. Eg skildi meiripartinn
af skyrtunni minni eftir í krumlun-
um á Hilla, sem auðvitað missti iíka
ballansinn og stakkst á hausinn yfir
mig. En ég varð aðeins fljótari á
fætur af því þetta kom honum á
óvart, og ætlaði að stinga af, en
hann náði í hálsmálið á jakkanum
að aftan og reif bakið alla leið
niður úr, svo ég var bara eftir í
ermunum. Ég gaf dauðann og
djöfulinn í það, og ætlaði að halda
áfram út, þegar Keflavíkurskvísan
setti aðra löppina fyrir mig svo ég
steinlá á gólfinu, og Hilli demdi
sér ofan á mig. Ég lá á grúfu und-
ir honum, svo hann náði á mér
tvöföldum Nelson og var næstum
búinn að setja mig úr hálsliðnum
þegar hann lambdi hausnum á mér
í gólfið, svo buldi við í salnum. Ég
hélt hann mundi drepa mig þarna,
enda vantaði víst ekki viljann.
Þá fann ég allt f einu að hann
linaði takið, því einhver var að
reyna að ná honum ofan af mér,
og ég notaði tækifærið og reif mig
gQ — VIKAN 18. tbl.