Vikan - 03.09.1964, Blaðsíða 40

frá þessu og er ég vaknaði var
orðið dimmt, og bandspotti
slóst i tjaldið án afláts, nær takt-
bundið.
Þegar ég leitaði í blaðabunk-
anum lians Ásgeirs að iestrar-
efni, fann ég mynd af konunni
minni. Ég varð dálítið bissa að
sjá hana þarna en það var eins
og ég týndi einhverju innra með
mér er ég las það sem skrifað
var aftan á hana.
Mér leið mjög illa og ég var
sinni hafði Ásgeir birtzt í ljós-
keilunni, syngjandi og kennd-
ur. Hann hafði verið með stokk-
andarblika, haldið um hálsinn
á honum og veifaði sigri hrós-
andi yfir höfðt sér — og verið
ánægður með litinn feng. Þá
var gott að hittast, malla eitt-
hvað saman í svanginn, tala um
veiðina, vera vinir og sofna í
svölu og tæru útiloftinu.
Ég var búinn að bíða lengi
er ég sneri bílnum við og hélt
vissu hvernig komið var. Þeir
höfðu með sér tvö teppi og Ratar
Lite. Þeir gerðu engar athuga-
semdir við flöskuna sem hallað-
ist upp að mér i sætinu, en þeir
vildu ekki bragð.
Ég sneri Buickbílnum við á
hlaðinu og hann spólaði langt
úr kyrrstöðunni.
Við fundum Ásgeir ekki i
tjöldunum og hróp okkar og köll
hurfu eitthvað út i bláinn, án
svars.
klettaborginni. Hahn lá þarna
á grúfu og við sáum fyrir okkur
hvernig stálbrotin og blýið höfðu
tætt höfuð hans i sundur. Við
vissum að hann hafði rekið
byssuhlaupin í leir og fyllt þau
og byssan lá sundurtætt undir
brjóstinu á honum, patrónuhús-
ið hafði fyrr látið undan.
Þarna lá hann vinur minn
— og konu minnar. Og ég minnt-
ist orða hans fyrr, er lómurinn
hló. — Sá hlær bezt seni síðast
Eff svo, þá er lausnin hér ^
Framleiðum hina þekktu „1001“ skápa
í þrem stærSum, 16, 24 og 32 skúffu.
VINNUHEIMILIÐ AÐ REYKJALUNDI Aðalskrifstofa Reykjalundi, sfmi um Brúarland. Skrifstofa í Rvík, Bræðaborgarstíg 9, sími 23150
Eigið þér I erfiðleikum
með hirzlu undir skrúfur og annað smádót?
• -
plfigpfl
hættur að finna til áfengisins að
mun nema þungan dofan til
höfuðsins. Ég kúgaðist dálítið
við hvern sopa, en mér fannst
ég þurfa þess með samt.
Ég rifjaði upp allt sem ég
mundi um heimsóknir Ásgeirs
og samband okkar við hann,
það var mjög erfitt að hugsa
um það, en ég skyldi að konan
var mikið ein og að hana vant-
aði verkefni.
Það var komið myrkur og
regnið buldi jafnt og þétt á
tjaldinu, ömurlegt undirspil en
þó róandi á sálarstríð mitt.
Ég fór út í bílinn, ræsti hreyf-
ilinn, sneri bílnum í norður
með fullum ljósum. Regnið
hnappaðist á bónuðu vélarlokinu
og brettunum og er regndrop-
arnir voru orðnir nógu stórir,
hrundu þeir niður. Er ég beið
þannig minntist ég þess, að einu
út með vatninu, upp á sýsluveg-
inn. Buickinn tók mjúkar og
þungar dýfur er ég fór yfir ræs-
in, sem voru hærri en vegurinn.
Bíllinn þaut gegn um svarta
nóttina með skerandi Ijós á
vinstri hönd, er gleypti undir
sig veginn, næturflugur og fiðr-
ildi. Ég var dálítið smeikur og
hrökk við í livert sinn er mölin
buldi upp í gólfið og ég vissi
að grjótflugið stóð langt aftur
undan bilnum.
Afleggjarinn var holóttur og
mér fannst hann mjór á ferð-
inni.
Það mætti mér geltandi hund-
ur skömmu áður en ég kom að
reisulegum bænum, hann fylgdi
hægra framhjólinu fast eftir, ég
sá hann ekki en hljóðin voru
tryllingsleg og grimmdarleg.
Ég þáði ekki kaffið og menn-
irnir þrir komu strax og þeir
Yið komumst að læknum á
bílnum við illan leik. Það var
fljótlegra en að ganga, oftast var
það vélaraflið sem knúði bílinn
það fast áfram, að steitti á stein-
um, en við skeyttum því ekki.
Ljóskeilurnar voru mjóar en
sterkar og þær skáru myrkrið
i leitandi þögn en urðu gráar
og daufar í fjarlægðinni og end-
uðu í engu yfir blautum, gulnuð-
um mýrunum. Við gengum með
nokkru millibili og leituðum
hægt og vandlega í beltum, með
læknum, yfir flóann og austur
eftir klettabeltunum sem lágu
með breiðum flóasundum á
milli. Það var spenna meðal
okkar, mögnuð af ýlfri vinda
í klettum og gróðri merkurinnar
og vitundin um hið voveiflega.
Við fórum austur með ánni,
það var orðið áliðið nætur þegar
við fundum Ásgeir undir einni
hlær.
En þau misstu marks hvað mig
snerti, mér var ekki hlátur i
hug.
Það hefði verið hægt, en erf-
itt — og ég reif myndina í smá
agnir, vandlega og hægt og
horfði á þær og yfirgaf áður
en ég steig þær djúpt niður
leðjuna.
ÆVINTÝRIÐ UM
GARBO
Framhald af bls. 15.
holm lagði frá New York i snjó-
hríð hálfum mánuði fyrir jólin
1928, var Alice Smith um borð.
Hún læsti sig inni í klefanum
og sýndi sig ekki fyrstu dagana.
En við borð skipstjórans var
glæsileg samkoma, sem óskaði
_ VIKAN 36. tbl.