Vikan - 03.09.1964, Blaðsíða 43

hitataskl
fyrlr
hiiaveitu
Fylgist með tækninni!
Nýjustu Danfoss sjálf-
virku hitastillitækin full-
komna þægindi hitaveit-
unnar og mmnka hita-
kostnaðinn.
Tækin sjá um að ofnarnir
fái aðeins það hitamagn,
sem nauðsynlegt er tll að
herbergið haldi því hitastigi
sem þér óskið. Forðist ó-
þarfa áhyggjur með því að
nota Danfoss hitastilli-
v tæki.
Vélaverzlun
Síml 24260
Gautaborgar, svo að hún losnaði
við blaSamennina. Garbo kyssti
unga manninn aS skilnaSi þegar
Kungsholm lagSi frá bryggju,
og áhorfendur hrópuSu húrra
og óskuSu henni alls liins bezta.
í New York vildi fólk frétta af
þesu konunglega ástarævintýri.
Garbo varS alveg örvilnuS og
svaraSi: — Ég leik mér ekki
meS smádrengjum. Ef til vill
sagSi hún þetta til þess aS særa
ekki John Gilbert. Hann hafSi
sent henni hundruS skeyta und-
anfarna mánuSi og nú beiS hann
hennar eftirvæntingarfullur. En
þau byrjuSu strax aS rífast, og
Garbo sá sig tilneydda til aS
tilkynna: — MikiS hefur veriS
skrifaS uiu vináttu okkar. ÞaS
er aSeins vinátta, og ég mun
aldrei gifta mig. En þiS getiS
skrifaS, aS John Gilbert er ein-
hver bezti maSur, sem ég hef
þekkt. Hann er skapstór. Hann
er fljótur aS breyta um skap og
segir þá margt, en jiaS gerir
ekkert til. Mér likar mjög vel
aS leika á móti honnm. Hann
er mjög hugmyndaríkur og örv-
andi leikari. Hann gerir upp-
tökurnar lifandi og eðlilegar.
ÞaS er mikil hjartahlýja og
stórhugur í þessum orSum. Viku
seinna kvæntist Gilbert í þriSja
skipti. Garbo var spurS um á-
lit sitt. — Ég vona aS mr. Gilbert
verSi mjög hamingjusamur, sagSi
hún.
Hún hafSi annaS aS hugsa um.
Hljómmyndir voru komnar á
markaSinn og viS jjau skipti
hurfu margir af vinsælustu kvik-
myndaleikurunum i gleymsku.
Rödd jjeirra var ekki nógu góS.
Hvernig mundi fara fyrir Garbo
— drottningu kvikmyndanna?
Leik hennar í tónmynd var
frestaS í lengstu lög. En svo
var ekki hægt aS draga jiaS leng-
ur. Hún fékk hlutverk í mynd
eftir sögu Eugene O’NeilI „Anna
Christie’, en söguþráSur hennar
er um unga stúlku, sem kemur
ung frá SvíjijóS og lendir í amcr-
isku hóruhúsi, en tekst aS kom-
ast burt. Hún leitar aS föSur sin-
um, sem er sjómaSur, og fær
aS vera hjá honum og lifiS bros-
ir aftur viS henni.
Garbo talar, sögSu blöSin viS
frumsýninguna í New York, og
gestir kvikmyndahússins biSu í
dauSaþögn eftir aS hún kæmi
fram. ÞaS er ekki fyrr en nokkuS
er liSiS á myndina, aS Anna
Christie kemur inn á litla hafn-
arkrá til þess aS leita aS föSur
sínum. Hún gengur aS afgreiSslu-
borSinu, kastar sér(niSur á stól
og segir: — Einn whisky fyrir
mig, félagi. Og vertu ekki aS
telja dropana.
Hún sagSi margt betra siSar í
myndinni, og gagnrýnendur voru
sammála um, aS rödd hennar
væri þrungin sömu fegurS og
hún sjálf. Garbo hafSi styrkt
stöSu sina í hásætinu.
Viku siSar var frumsýning á
fyrstu hljómmynd John Gilbert.
Hann var viSstaddur þar meS
konu sína, en þau voru nýkomin
úr EvrópuferS, sem Metro hafSi
boSiS jieim í. Gilbert hafSi ný-
lega undirskrifaS samning viS
kvikmyndafélagiS, þar sem lion-
um var tryggSur einn fjórSi úr
milljón dollurum fyrir hverja
mynd næstu árin. Hann var
hamingjusamur.
Þegar IjósiS slokknaSi í saln-
um og Gilbert laut aS konunni,
mótleikara sinum, og hvislaSi
ástarorð í eyra hennar, var rödd
lians eins og eins drengjanna
úr Wicnarkórnum. Áhorfendur
veinuðu af lilátri. Gilbert lædd-
ist út.
Kona hans yfirgaf hann, því
aS hún vildi ekki vera gift'manni
með slíka rödd. Gilbert voru
gefin fleiri tækifæri, en það
tókst ekki betur hjá honum og
brátt urðu lilutverk lians minni
og ómerkilegri. Hinn mikli elsk-
liugi kvikmyndaheimsins, sem
áður fyrr kom i sportbil í kvik-
myndaveriS og heilsaði til beggja
handa, læddist nú út bakdyra-
megin. IJann kvæntist í fjórða
sinn kornungri stúlku og ein-
angraði sig uppi i húsi sínu i
fjöllunum. Þar flaut wliiskýiS í
stríðum straumum og brátt var
hann orðinn einrænn og bitur.
En þegar minnzt var á Garbo
varð hann aftur hlýlegur. —
Flest fólk lifir og deyr án þess
að hafa kynnzt ástinni. En ég
hef þekkt Garbo. Ég hef alltaf
saknaS hennar, og ég held aS
liún liafi saknaS mín.
Einn morguninn fannst liann
látinn af hjartaslagi. Hann varð
38 ára. Brosmildi og fallegi Jack
hennar Garbo var á brott.
DAGUR VIÐ HINN
ENDA VEGARINS
Framhald af bls. 19.
eyri og Reykjavík er sá, að á
Akureyri gengur lífið hægar og
er ekki orðið trylltur eltingaleik-
ur við klukkuna. Jafnvel á laug-
ardagsmorgni hafði ég engan séð
lilaupa í bankann, meðan Reyk-
víkingar gleyma ýsunni í fisk-
búðinni, því þeir eru að verða
of seinir að ná í kartöflur. Aldrei
sá ég hálfsofandi skrifstofublók
hlaupa öskrandi eftir strætó, og
aldrei var för mín heft af hring-
iðu bíla. En á laugardögum í
Reykjavík springur vinnuvika
borgaranna í loft upp, og þeir
æða áfram, eins og flugeldar, sem
hafa misst prikið.
Kvöldverður á hótel KEA er
gott tækifæri til að hugleiða Iið-
inn dag. Það er vegna þess, að
þar þarf maður ekki að hrópa
á þjónana með þjósti eins og
sumsstaðar, heldur eru þeir alltaf
til taks. Klukkan 9 byrjar hljóm-
sveit hússins að leika. Og sjá!
Bítlar Akureyrar eru mættir, fal-
legir á lagðinn og líkir þingeysk-
um dilkum fyrir ofan augu.
Þá datt mér í hug:
Er á smáa fslandi
enginn bær svo lítill,
að ekki sjáist öskrandi
ullargærubítill.
Það er raunalegt að sjá þá,
hvar á landi sem er, standandi
álútir vegna þess, að þeir hafa
gefist upp á að vera þeir sjálfir.
Eða mundi ykkur ekki bregða,
ef þið sæjuð íslenzka hesta ganga
á stultum, jafnvel þótt erlendir
hestar séu stærri?
Þegar við skruppum á rúntinn
um kvöldið, sá ég, að það er ekk-
ert nýtt undir miðnætursólinni.
Við vorum komnir til að vega og
VIKAN 36. tbl. —