Vikan - 03.09.1964, Blaðsíða 46

A P P E L S í N
SÍTRÓN
UME
Svalandi - ómissandi
á hverju heimili
það. Ég veit að hún sagði að það
hefði verið morð, og að hún hefði
það eftir vitni, en það var tóm vit-
leysa. Hún vildi einungis ná sér
niðri á föður sínum, það var alltaf
illt með þeim frá fyrstu tíð".
„Tilnefndi hún þetta vitni?"
„Hvernig hefði hún átt að geta
það, þar sem ekki var um neitt
vitni að ræða?"
„Getur það átt sér stað, að hún
hafi sjáIf verið vitni að því, sem
gerðist? Deloney er dauður, hún
líka. Það gæti skýrt það, sem hún
sagði vinum sínum skömmu áður en
hún var myrt".
Hún svaraði því engu. Við ókum
nú þar sem þéttbýlla var og ég
dró úr hraðanum. Frú Hoffman leit
stöðugt um öxl, rétt eins og hún
óttaðist, að Bridgeton kynni að
veita sér eftirför.
„Ég vona að Hoffman drekki ekki
meðan ég er í burtu", sagði hún.
„Bert Haggerty er heima hjá honum,
en hann hefur aldrei stjórn á neinu
eða neinum, að minnsta kosti ekki
Heienu. Þau fengu skilnað f Reno
í vor sem leið".
Og þegar við svo námum staðar
úti fyrir hótelinu, bætti hún við:
„Hvers vegna gat hún ekki krækt
sér í mann, sem eitthvað kvað að?
Undarlegt það — hún var vel gef-
in og glæsileg, en það var eins og
hún gæti aldrei unnið hylli manna,
sem töggur var í".
Ég fann augu hennar hvíla á mér,
eins og hún væri að reyna að geta
sér til um hvað kynni að hafa orðið,
ef dóttur hennar hefði verið lengra
lífs auðið.
Ég varð henni samferða inn í
anddyrið, fór inn í símaklefa og
hringdi heim til frú Bradshaw. Um
leið og ég heyrði að fyrsta hring-
ingin kvað við, heyrði ég titrandi
rödd gömlu konunnar í eyrum mér:
„Roy . . . er það Roy?"
„Nei, — Archer".
„Ég skil þetta ekki. Hann er van-
ur að hringja um þetta leyti. Hafið
þér séð blöðin?"
„Nei".
„í fréttinni af för hans á ráðstefn-
una, er sagt að ungfrú Sutherland
yfirkennari hafi farið með honum.
Kjánalegt af honum að segja mér
það ekki. Haldið þér að hann kunni
að hafa einhvern áhuga á ungfrú
Sutherland?"
„Ég veit nú minna um það".
„En hún er aðlaðandi stúlka,
finnst yður það ekki?"
Mér kom helzt til hugar að hún
hefði drukkið eitthvað í sterkara
lagi með kvöldverðinum. „Ég leiði
það algerlega hjá mér. Ég hringdi
einungis til að vita hvort þér hefðuð
tekið nokkra ákvörðun um það, sem
ég var að minnast á".
„Ég get víst ekki tekið neina
ákvörðun um það að Roy forspurð-
um. Og nú bið ég yður að hafa
þetta ekki lengra, herra Archer —
Roy getur hringt á hverri stundu".
Hún lagði á. Svo var að sjá,
sem ég kynni ekki lag á gömlum
konum. Ég gekk inn [ borðsalinn (
von.um að frú Hoffman kynni að
rekast þangað, en það brást líka.
Það var eins og allt sæti fast í svip-
inn. Ég gekk aftur fram í anddyrið
og keypti bæjarblöðin. í aðalfrétt-
inni var sagt frá byssufundinum og
gefið í skyn að þar með væri sök
Dollyar sönnuð. Loks fór ég enn í
símaklefann og hringdi til God-
wins sálfræðings. Stúlkurödd svar-
aði að hann væri því miður ekki
við — sennilega væri hann staddur
í hjúkrunarheimilinu.
Þegar þangað kom, sá ég rauða
Porschebilinn standa þar fyrir utan.
Það glaðnaði yfir mér — kannski
var ekki öll nótt úti enn . . .
Hjúkrunarkonan vísaði mér inn í
litla skrifstofu, þar sem Godwin
sálfræðingur sat og beið.
„Er Alex inni hjá konu sinni?"
spurði ég.
„Já, hann kom og vildi umfram
allt fá að tala við hana, en annars
hef ég ekki séð hann fyrr í dag.
Svo kvaðst hann þurfa að tala við
mig á eftir".
„Minntist hann nokkuð á að yfir-
gefa konu sína?"
„Nei".
„Ég vona að hann sé hættur við
það". Ég sagði sálfræðingnum svo
frá samtali okkar, Kincaids eldri og
Alex, og að Alex hefði farið heim
með föður sínum.
„Við getum ekki dæmt hann hart
fyrir stundarveikleika; hann er ung-
ur og þetta er mikið álag. Og það
mikilvægasta er að hann skuli hafa
séð sig um hönd og snúið aftur til
konu sinnar".
„Hvernig líður henni?"
„Hún virðist rólegri. Hún hefur
þó ekki énn viljað tala um atburð-
ina, að minnsta kosti ekki við mig.
Ég mun því ekki leyfa yður að ræða
strax við hana".
„Veit hún hvað gerzt hefur síðan;
um byssufundinn til dæmis?"
„Nei". Hann lagði hrammstórar
hendurnar á rispaða borðplötuna.
„Ég reyni að draga úr vandamálum
hennar, sízt að auka á þau. Farg
fortíðarinnar og síðustu atburða lá
svo þungt á henni í nótt er leið, að
engu mátti muna og ég vil ekki
eiga slíkt á hættu aftur".
„Getið þér komið í veg fyrir að
hún verði yfirheyrð?"
„Ekki til lengdar. Oruggast væri,
að takast mætti að leysa þessa
morðgátu og sanna þar með sak-
leysi hennar".
„Að því vinn ég. Ég hef rætt við
Alicu móðursystur hennar og athug-
að allar aðstæður þar, sem frú Mc-
Gee var myrt. Og ég fann allsterkar
sannanir fyrir því, að jafnvel þótt
McGee hefði myrt eiginkonu sína
— sem ég dreg í efa — þá hafi
telpunni verið það ógerlegt að sjá
svo út um gluggann til ferða hans,
að hún bæri kennsl á hann . . . með
öðrum orðum, vitnisburður hennar
t'yrir réttinum, var einungis upp-
spuni móðursystur hennar, sem
lagði henni orð í munn".
„Engu að síður var McGee sek-
ur", mælti Godwin sálfræðingur
þrákelnislega.
„Mér þætti fróðlegt að heyra rök-
Hljómplatan meS
íjórtán
Fóstbræðrum
er að slá öll sölumet íslenzkra
hljómplatna enda er hór á ferS-
inni einhver skemmtilegasta og
vandaðasta hljómplatan um ára-
bil.
Á plötunni eru átta lagasyrpur,
eða alls 40 lög, og er þetta LP
33 snúningshraða plata.
Platan kostar kr. 325,00 og verð-
ur yður send hún um hæl, burð-
argjaldsfrítt, ef þér sendið tékka
eða póstávísun að upphæð kr.
325,00
SG - bliémplötiir
Box 1208 — Reykjcwfk
ÞAÐERSPARNAÐUR
í AÐ KAUPA GÍNU
Óskadraumurinn
við heimasauminn
Ómissandi fyrir allar konur, sem
sauma sjálfar. Stærðir viS allra
hæfi. VerS kr. 550,00 og meS
klæðningu kr. 700,00. BiSjiS um
ókeypis leiSarvfsi.
Fæst í Reykjavfk hjá:
DÖMU- & HERRABÚÐINNI
Laugavegi 55 og
GfSLA MARTEINSSYNI
Garðastræti 11, sfmi 20672
— VIKAN 36. tbl.