Vikan - 03.09.1964, Blaðsíða 5

ST. PAULI
Margir íslendingar
hafa komið til
St. Pauli hverfisins í
Hamborg, og enn
fleiri hafa heyrt um
það talað. Þar er eitt
frægasta - eða
réttara sagt alræmd-
asta skemmtihverfi
Evrópu, ekki sízt
fyrir þá, sem sækjast
eftir stundarsælu í
örmum léttúðar-
drósa. Myndin sýnir
eina götu þar, og
þarf engum getum
að því að leiða,
hverskonar iðja er
stunduð þar innan-
dyra. Gatan er lokuð
í báða enda, og
stendur skýrum
stöfum á hliðinu, að
unglingum sé þar
bannaður aðgangur.
BÍTLASKOÐUN
Líklega er gaman að vera ung stúlka, liggja í sól suður í Nauthóls-
vík og fletta blöðum með myndum af Tlie Beatles. Ekki livað sizt,
ef hægt er að láta sig dreyma um, að bítlarnir komi hlaupandi upp
úr víkinni og alla leið til manns. Þetta var meðan Filippus prins var
hér við fuglaskoðun.
Kristin lét sig gossa -
og kom í sjónvarpinu
Þorvaldur Steingrímsson, fiðluleikari, var um tíma í Bandaríkj-
unum og bjó bæði vestur ó Kyrrahafsströnd og í Dallas í Texas,
borginni þar sem Kennedy var myrtur. Yngri dóttir hans, Kristín,
er gift þar í borg og ætlar að setjast þar að. Hún gekk í fall-
hlífarstökkklúbb í Dallas, en það er vinsæl íþrótt og þykir
mjög hrífandi. Sportið er fólgið í því að lóta sig falla sem
lengst óður en fallhlífin er opnuð, helzt að opna hana ekki
fyrr en örfáir metrar eru til jarðar.
En byrjendur reyna ekki þessháttar kúnstir, heldur opna þeir
fallhlífina fljótlega og þrjú allra fyrstu stökkin eru raunar fram-
kvæmd þannig, að fallhlífin er opnuð úr flugvélinni, ef taug-
ar stökkvarans skyldu nú hafa brugðizt.
Það komu bæði Ijósmyndarar og sjónvarpsmenn, þegar Kristín
stökk í fyrsta sinni, eftir því sem hún sagði. Hún fór í stökkv-
aragalla af forseta klúbbsins og spennti á sig hjálm. Svo var
flogið með hana upp og þegar myndatökumenn bíða niðri á
jörðu, er ekki hægt að missa kjarkinn og snúa við, svo hún
lét sig detta út í himinblámann. Fyrst flæktist annar fóturinn
í böndunum og vissi beint upp, en hún hafði að greiða úr
öllu saman á leiðinni niður og lendingin gekk vel. En þeir
höfðu gleymt að segja henni, hvað hún ætti að gera við fall-
hlífina, þegar niður á jörðu kæmi og hana grunaði ekki að
það gæti verið neitt vandamál. En þá var það að vindurinn
tók í fallhlífina eins og segl og dró Kristínu með sér og varð
úr því ákjósanlegt efni fyrir myndatökumennina. Þetta var svo
sýnt í sjónvarpinu. Kristín var sem snöggvast á ferðinni hér
heima í júlí, en fór svo út til Dallas til að byrja búskap og
sagðist ætla að halda áfram að iðka fallhlífarstökk.
VIKAN 36. tbl. — g