Vikan - 08.10.1964, Blaðsíða 47

gröf einhvers staðar í ólgandi
hafinu.
Sverjandi þess dýran eið að
fara aldrei til sjós aftur, fengum
við kaupið okkar í höfn þeirri,
er við höfðum lagt upp frá.
Við vorum tveimur mánuðum
á eftir áætlun. ★
Þegar Hemingway ætl-
aSi að vinna strígið
Framhald af bls. 13.
Fjaran var stórgrýtt, og hreint
ekki auðvelt að athafna sig þar, en
þeim tókzt það engu að síður. Það
féliu ekki nema tveir menn af þeim
þarna í fjörunni. Þegar þeir nómu
andartak staðar uppi við klettana
til þess að blósa mæðinni, féllu þrír
til viðbótar. Kúlurnar úr vélbyssum
Þjóðverjanna skullu nefnilega ó
fjörugrjótinu, svo ógerlegt var að;
reikna út stefnu þeirra, og við og
við komu stórar sprengjukúlur svif-
andi fram fyrir klettabrúnirnar ogi
sprungu í stórgrýtinu. Þá gerðist
það að gráskeggur gamli tók enni
forystuna í sínar hendur.
„Takið eftir því, sem ég segi,"'
kallaði hann, og var ekki sérlegai
mjúkur á manninn. „Þeir hafa beint
sprengjuvörpum sínum hingað, ogi
drepa okkur á nokkrum mínútum,.
ef við höldum hér kyrru fyrir. Þið;
sjáið hæðina þarna. Þangað eru<
ekki nema fimmtíu skref. Eldarnir,
sem loga uppi á hæðinni, verðai
okkur ekki að meini, það er ekkii
nema sinubruni. Þeir hafa komið:
fyrir vélbyssunum við hinn endanm
á hæðinni. Hlaupið ekki þá leiðina,.
heldur beint af augum. Og svo af’
stað, hlaupið hálfbognir, en gætið:
þess að nema ekki staðar. . ."
Og þegar þeir voru komnir í skjóll
undir hæðinni, sáu þeir að þar
var stórum mun öruggara, en ái
bak við landgönguprammana ( fjör-
unni eða undir klettunum, en ái
báðum þeim stöðum var fjöldi her-
manna í vari, ef var skyldi kalla,.
þar sem þeir féllu umvörpum. Eni
þarna undir hæðinni voru þeir ör-
uggir, því að þar komu þeir þýzku'
vélbyssum sínum ekki við, og þegar
nokkurt hlé varð því á skothríð-
inni, brugðu þeir sér nokkrir það:
nærri hreiðrinu, að þeim tókzt að:
eyðileggja það með handsprengj-
um, og varð allt rólegra eftir það.
Undir kvöldið höfðu bandarísku'
hermennirnir búizt sæmilega fyrir
þarna undir hæðinni, samkvæmt
leiðsögn og boði Hemingways, semi
sagði að við skyldum bíða rólegir
þangað til skriðdrekasveitirnar
kæmu, og vera þá viðbúnir að:
halda upp hæðina. Við hresstumi
okkur á súkkulaði úr nestismal okk-
ar og biðum hinir rólegustu.
En sjálfur undi hann ekki lengii
setunni þarna. Að stundu liðinni
hélt hann á brott, skríðandi eðai
hálfboginn á hlaupum ( átt til
strandar aftur. Við þóttumst vita,.
að hann hefði í hyggju að þagga
með einhverjum ráðum niðri ( fall-
byssunni, sem þeir þýzku höfðu
komið fyrir þar í klettunum, og
sökkti innrásarskipunum okkar,
hverju á eftir öðru. En þar sem
þýzku sprengikúlurnar tóku að
hvína yfir hæðinni drykklanga
hríð, og við beindum athygli okk-
ar að þeim, misstum við sjónar
á þeim gráskeggjaða. Fallbyssan
í klettunum lét ekki framar til sín
heyra, en við hvorki heyrðum hann
né sáum eftir það. Að öllum lík-
indum hefur hann verið skotinn,
þegar hann reyndi að komast til
okkar aftur. Heldurðu að það geti
verið, að þetta hafi í rauninni ver-
ið Ernest Hemingway?"
„Það gæti meir en verið," svar-
aði ég.
Þegar bandaríski herinn sótti
svo að lokum lengra inn í Frakk-
land, var Hemingway með honum
— eða öllu heldur á undan honum,
í hópi vina sinna úr frönsku and-
spyrnuhreyfingunni. Stríðið hafði
færzt hálfa leiðina að Rín, þegar
framrás hans var loks stöðvuð af
öryggisástæðum. Gamli maðurinn
hlaut herréttardóm, fyrir að hafa
komið sér upp einkaher, skipuðum
Maquisum, og stjórnað hernaðar-
aðgerðum eftir sínum eigin geð-
þótta, meðal annars sótt fram langt
á undan herjum Bandamanna —
fimmtíu og fimm mílur á undan,
nákvæmlega tiltekið.
Gamli maðurinn var í stofufang-
elsi í Ritzkránni í París, þegar ég svo
hitti hann næst. Ég sagði honum
upp söguna, sem þeir ( bandaríska
landgönguliðinu höfðu sagt mér, af
þeim gráskeggjaða með vefjar-
höttinn.
Það brá fyrir brosglampa í aug-
um gamla mannsins, og hann bauð
þjóninum að koma með nýja
flösku. ★
ÍSLENZKIR
HVERFISTEINAR...
Framhald af bls. 26.
taka þeir ekki upp á nú orðið. O,
jæja, kannske voru þetta ekki nátt-
föt, þótt ég gæti ekki betur séð.
Ef hún var ánægð með þetta, gat
mér svo sem staðið á sama. Ekki
þurfti hún að stássa sig neitt fyrir
mér. Þær fara ekki ( upphlut á
hverjum degi, ekki aldeilis.
Ungfrúin tók nú upp kamb og
spegil og snurfusaði sig alla fram-
aní. Ljósmyndarinn tók bakföll,
snaraðist úr einu sjónhorninu í ann-
að og mundaði apparötin. Fínt skal
það vera. Það er ekki laust við,
að ég færi ofurKtið hjá mér — óvan-
ur svona tilstandi, þótt ég hafi svo
sem verið afmyndaður fyrr, eftir
að ég komst á elliheimilið hér. Ég
vra sá eini, sem lenti hér hjá Lárusi,
en samferðafólkið vistaðist vestur á
Melum hjá Gísla. Þeir reka þetta
bræðurnir.
Nú, svo stillti hún sér upp við
Nýjasta gerð af BRILLO stálsvömp-
um sem GLJÁFÆGIR potta og pönn-
ur jafnvel fljótar en nokkru sinni
fyrr.
Já? Hei?
Hvenær?
Þúsundir kvenna um heim allan nota
nú C. D. INDICATOR, svissneskt reikn-
ingstæki, sem reiknar nákvæmlega út
þá fáu daga í hverjum mánuði, sem
frjóvgun getur átt sér stað. Lækna-
vísindi 56 landa ráðleggja C. D. IND-
ICATOR fyrir heilbrigt og farsælt
hjónaband, jafnt ef barneigna er ósk-
að sem við takmarkanir þeirra.
C.D.INDICATOR
Pósthólf 1238 — Reykjavík.
Sendið eftirfarandi afklippu til C. D.
INDICATOR, Pósthólf 1238, Rvík, og
vér sendum yður að kostnaðarlausu
allar upplýsingar.
Nafn ..............................
Heimili
VIKAN 41. tbl. —