Vikan - 11.02.1965, Blaðsíða 28

„ÉG VAR SVO FEIMIN ...“
1956
GUOLQUG ,
GUDMUNOSDOTTIR
Hér fyrir neðan:
Guðlaug 1956.
Að neðan til
hægri: Tekið á
heimili Guðlaug-
ar fyrir stuttu
siðan. Börnin
eru Gylfi
og Anna Gulla.
Til hægri: Guð-
laug í Holly-
wood. Með
henni á mynd-
inni er fegurð-
ardrottning
Colorado og
leikkonan Mau-
reen O'Hara.
,,Það var auðvitað fyrst og fremst ferðalagið og verðlaunin, sem tældu mig til að taka
þátt í keppninni hér heima," sagði Guðlaug Guðmundsdóttir nú fyrir skemmstu, þegar VIKAN
heimsótti hana að heimili hennar í nýlegri íbúð að Hvassaleiti 28. „Verðlaunin voru ferð
lil Ameríku með Loftleiðum, 100 dollarar í va=apeninga og ýmislegur fatnaður og snyrtivör-
ur," hélt hún áfram.
,,Þú hefur þá haft nægan fatnað til ksppninnar þar?"
,,Nei, það var nú öðru nær, og það var einmitt það, sem ég var í mestum vandræðum
með. Ég hafði ekki hugmynd um hverskonar föt ég ætti að hafa msð mér, og hafði aldrei
komið á þessar slóðir áður. Þess vegna var það, að ég kepptist við að hafa með mér sem
mest af kvöldklæðnaði, síðum k|ólum og svoleiðis. En þegar ég kom út, voru allar hinar
stúlkurnar auðvitað í léttum sumarfötum, strandfötum, sundbolum o.s.frv. — en ég hafði ekk-
ert eða lítið af því. Ég var líka illa fyrirkölluð þar, var veik og með háan hita þegar keppn-
in stcð yfir, og um tíma hélt ég að ég kæmist ekki þangað, og það var hætt að reikna með
mér. Samt dreif ég mig á síðustu stundu, og það gekk allt bærilega."
„Ilentistu eitthvað þar vestra?"
„Nei, ég var þar í tvær vikur, held ég, en fór svo heim aftur. Ég var svo feimin og kunni
svo illa við öll þessi læti, að ég var því fegnust að komast aftur heim og geta falið mig."
„Hafðir þú kynnzt manninum þínum þegar þetta var?"
„Já, við giftum okkur einmitt eftir að ég kom heim aftur. Höfðum þekkzt lengi áður. Hann
er efnaverkfræðingur (Rúnar Biarnason, vinnur hjá Aburðarverksmiðiunni í Gufunesi) og þurfti
cð vera eitt ár í Svíþióð við framhaldsnám. Ég fór með honum þangað, og þar vorum við
allt árið 1 962.
Dóttir okkur, Anna Gulla, er nú 7 ára gömul, en sonurinn, Gylfi, 4 ára."
„Og síðan hefur lífið gengið nokkurn veginn samkvæmt áætlun, er það ekki . . . engir
stórviðburðir eða framhald vegna keppninnar?"
„Nei, framhald vegna keppninnar varð ekkert, sem betur fer, því ég vildi sem minnst úr
því gera. Ekki vegna þess að ég sæi beint eftir því, en var og er svo feimin, að ég var því
fegnust að vera laus aftur. Enda var aldrei meiningin að fara neitt út á þá braut, að verða
fyrirsæta, sýningarstúlka, leikkona eða slíkt. Ég kann bezt við mig á þeirri hillu sem ég er
nú á — að vera eiginkona og móðir."

mmm