Vikan - 11.02.1965, Blaðsíða 30

1958
VILL HELZT VERA
Á ÍSLANDI
Sigríður Þorvaldsdóttir var útskrifuð úr leikiistar-
skóla Þióðleikhússins, þegar hún vann fyrstu verð-
laun í keppninni 1958. Hún ótti í dólitlum erfiðleik-
um með að mæta í keppninni, því hún var þá einmitt
að leika í „Kysstu mig Kata", en skrapp í keppnina
milli þátta.
Ari síðar fór hún svo til Bandaríkjanna og tók
þátt í keppninni á Long Beach, en dvaldizt þar síðan
áfram í 3 ár og var við nám í leikskóla í Hollywood
og lék svo víða með úrvalsflokki frá skólanum. Hún
kom fram í Squaw Valley, í sambandi við Olymplu-
leikana, var oft í sjónvarpinu og fékk fjölda tilboða
um atvinnu.
Foreldrar hennar fluttu til hennar 1961 og faðir
hennar, Þorvaldur Steingrímsson, fiðluleikari, lék um
skeið í hljómsveitinni í Hollywood Bowl, en ári síðar
fluttu þau til Dallas, þar sem Sigríður fékk samning
við leikhúsið Dallas Theatre Centre og lék þar í tvö
ár í ýmsum hlutverkum. Faðir hennar lék þar í Sinfóníu-
hljómsveit Dallas og móðir hennar vann fyrir hár-
kollufyrirtæki þar, en hún er hárgreiðslumeistari og
hefur kennt báðum dætrum sínum þá list.
Sigriður fór svo m.a. með leikflokki til Evrópu og
lék í Frakklandi og Belgíu, en aldrei var það ætlun
hennar né foreldranna að ílendast erlendis að ráði,
og þóft þau hefðu það í alla staði gott, fannst þeim
öllum sem rætur þeirra væru hér heima, þar sem
ættmenni og kunningjar búa. Sigríður ætlaði aldrei
að vera svona lengi erlendis, kannske í nokkra mán-
uði í mesta lagi, og aldrei dreymdi hana um að
þátttaka hennar í fegurðarsamkeppninni hérna heima
mundi verða upphafið að 5 ára dvöl hennar erlendis
og 3 ára veru foreldranna þar. Þá er ótalið að systir
hennar hitti í Bandaríkjunum sinn útvalda og er þar
nú gift og búsett. Sigríður hefur fengið mörg og
góð tilboð um að leika í ákveðnunt hlutverkum úti,
en vill nú doka við hér heima og helzt ekki vera
annars staðar. Hún er nú á föstum samningi hjá Þjóð-
leikhúsinu og leikur m.a. í „Stöðvið heiminn . .
,,Þetta ævintýri hófst allt með fegurðarsamkeppn-
inni hérna heima," segir Sigríður, ,,og ég mundi ekki
hika við að taka þátt í henni aftur, ef ég ætti að
lifa það tímabil upp á nýtt. Ég sé ekkert athuga-
vert við það, að ungar stúlkur taki þátt í slíkri keppi,
ef þær hafa áhuga á og leyfi foreldra sinna, —
og ef þær hafa skaplyndi til að standast þær freist-
ingar, sem óhjákvæmilega eru slíku sarnfara."