Vikan - 11.02.1965, Blaðsíða 53

ekki vera gerðar neinar til-
raunir nema á skurSstofunum.
Nolckrir læknar virSast hræddir
viS aS nota þesar aSferSir, af
ótta fyrir þvi aS þær heppnist
ekki.
Aftur á móti hafa læknar i
Sovétríkjunum mjög mikinn á-
huga og reynslu i þessum nýju
aSferSum. Þegar Herbert H.
Humprey, öldungadeildarþingm.
fór til Rússlands áriS 1962,
kynnti hann sér þann athyglis-
siSur aS grafa lík undir kirkju-
gólfum — allt þetta hefur átt
sinn þátt í aS magna og rækta
pestarsýklana.
Sérstaklega virSist Svarta
dauSa hafa veriS uppsigaS viS
kirkjunnar menn; þannig dóu
úr honum i klaustri einu i Av-
ignon í Frakklandi allir munk-
arnir, sextiu og sex aS tölu, áS-
ur en nokkur utan klausturs
hefSi hugmynd um, aS plágan
væri þangaS komin. Þessi borg,
Þýzkalandi rigndi blóSi. í Eng-
landi varS fólk vart viS hræSi-
legar ófreskjur, þar á meSal
slöngu meS tvö konuhöfuS og
stóra leSurblökuvængi. Skelf-
ingu lostinn hlýddi fávis og hjá-
trúarfullur lýSurinn á slíkar og
þvilikar frásagnir. ÞaS leyndi
sér svo sem ekki, aS heimsend-
ir stóS fyrir dyrum.
Nú var gripið til þess ráSs,
aS mýkja reiSi Himinsins meS
sjálfspíningum. Var byrjaS á
hluti líkamans var nakinn, en á
höfSinu bar þaS húfu meS kross
í bak og fyrir. Allir báru svipu
í hægri liendi. Á göngunni
lömdu þeir blæSandi likama
sina meS svipunum viS hvert
skref, jafnframt því sem fjórir
þeirra sungu sáhna á tungu lands
síns.... ViS þriSja hvert skref
vörpuSu allir sér flötum, jafn-
framt þvi sem þeir réttu út hand-
leggina og mynduSu þannig
kross úr sjálfum sér.... Svo
& svo, þá er lausnín hér
Framleiðum hina þekktu „1001“ skápa
í þrem stærðum, 16, 24 og 32 skúffu.
{ Eigiö þér í erft&leikum
með hirzlu undir skrúfur og annaS smádót?
VINNUHEIMILIÐ AÐ REYKJALUNDI Aðalskrifstofa Reykjalundi, sími um Brúarland. Skrifstofa í Rvík, Bræðraborgarstíg 9, sími 22150
verSa árangur sem Rússar hafa
náS í þessari björgunarstarf-
semi. Þegar hann kom til baka,
lagSi hann fram tillögu í þing-
inu um aS ríkiS veitti peninga
til aS setja á stofn fleiri björg-
unarstöSvar, sem líka veittu
kennslu og þjálfun í björgunar-
aSferðum.
— Eftir einn eSa tvo áratugi,
— sagSi Humprey, — lítum viS
á nútíma aSstöSu gagnvart dauS-
anum sem frumstæSa eSa miS-
aldalega, eins og viS nú lítum
á hiS hrollvekjandi afhroS sem
berklarnir gerSu á sinum tima.
★
Svarti dauði
Framhald af bls. 14.
legur innan dyra sem utan, virk-
isgrafirnar fullar af fúlu og
kyrrstöSnu vatni, sá kristilegi
sem þá var páfasetur, varð yfir-
leitt mjög hart úti i drepsótt-
inni. Dóu svo margir þar úr
henni, aS menn höfSu ekki viS
aS jarSa og köstuSu þvi hræj-
unum unnvörpnm í virkisgraf-
irnar. Páfinn lét kynda bál allt
umhverfis höll sína til aS fæla
þannig frá sér sýklana. Eng-
land fékk einnig eftirminnilega
aS kenna á pestinni, sem sjá má
af þvi, aS 1349 voru gerSar í
landinu 10—15 sinnum fleiri
erfSaskrár en venjulegt var. f
Noregi er sagt aS tveir þriSju
hlutar landsmanna hafi látizt úr
Svarta dauSa, og svona mætti
lengi telja.
IiræSsIan við þessa ógurlegu
drepsótt átti sinn þátt i allskon-
ar sögusögnum um undarleg
teikn og fyrirburSi, sem nú bár-
ust manna á milli. í París höfSu
menn séS skæra stjörnu á
himni um hábjartan dag, en hún
var horfin þegar rökkvaSi. 1
þesu i héraSinu umhverfis Avi-
gnon, og virSist frumkvæSiS
hafa komiS frá páfa sjálfum.
Karlar og konur söfnuSust sam-
an í óralangar pislargöngur,
stráSu ösku i hár sér og lömdu
sig svipum. ÞjóSverjar voru
ekki lengi aS taka þetta snjall-
ræSi upp eftir Frökkum og fleiri
þjóSir fylgdu dæmi þeirra.
Hvarvetna gat aS líta fylking-
ar píslarfólks þessa, liafandi
uppi krossa og kertaljós og syngj-
andi sálma um pinu og dauSa
Krists, jafnframt þvi sem klukk-
um var hringt i kirkjum og
klaustrum. Enskur sagnaritari
greinir svo frá einni slíkri gesta-
komu til Lundúna:
„Um Mikjálsmessu 1349 komu
til Lundúna yfir hundraS og
tuttugu manneskjur, flestar frá
Zeelandi og Hollandi, og liöfSu
áSur reikað yfir Flandern....
Fólk þetta var sveipaS líni frá
lendum og niSur á hæla. Efri
stóS sá síSasti i röSinni á fæt-
ur og sló meS svipunni í þann,
sem lá næstur fyrir framan hann.
Sá reis þá upp og gerSi slíkt
hiS sama viS þann, sem honum
var næstur, svo koll af kolli.
SiSan klæddust þeir venjulegum
fötum og gengu drúpandi höfð-
um og meS svipurnar i höndum
til bústaSa sinna.“
Einnig er sagt, aS píslargöngu-
menn hafi gjarnan lesiS upp
skjal, sem þeir sögSu vera afrit
af marmaratöflu, sem engill
nokkur hefSi komiS meS niSur á
altariS i kirkju einni i Jerú-
salem. Á skjali þessu stóS, aS
Kristur væri nú orSinn svo
langþreyttur á syndaselunum,
játendum sínum, aS hann hefSi
ákveSiS aS gera út af viS heim-
inn. Þessu yrSi því aSeins forð-
aS, aS allir gerðu iSran og pisk-
uSu sig rækilega i jafnmarga
daga samfleytt og ár þau voru,
er Kristur lifSi á jörSinni, en
VIKAN 6. tbl. gg