Vikan - 11.02.1965, Blaðsíða 44

INNRITUN DAGLEGA.
SÍMI 2-05-65.
eru framleiddar undir umsjón færustu sérfræðinga við stærsta tízku-
skóla Evrópu.
snyrtivörur
EINNIG
Á
ÍSLANDI
snyrtivörur
Fást nú í eftirtöldum verzlunum: Hygeu, Austurstræti 16 — Sápuhúsinu,
Lækjargötu 2 — Dömutízkunni, Laugaveg 35 — Skemmuglugganum,
Laugaveg 66 — Verzl. Emblu, Strandgötu 29, HafnarfirSi.
Einkaumboð: Erl. Blandon & Co. h/f, Reykjavík
44 VIKAN 6. tbl.
Eðli vináttunnar
Framhald af bls. 15.
legt klapp á öxlina, og svo skrif-
ar maður ef til vill upp á vixil.
Kona á fleiri vinkonur, en að-
eins ein er trúnaðarvinkona.
Oft á hún kunningjakonur sem
henni jafnvel líkar ekki við, en
það er oft keppnismál að eiga
marga vini. Þær tala um allt,
jafnvel hjúskaparmál sín (að
undanskildum kynferðismálum,
þau eru yfirleitt ekki rædd
meðal kvenna.) Ef maður lend-
ir í vandræðum, getur maður
verið viss um að fá blitt faðm-
lag, te, kaffi eða sherry, og inni-
lega áheyrn hjá vinkonunni. En
það sem hún heyrir árla dags,
rennur kannske út úr öðru
munnvikinu síðdegis, og getur
orsakað mikil Ieiðindi.
GETUR MAUIJR ÞÁ EKKI
TREYST VINKONUM SÍNUM?
HÚN: Jú, stundum. Ég á vin-
konu sem er ákaflega grandvör
og getur þagað eins og steinn.
En hvernig fcr vináttan, ef aug-
un mætast yfir höfðinu á sama
karlmanninum? Þrátt fyrir allt
þetta treystir maður vináttu
kvenna. Maður verður að treysta
lienni, vegna þess að maður get-
ur ekki án hennar verið. Karl-
menn standa sig betur í einveru,
eins og innflytjendur eða flótta-
menn í framandi landi. Það er
miklu erfiðara fyrir konur í
þeim kringumstæðum. Maður
getur ekki masað við karlmann
eins og við vinkonu sina, maður
er hreinlega ekki á sömu bylgju-
lengd og þeir, ekki einu sinni
eiginmaðurinn. Það er mjög
erfitt að vera án þess að fá sér
„kjaftatörn“, þetta stöðuga þak-
rennsli um allt og ekkert, — föt-
in sin, börnin, hvað kjötlærið
kostar, hvcrnig maður heldur
lifinu í blómunum sínum, og að
Elsa sé búin að slita trúlofun-
inni. Og það er ergilegt þegar
maður hefir saumað púða, eða
kjól upp úr gamalli kápu, að
mæta tómlátlegu áhugaleysi.
Konur verða líka að gefa og
taka á móti blíðu, sem karl-
menn eru ekki alltaf færir um að
sýna. Blíðu og ástúð, ekki bara
í orðum. (Konur geta faðmazt,
án þess að það veki athygli, en
ef það sæist til karlmanna,
mundi það vekja leiðinda grun).
Maður getur klappað vinkonu
sinni, ef hún er einmana og
döpur, án þess að fólk álíti hana
kynferðislega brenglaða. Heil-
brigð kona á ótæmandi lindir
hlíðuatlota, við börn, hunda,
karlmenn og jafnvel aðrar kon-
ur. Og beztu eiginleikar hennar
koma fram þegar hún getur
hjálpað óhamingjusamri með-
systur. Það er til vinátta milli
kvenna, sem er algerlega laus við
afbrýðissemi, öfund, meinsemi
og ótrúmennsku. — Sem betur
fer. — Því að það er svo erfitt
að vera kona núna, á þessum
síðustu og verstu tímum, að við
þurfum sannarlega að reyna að
hjálpa en ekki að eyðileggja
hver fyrir annarri.
Ég hef séð altarisskáp í kirkju
frá tólftu öld, hann er með
gylltum innskotum, og í hverj-
um bás er stytta af öldungi með
bók i fanginu. Aðeins i einum
bás eru tvær styttur, — tvær
konur sem faðmast, María og
Elísabet. Þær leita trúnaðar-
trausts hvor hjá annarri.
Þar eru þó tvær konur undir
einu þaki. ★
Grímubúningar
Framhald af bls. 5.
SKEMMTILEGUR HÖFUÐBÚNAÐUR

Hattur í fallegum lit með hæfi-
lega stórum börSum á og hann eru
festir litlir garnhnyklar og í þá
stungiS litlum prjónum.
Grindverk úr hvítum pappa,
klippt út og fest á gamlan karl-
mannshatt. Innan í það er sett fullt
af plastikblómum og efst fiSrildi
úr crepe-pappír.
Ofan á barSalausan hatt er límt
kringlótt pappaspjald. Búinn ti!