Vikan - 18.03.1965, Blaðsíða 40

(tíardisette)
fallegar
sisléttar
gardinur
Gardisettc heflr alla kosti:
* Ljós og sólekta * Síslétt *
Teygist ekki * Auðvelt i pvotti
* Krumpast ekki * Auðvelt
að sauma * Mölvarið * Lítur
út sem nýtt árum saman *
Dregur ekki í sig tóbaksreyk
* Einstæð ábyrgð: Verksmiðj-
an ábyrgist yður fullar bætur
fyrir hvern meter, ef Gardisette
gluggatjöld krumpast eða þurfa
straujun.
ur listin og hugarflug hins smekk-
vísa heimsborgara ríkium; sjá, hér
er gull, fílabein og marmari og all-
ar heimsins lystisemdir.
Enn eru þessar hallir furðu stolt-
ar eins og gamlar aðalsmeyjar, sem
muna sinn fífil fegri en láta á engu
bera. Og þær eru alveg ótrúlega
margar; súlurnar standa uppúr
vatnsfletinum og bera öll herleg-
heitin, stílgerðir margra alda. hær
elztu eru í byzantiskum stíl msð
léttu flúri og háum bogum. Síðan
þútti fegurra og rökrænna að bog-
inn væri háifhringur og öíl getðin
sterklegri: Rómverskur stíll. En allt
er breytingum undiropið og Gotik-
in fiæðir yfir þsssa byggð með odd-
boga og svííandi léttleika, sem
klæðir Feneyjar vel. Sumar þessar
gctneskj forhliðar oru fínleikinn
s'álfur og mann grunar að eitthvað
hafi iæðzt ir.ní b/ggingarverkið af
austurienzkum, ekki sízt indverskum
áhrifum. Enda höiðu Feneyjar mikið
saman við Austurlandabúa að
sælda um þcer mundir. Samt náði
andi endurreisnarinnar að yfir-
skyggla allt annað í bili; margar
hallir eru í endurreisnarstíl, sem
ekki megnar að halda hreinleika
sínum til lengdar fyrir Barokinu.
En úr því fór Feneyjum að hnigna
og fáar hallir byggðar eftir það.
Mér er sagt, að það sé jafnvel hægt
að fá leigða höll við Stórál yfir
sumartímann fyrir ótrúlega lágt
verð. Það ættu þeir að athuga,
sem ekki hafa ráðstafað næsta
sumarleyfi.
Ræðarinn lagði uppað við brúna.
Rialtobrúna. Þar voru nokkrar
bryggjur og skilti með Stazione
Gondole. Þessi brú er ævagömul.
Flún liggur í háum boga yfir Stór-
ál og gamlar gullsmíðabúðir tróna
á henni báðum megin í stað hand-
riða. Allt snjáð og fagurlega veðr-
að og bitið af tönn tímans. Einn
skilding í lófa ræðarans svo hann
eigi fyrir bjór Grazie, grazie mille.
Hann hvarf að vörmu spori eins og
skuggi undir brúna.
Quo Vadis, hvert er ferðinni heit-
ið, hvar ertu? Hér og nú. Hér og
þar sem þröngu göturnar byrja við
Rialto. Þar sem húsin olnboga sig í
þrengslunum svo göturnar geta að-
eins orðið metersbreiðar. Það eru
frekar mjóar götur, ekki satt? Eg
man ekki eftir þeim mjórri ann-
arsstaðar. Hvernig skyldi það vera
að alast upp í svona götu? Hvað
skyldu þeir vita um fsland og
Gunnar á Hlíðarenda hér? Eða er
nokkurt útsker fjarlægara héðan að
sjá. Spitsbergen eða Franz Jósefs
land, ísland eða Tasmanía. Þetta
er alltsaman bak við yztu sjónar-
rönd. Hér við botn Adríahafsins er
miðpunktur alheimsins, gott hvort
hann er ekki einmitt í þessum
þröngu götum. Hvílíkur léttir að
vita af sér svona fjarri afskektinni.
Kannski vita þeir lítið um Gunnar
á Hlíðarenda og þann möguleika,
að hann kynni að hafa rennt sér
yfir Stórál — millum höfuðísa að
sjálfsögðu — og klofið þar ein-
hvern í herðar niður, sem vel lá
Heilo-Fasan
* -tf
k ************
í >t*í<*-****í*íí
&<.«+*****♦*[
♦ tt + MV*******
íc
♦ «*****»♦«*
»*!(♦»♦*****
Fjölbreytt val
mynztra.
*
Dala-garnið er norsk
úrvalsvara.
Dala-garnið fæst um
allt land.
Dala-
umboðið
við höggi. Nei, liklega ekki. En
þeir þekkja Sofiu Loren og vita að
skór eiga að vera támjóir. Og bux-
urnar þröngar. Hvað hefur maður
að gera við frekari vitneskju?
Eg var að minnast á forhliðar
húsanna við Stórál og aðskiijan-
legar stiltegundir þeirra. Bakhlið-
arnar eru aftur á móti ekki eins
auðvelt að skilgreina, enda hefur
minna verið til þeirra vandað. Þar
eru þröng síki og götur sem grann-
ur maður treður sér eftir með lagi,
stundum upp tröppur og yfir brýr.
Það rennur upp fyrir manni, að það
er jafnvel enn þéttari byggð hér
en í nýja einbýlishúsahverfinu við
Sundlaug Vesturbæjar, þar sem
lóðirnar gengu kaupum og sölum
á þrjú hundruð þúsund.
?r ☆ ☆
Á Markúsartorgi leyfðu þeir sér
að fara ósparlega með plássið; það
er sjálft djásnið í kórónu borgarinn-
ar, samkomustaður og skemmtistað-
ur i senn, steinlagt, rennislétt.
Dúfnaskarinn, sem þvælist um torg-
ið er til kominn fyrir tilstilli heilagra
manna í fyrndinni og enginn leyfir
sér að hrófla við honum. Þar er
þessi fræga kirkja, kennd við Mark-
ús guðspjallamann, byggð eins og
hvert annað helgiskrín yfir bein
Markúsar, sem kaupmönnum lukk-
aðist að grafa upp i Alexandríu
árið 829 og hafa heim með sér.
Upp frá þeirri stund varð Markús
verndardýrlingur borgarinnar og
sér svo um, að borgin sekkur ekki
niður í sandelginn nema um hálfan
metra á hverri öld og hljóta allir
sanngjarnir menn að sjá,að það eru
hagstæðir skilmálar á þessum stað.
Fjórar viðáttumiklar mósaík-
myndir á forhlið kirkjunnar segja
söguna af hinum sögulegu beina-
flutningum guðspjallamannsins. —
Auk þeirra er farið ósparlega með
mósaík í víðum hvelfingum kirkj-
unnar og margur heilagur maður
þar haglega upp dreginn. Við þess-
ar mósaíklagnir unnu listamenn
Feneyja samfleytt í átta ár og þó
voru það röskleikamenn.
Sá tvígrafni hefur verið vel í
minnum hafður [ þessari sókn og
merki hans, Markúsarljóninu,
bregður víða fyrir. Það styður fram-
löppinni á opna bók og þar á
standa orðin „Pax tibi, Marce, ev-
angelista meus": Friður sé með þér
Markús, guðspjallamaðurinn minn.
En í kirkjunni sjást þess merki, að
sandur er ótraust undirstaða; gólf-
ið er allt í mishæðum og öldum,
kirkjan hefur sigið. Uppi yfir aðal-
dyrum er fereyki á harðaspretti;
dökkar styttur í fullri stærð eða
meir og má segja með sanni að
klárarnir þeir hafi víða ratað og
fjöld of farið, enda þótt eftirsókn-
arvert herfang. Á veldisdögum Fen-
eyja var þeim hnuplað austur í
Miklagarði, nánar tiltekið á Pað-
reimi, þar sem þeir höfðu staðið
frá þeim tíma er Konstantín keisari
flutti þá austur þangað. En það er
hald manna, að upphaflega hafi
klárarnir staðið á sigurboga Nerós
í Róm og síðan á sigurboga Trajan-
vikan ll. tbl.