Vikan - 18.03.1965, Blaðsíða 41

usar keisara. Þegar Napóleon Bóna-
parte var að stríða og sótti heim
Feneyjar, tók hann niður hrossin
og flutti heim til Parísar, en ein-
hverjir góðir menn bættu síðan úr
hrossaþjófnaði Napóleons og skil-
uðu þeim aftur til Feneyja.
Gamlar og virðulegar byggingar
mynda skeifu utan um Markúsar-
torg. Það er líkast stórum samkomu-
sal; er líka einskonar félagsheimili
Feneyinga með urmul af borðum á
tveim aðskildum stöðum og gnægð
þjóna til að bera hinum þorstlátu
bjór og vín. Þar er líka hægt að
fá Expressokaffi, capucino eða cafe
au lait uppá franskan máta, en okk-
ar íslenzka uppskrift að kaffi er
þeim framandi á þessum slóðum.
Kvöld eftir heitan dag. Hundruð
ef ekki þúsundir manna sitja á
torginu og hlusta á tvær hljómsveit-
ir, sem leika til skiptis klassisk lög.
Campanile, klukkuturn kirkjunnar
stendur keikur uppúr dúfnaþvög-
unni eins og stoltleg eldflaug,
Markúsarljónið heldur áfram að
styðja við bókina; það er orðið ó-
greinilegt í rökkrinu og sömuleiðis
líkneskin tvö, sem berja klukkurn-
ar á stundarfjórðungs fresti svo óm-
urinn berst um alla borgina. Þau
ber við dimman kvöldhiminin
ásamt klukkunum, kolsvört. Bjór-
inn er drukkinn. Þegar hljómsveit-
irnar gera hlé á spilverkinu er allt
undarlega hljótt. Aðeins fjarlægur
niður í mótorbátum og fótatak
manna á steinlögðu torginu. Engar
Ijósaauglýsingar, ekkert æði. Nú-
tímanum hefur verið varnað að
stíga fæti sínum til fulls í þessa
borg.
Við tókum áætlunarbátinn heim
á hótelið uppúr miðnættinu.
Niðurlag í næsta blaði.
Bonanza
Framliald af bls. 19.
Handritunum er síðan breytt
eftir þeim kröfum, sem sjónvarp
gerir til slíkra verka, og eftir þeim
ströngu kröfum, sem stjórnend-
ur þessa fyrirtækis gera sérstak-
lega. Dortort segir sjálfur, að Það
sem hann verður að hafa í huga
við framleiðsluna, sé út af fyrir sig
efni í heila bók. Stjórnendur fyrir-
tækisins séu sífellt að gera athuga-
semdir um að þetta eða hitt megi
ekki gera eða sjást á myndinni.
Til dæmis eru nýjustu fyrirmælin
á þá lund að helzt má ekki drepa
neinn í myndinni. Þegar slagsmál
eru sýnd, má ekki slá nema eitt
högg. Ef dauður maður er sýndur,
verður hann að hafa lokuð aug-
un. Sem minnst af blóði má sjást
o. s. frv.
Þátturinn gefur vel af sér, og
leikararnir fá konungleg laun.
Föst laun þeirra munu vera ná-
lægt hálfri milljón dala á ári, en
þar fyrir utan fá þeir stórar fjár-
hæðir fyrir það eitt að sýna sig
á ýmsum skemmtunum, eða leyfa
að vörur séu nefndar eftir þeim.
Greene (Ben Cartwright) á mikl-
ar eignir víða um Bandaríkin,
kartöfluinnpökkunarverksmiðju í
Oregon og landssvæði í Arizona
og Kaliforníu. Sumt á hann i félagi
með þeim Hoss og Little Joe, en
einhvernveginn virðist Adam ekki
vera I sama flokki.
Adam er orðinn leiður á þættin-
um og vill losna. Hann er 39 ára
gamall og kann illa við það að
leika ungan strák, sem' er undir
sífelldri stjórn „pabba“ síns. Hon-
um finnst þátturinn varla þess
virði að leggja sig fram í leiknum,
en heldur sínu striki samt áfram
og gerir það sem honum er sagt.
Hvorki meira né minna. Hann
telur sig geta leikið mikið betur
en hann gerir þar, að finnst hann
ekki fá næg tækifæri. Hann er
fyrir löngu hættur að lesa hand-
ritin að þáttunum, en leikur hvert
atriði fyrir sig eins og stjórnend-
urnir segja honum.
Allir aðrir, sem að þættinum
vinna, segjast gera sitt bezta
„eftir kringumstæðunum". Á með-
an þeir halda lífinu á Ponderosa
hreinu, heiðarlegu og sönnu, munu
milljónir manna ennþá hafa á-
nægju af að horfa A þáttinn. Og
á meðan milljónir manna um all-
an heim eru ánægðir með þáttinn,
— þá eru þeir það líka, David
Dortort og Cartwright feðgarnir
hans.
Hvað er draugagangur?
Framhald af hls. 11.
jafnvel í því tilfelli eru óskýrð
þau fyrirhrigði, sem gerðust
meðan vísindamennirnir og lög-
reglan voru á staðnum við rann-
sólcnir. Þar sem þarna var um
að ræða fjárhagslega vel stæða
og þjóðfélagslega mikilsmetna
fjölskyldu, er erfitt að imynda
sér, hvaða hvatir gætu legið til
þess, að setja á svið slíkt sjónar-
spil. Þar að auki liefði fjölskyld-
an varla sjálf krafizt lögreglu-
rannsóknar og leyft visinda-
mönnum að dvelja sin á meðal
i fleiri daga, hefði um visvitandi
blekkingu að ræða.
Sú tilgáta, að hér hafi verið
um einhverskonar hópsefjun eða
hóp skynvillu að ræða, fær tæp-
lega staðizt, þvi allt heimilis-
fólkið reyndist heilbrigt á sál
og likama.
Sá möguleiki, að liér væru á
ferðinni einhverjar jarð- eða
eðlisfræðilegar orsakir, var
vandlega athugaður af lögregl-
unni:
Loftþrýstingur mældur, raf-
línur athugaðar, rafsveiflur á
staðnum mældar og rannsakað
var, hvort flöskur þær, sem
tappar liöfðu flogið af innihéldu
einhver utanaðkomandi efni, en
allt var án árangurs!
Annað athyglisvert drauga-
gangstilfelli átti sér stað rétt hjá
bænum Luzern i Sviss seint á
árinu 1962. Stóðu reimleikarnir
yfir frá 16. nóvember til 10. des-
ember, og voru þeir rannsakaðir
af vísindamönnum frá parasál-
fræðirannsóknarstofu háskólans
í Freiburg, Þýzkalandi.
í þetta sinn fréttist þó ekkert
um atburðina fyrr en um það bil,
er reimleikarnir voru að fjara lit.
Var strax farið á staðinn, ná-
kvæmar skýrslur telcnar af vitn-
um, svo og voru aðalvitnin sál-
fræðilega vendilega rannsökuð,
til þess að grenslast fyrir um
áreiðanleik þeirra, sannsögli og
andlegt heilbrigði yfirleitt. Kom