Vikan - 25.03.1965, Blaðsíða 15

Skrifar hifi lifandi
tungutak alþýðunnar
Stutt viðtal við skáldkonuna
í ÞESSU TÖLUBLAÐI VIKUNNAR HEFST NÝ FRAMHALDSSAGA, „HVINUR í STRÁUM" EFTIR SIGRÍÐI
GÍSLADÓTTUR FRÁ VÍK. ÞETTA ER FYRSTA RITVERKIÐ, SEM SIGRÍÐUR LÆTUR FRÁ SÉR, EN HÚN
ER KOMIN NOKKUÐ YFIR MIDJAN ALDUR.
í VETUR HEFUR VERIÐ NOKKUR ÚLFAÞYTUR VEGNA SVONEFNDRA KELLINGABÓKA, SEM
MENNINGARVITUM ÞJÓÐARINNAR HEFUR ÞÓTT NÓG AF, EN ÞAÐ MUNU VERA BÆKUR EFTIR
ÓMENNTAÐAR ALÞÝÐUKONUR SEM SKRIFA SJÁLFUM SÉR TIL ÁNÆGJU OG UM FÓLK SEM AL-
ÞÝÐAN ÞEKKIR.
HÉR SKAL EKKI KVEÐINN UPP DÓMUR UM BÓKMENNTAGILDI SLÍKRA BÓKA EN FÓLKIÐ í
LANDINU HEFUR KVEÐIÐ UPP SINN DÓM UM SKEMMTANAGILDI ÞEIRRA MEÐ ÞVÍ AÐ KAUPA
ÞÆR OG LESA ÞÆR EKKI SÍÐUR EN AÐRAR OG ÞÓ ÖLLU FREMUR.
„HVINUR í STRÁUM" GERIST í SVEIT OG HEFST UM EÐA UPPÚR SÍÐUSTU ALDAMÓTUM. SAG-
AN ER EKKI LÖNG, EN ATBURÐARÁSIN HRÖÐ OG SPENNAN STÖÐUG. ER EKKI AÐ EFA AÐ LES-
ENDUM VIKUNNAR MUNI FALLA HÚN VEL í GEÐ.
S|á næstu opnu
VIKAN
uppgötvar
nýia
skáldkonu:
Sigríði
ffrá
Vík
og bir Jr
ffyrstu
skáidlsögu
ihennar
í bréfiuu sera fylgdi handritinu frá Sigríði
í Vík stóð meðal annars: „Þó ég sé ekki mikið
vön að vera þetta á flakkinu verð ég nú víst
samt að koma til höfuðborgarinnar einhvem-
tíma eftir áramótin og þá er eins víst ég líti
þarna inn hjá ykkur og viti hvort þið hafið
getað stautað ykkur fram úr þessu.“
Og þegar Sigríður kom lögðum við fyrir
hana fáeinar spurningar:
— Hvenær ert þú fædd, Sigríður?
— Og ég er fædd þarna jarðskjálftaárið,
1896, held ég það hafi verið. En hvort það
hefur verið fjórða eða sjötta júlí fæ ég víst
aldrei að vita, því í kirkjubókunum stendur
sjötta en hún móðir mín sáuga sagði henni
fóstru minni að ég ætti afmæli fjórða. Og
hver hefði átt að vita það ef ekki hún?
— Fóstru, sagðirðu. Ertu þá ekki alin upp
hjá foreldrum þínum?
— Nei, hann faðir minn drukknaði í róðri
undan Jökli þegar ég var eitthvað á þriðja
árinu. Ég var þriðja neðanfrá af okkur syst-
kinunum, við vorum nú bara 16 alls! Og sá
yngsti var ekki einu sinni fæddur, þegar hann
pabbi sálugi drukknaði. Og þá gat mamma
ekki haft okkur öll svo við fórum svona sitt
í hverja áttina. En ég var svo heppin að lenda
hjá góðu fólki og hann fóstri minn var mikið
fyrir bókina og átti gott bókasafn á þeirra
Framhald á bls. 41.
VXKAN 12. tbl. ig