Vikan - 25.03.1965, Blaðsíða 20

HÚN ÆTLAÐI At) LÁTA TAKA OKKUR BRÓA FRÁ MÖMMU VEGNA ÞESS AÐ HÚN FÓR STUNDU
Dyrabjöllunni var hringt hvað
eftir annað lengi og frekjulega. Eg
anzaði ekki. Klukkan var átta að
morgni og mamma var ekki komin
heim. Ég var ekkert hrædd um hana
það var svo oft þegar hún fór út
að skemmta sér á laugardagskvöld-
um að hún kom ekki heim fyr en
kominn var morgunn. Hún var raun-
ar nokkuð lengur núna en venju-
lega. En það gerði ekkert til því
hún vissi að hún gat treyst mér til
að passa Bróa. Hann vaknaði við
hávaðann í dyrabjöllunni og fór að
skæla og ég reyndi að þagga niðri
í honum meðan ég leitaði að snuð-
inu hans. Ég fann það hvergi svo
ég gaf honum bara sykurmola í
staðinn og hann var harðánægður
með það og brosti til mín að laun-
um. Nú var bankað í gluggann og
spurt frekjulega hvort enginn væri
heima. Ég vissi vel hver það var.
Leiðinlega kerlingin sem bjó hérna
hinumegin á götuninni og alltaf lá
á glugganum ef einhver kom til
mömmu eða hún fór eitthvað út. Hún
hélt áfram að berja og ég vissi
hvað hún vildi. Hún ætlaði að láta
taka okkur Bróa frá mömmu vegna
þess að hún fór stundum út að
skemmta sér. Það var auðvitað ekki
bara þessvegna, hún fór sjálf út að
skemmta sér alveg eins oft, nei
ástæðan var sú að við áttum eng-
an pabba.
Það er að segja, við áttum auð-
vitað pabba eins og önnur börn, en
hann bjó bara ekki hjá okkur. Það
gerði muninn. Mamma varð að
vinna fyrir okkur ein og einasta
upplyftingin hennar var að fara
þetta út um helgar og það mátti
hún víst ekki.
Égf heyrði að einhver var farinn
að tala við kerlinguna utan við
gluggann, já það var meira að
segja hörkurif rildi, jerimías,
mamma var komin og hafði komið
að kerlingunni á glugganum. Það
hlakkaði í mér af tilhugsuninni um
að nú fengi kerlingin fyrir ferðina
hjá mömmu en ánægjan varð
skammvinn. Ég heyrði um hvað þær
töluðu. Það var ákveðið að koma
okkur í fóstur til ókunnugra.
Mamma var ekki fær um að ala upp
börn. Og hún sem var bezta
mamma í heimi.
Hún sagðist ekki láta okkur frá
sér, hvað sem á gengi. Þær gætu
komið með lögregluna þessvegna.
Ég kíkti út um gluggann. Þarna stóð
mamma bein og hávaxin með svart
hárið sett uppá höfuðið og kinnar
hennar voru rjóðar og svipurinn ein-
beittur þar sem hún stóð frammi
fyrir feitri kerlingunni fullri vand-
lætingu, það var merkilegt að
HEIMURINN
OG
IG
Smásaga eftip
Mögnu Lúðvíkscflóftur
mamma skuli vera svona miklu
fallegri en þessar góðu konur, hugs-
aði ég þegar ég bar þær saman,
þessar sem segja sjálfar að þær
séu góðar, þær höfðu raunar aldrei
gefið mér neitt eða öðrum, þær
heimtuðu aðeins að allir væru jafn
fullkomnir og þær sögðust vera
sjálfar.
Mamma kom inn og það stóð
gustur af henni: — Eruð þið vöknuð
greyin sagði hún og fleygði af sér
kápunni. Hún var í flegnum sam-
kvæmiskjól innanundir og ilmvatns-
lyktin af henni var góð.
Hún tók litla bróður upp úr rúm-
inu og kyssti hann á kinnarnar sem
voru bústnar og rjóðar og klæddi
hann úr náttfötunum og lét hann
í sunnudagafötin sin. Hann var fínn
og fallegur, tveggja ára og ég hefði
getað gefið af mér annan hand-
legginn fyrir hann ef þess hefði
þurft með. Það var asi á mömmu.
Hún sagði mér að gefa okkur að
borða, sjálf fór hún að tala í sím-
ann. Ég lagði við hlustirnar eftir
beztu getu og heyrði að hún bað
einhvern að koma til sín strax.
Hann virtist eiga eitthvað erfitt með
það en hún sagðist aldrei tala við
hann meir ef hann gerði það ekki.
Ég jós barnamjölinu uppí Brósa
og gaf honum ávaxtasafa með og
hann sullaði með annari hendinni
ofan í diskinum og hjalaði ánægju-
lega.
Mamma virtist eiga annríkt. Hún
tók til í íbúðinni undirbjó matinn
og hafði fataskifti. Hún virtist ekki
neitt syfjuð þótt hún væri búin að
vera úti alla nóttina og hún söng
við húsverkin eins og ekkert hefði
fskorizt. Ég var teltekin af kvíða.
Var mömmu kannski alveg sama:
um okkur Brósa fyrst hún söng þeg-
ar nýbúið var að tilkynna hennf
að ætti að taka okkur af henni..
Ég fór ekki út með hann í kerrunni'
eins og ég var vön að gera á sunnu-
dagsmorgnum meðan mammai
lagði sig og fékk sér dúr. Ég ætlaði:
að bíða og sjá hvern hún hafðil
verið að biðja um að finna sig.
Loks, þegar mamma var búin að
fara ótal ferðir út að glugganum
sá ég Landrover jeppa staðnæmast
við garðshliðið og háan og mynd-
arlegan mann stökkva út og koma
heim að húsinu. Ég sá það á svipn-
um á mömmu að það var þessi
sem hún var að bíða eftir og hún
sagði mér að fara út með Bróa.
Ég dundaði eins og ég gat við að
koma honum í útifötin en maður-
inn heilsaði mömmu aðeins stutt-
lega og hún bauð honum inn í stof-
una og beið eftir því að ég hefði
komið mér út með Bróa. Leyfðu
2Q VXKAN 12. tbl.