Vikan - 20.05.1965, Page 39

Toni gefur fjölbreytileika
Sama stúlkan. Sama permanentið. Ölíkt útlit
TONI lífgar og gerir hár yðar meðfærilegt. Gerir yður kleift að
leggja og greiða hár yðar hvernig sem þér óskið. Heldur lagningunni.
Sama permanentið heldur hvaða lagningu sem er. Hér eru þrjár
ólíkar hárgreiðslur, sem eru grundvallaðar á einu Toni. En þér
getið greitt yður á tugi mismunandi vegu.
Um Toni — Aðeins Toni hefur tilbúinn bindivökva. Engin
fyrirhöfn. Tilbúið til notkunar í handhægri plastik flösku. Vefjið
aðeins hárið upp á spólurnar og þrýstið bindivökvanum í hvern
lokk. þér munið öðlast fullkomið Toni. Engar krullur. Engir
stífir broddar. Toni gerir hár yðar mjúkt og skínandi. Auðveldar
hárgreiðsluna. Reynið Toni.
stjórafrúarinnar, skal ég með
ánægju taka að mér þennan á-
byrgðarböggul þinn.
Framhald í næsta blaði.
FangaráS í flutninga-
lest
Framhald af bls. 19.
bornar manneskjur fara með þig,
þorparinn þinn, hrópaði Fincham og
ruddist fram.
Hann stökk á Oriani greip um
háls hans með stórum höndum sín-
um. Oriani galt í sama. Þetta var
ójafn leikur.
Hinir fangarnir horfðu spenntir á.
Ryan ruddist í gegnum þvöguna,
vafði handleggjunum um háls Fin-
cams aftanfrá og sleit hann af and-
stæðingi hans.
— Þetta er nóg, yfirlautínant,
sagði Ryan, um leið og hann kast-
aði Fincham frá sér. Fincham hent-
ist á fjórum fótum inn í hóp sam-
fanga sinna.
Síðan greip Ryan í handlegg
Orianis og dró hann út um hliðið.
— Ég hef nú tekið við stjórn hér,
majór. Og eg banna yður að koma
inn í búðirnar aftur, fyrr en ég
geri boð eftir yður.
Oriani gekk hægt burt, með ófor-
skömmuðu kæruleysi.
Ryan vaknaði snemma næsta
morgun og gekk út til að teygja
úr sér og fá frískt loft. Hann litað-
ist um. Þetta gæti verið síðasti
morguninn í PG 202.
Það voru engir varðmenn í turn-
unum.
Þögnin varð allt í einu ógnandi.
Ryan rannsakaði málið. Enginn
varðturninn var mannaður. Hann
hljóp í gegnum hliðið og mætti
Falvi, sem einnig kom þjótandi, ó-
rakaður, með ógreitt hár og ein-
kennisjakkann flakandi.
— Colonello! hrópaði hann.
— Hvað hefur komið fyrir?
spurði Ryan. — Hvar eru allir varð-
mennirnir?
— Það var það, sem ég ætlaði
að segja yður, ofursti. í nótt hafa
allir horfið, fyrirvaralaust. Ég er
einn eftir.
— Hvar er Battaglia ofursti?
- Heima hjá sér í Domira. Hann
er ekki kominn ennþá.
— Hringið í hann og segið hon-
um að koma.
Ryan sneri aftur og vakti Finch-
am. Sá bölvaði, þegar hann heyrði
fréttirnar. Ryan skipaði honum að
raka sig og koma síðan með sér
til Battaglias ofursta.
Battaglia var bæði ruglaður og
áhyggjufullur.
— Colonello Ryan, sagði hann
dapurlega. — Ég veit ekki, hvernig
ég á að biðjast afsökunnar á hegð-
un manna minna. Að fara svona
án fyrirmæla! Ég skammast . . .
— Oriani kom þeim til að slást
í lið með Þjóðverjaskröttunum,
sagði Fincham.
— Við getum ekki fullyrt það,
sagði Ryan. — Ofursti, þér verðið
að reyna að afla yður upplýsinga
um málið. En látið engan vita, að
þér hafið ekki menn til að standa
vörð um okkur. Ég ætla að klæða
nokkra af mönnum mínum í ítalska
einkennisbúninga og setja þá í
varðturnana.
Þegar þeir komi aftur inn í búð-
irnar, voru hinir vaknaðir og veltu
því fyrir sér, af hverju enginn varð-
maður sæist. Ryan valdi nokkra
menn sem hann taldi sig geta treyst
og sendi þá að sækja ítalska ein-
kennisbúinga. Síðan setti hann þá
á vörð með strengilegum fyrirmæl-
um um, að enginn mætti yfirgefa
svæðið.
— Við förum héðan um hábjart-
an dag. Undir eftirliti fangavarða,
sagði Ryan.
— Undir eftirliti?
— Undir eftirliti okkar manna í
ítölskum einkennisbúningum. Svo
tökum við Favli með. Verði hann
spurður, getur hann sagt Þjóðverj-
unum, að hann ætli með okkur
lengra norður eftir.
Síðari hluta dagsins kom Bostick
til Ryans, í broddi fjögurra liðs-
foringja. Þeir voru allir einbeittir
á svip.
— Við höfum áætlun um að fara
í gegn til okkar manna, sagði Bost-
ick.
— Ég skil. Hvað um hina níu-
hundruð og eitthvað?
— Þetta er okkar áætlun, sagði
Bostick herskár. — Hver og einn,
sem vill komast héðan, verður að
finna sína áætlun.
— Hvað svo?
— Við höfum sparað og sdfnað
súkkulaði og kexi og þurrkuðum
ávöxtum um langan tíma. Við höf-
um nóg til nokkurra daga. Og við
höfum kort. Við björgum okkur.
— Og ef Þjóðverjar taka ykkur?
Bosticé yppti öxlum.
— Ja — það verður okkar maga-
verkur.
— Og okkar, kapteinn. Verðið
þið teknir í nánd við búðirnar, stofn-
ið þið okkur öllum í voða. Sjáið
þið ekki, að Þjóðverjarnir myndu
VIKAN 20. tbl. gg