Vikan - 05.08.1965, Blaðsíða 22

Skipstiórl á
12 togurum frá
Grimsby, Fleet-
wood og Hull
Sigurður Þorsteinsson er nú kominn á
þurrt land og býr í Grimsby ásamt konu
sinni Önnu Gunnsteinsdóttur.
nUK Þórarins Olgeirssonar, sem margir íslendingar
kannast við, eru búsettir í Grimsby nokkrir ís-
lenzkir togaraskipstjórar, sem fluttust utan til að
freista hamingjunnar og urðu rótgrónir í fiskveiSa-
bænum. Einn þeirra er Karl Sigurösson frá Hafnar-
firði, annar Þorsteinn Eyvindsson, líka frá Hafnarfirði
og Sigurður Þorsteinsson frá Langholti i Flóa. Hann hitti
ég að máli sem snöggvast í húsakynnum Boston Deep Sea
Fisheries í Grimsby, en SigurSur vinnur þar aS netahnýt-
ingum, enda hættur skipstjórn.
Hann kvaSst fæddur í Langholti 1901; þaS er í Hraun-
gerðishreppnum, ofarlega i Flóanum, og þar finnst mönn-
um mikið til þess koma, hvernig þeir tróna yfir „Lágfló-
ann“. Það munar víst alltaf tveimur eða þremur fetum
á hæðinni.
SigurSur byrjaði útróðra hjá Guðmundi ísleifssyni á
Háeyri, 1916; þá var Eyrarbakki ekki lengur sá höfuðstaður
sem hann hafSi veriS áður. ÞaS var róiS á fimmæringi
þarna frá Háeyri og það voru fyrstu kynnin af sjónum.
SíSar reri SigurSur hjá Dagbjarti í Garðhúsum í Grinda-
vík og það var á sexæringi. Þegar hann ætlaði aS halda
sjómennskunni áfram frá Þorlákshöfn, þá kom spænska
veikin og hún hafði í för með sér 12 vikna legu fyrir Sig-
urð og eins og margir fleiri, var hann nærri dauSa, þegar
verst lét.
Togaraferill SigurSar byrjaði 1919, þá komst hann sem
kolamokari á Gylfa. Eftir nokkra mánuSi i kolamokstrin-
um var hann færður yfir i eldhúsið og siðan upp eftir þvi
sem menn vantaði. Á togaranum Ara var hann háseti í 3
ár, en fór svo i sjómannaskólann og tók stýrimannapróf
1923.
Þá lá leiðin fyrst til Grimsby.
Helgi Jónsson frá SkeggjastöSum i Flóa hafði um hrið
veriS skipstjóri á brezkum togurum, því það voru fá skip
heima í þá tíð, en margir menn.
Tækifærin virtust fá og þess-
vegna fóru menn og leituðu fyrir
sér ytra. SigurSur fór með
Helga til Grimsby, staSráðinn
í því aS taka einhverntíma við
skipsforráSum þar. Hann fékk
þó ekki vinnuleyfi þegar til kom
vegna atvinnuleysis. Þá vildi svo
til, að maður nokkur vestan frá
Nýfundnalandi var staddur í
Grimsby að kaupa togara og
Helgi frá SkeggjastöSum þekkti
hann. Þessvegna komst SigurSur
á skip hjá honum og fór meS
lionum vestur. Hann sigldi á
togurum frá Halifax í fimm ár.
Það var stutt að sigla út fyrir
Nova Scotia og góð mið þar,
sem nú hafa verið eyðilögS. Tog-
arar frá Boston skröpuðu þar
allt upp.
Um þetta leyti fékk Sigurður
kanadiskan rikisborgararétt og
með hann hélt hann til Grimsby
að nýju. Það reyndist betri papp.
ír en sá íslenzki eins og vonlegt
var, en samt varð hann að fara
i sjómannaskóla að nýju og taka
brezkt stýrimannapróf.
Útivistin var orSin nokkuð
löng og Sigurður fór heim í or-
lof til að hitta frændur og vini.
Hann hefur annars sjaldan farið
heim til íslands. ÁriS 1932 varð
sá merkisatburður í lífi hans,
að hann kvæntist Önnu Gunn-
steinsdóttur frá Nesi á Seltjarn-
arnesi. Þau eiga þrú uppkomin
börn, sem öll tala islenzku. Son-
ur þeirra er rafmagnsverkfræð-
ingur í Sheffield, annar sonur
þeirra vinnur við dokkirnar í
Grimsby og dóttir þeirra er gift
þar i borginni. SigurSur sagöi,
aS enda þótt börnin sin töluðu
íslenzku, þá byggist hann ekki
við þvi, að barnabörnin mundu
geta það að heitið gæti.
ÁriS 1930 náði SigurSur sínu
stóra takmarki: Hann varð skip-
stóri á togara í Grimsby. Sá hét
Renovia og Siguröur hélt honum
norður til íslands og var við
veiðar i Faxabugt, þegar flest-
allir íslendingar, sem vettlingi
gátu valdið, héldu á Þingvöll til
að minnast þúsund ára afmælis
Alþingis. ____^
Síðar var SigurSur skipstóri
á fleiri togurum svo sem Rillston,
Tervari, Leichesterhire, North-
ern Chief og Fifeshire. Á stríðs-
árunum var SigurSur lengst af
á Cave frá Fleetwood og allt
gekk slysalaust þó tímarnir væru
erfiðið. Síðan kom Northern
Gifth, Loyal, Lifeguard, Black
Vodch og Yardley.
Nú er SigurSur genginn á
þurrt land og það eru fimm ár
síðan hann hætti skipstórn á
Yardley. Um tíma var hann með
togara frá Hull og þá buggu þau
hónin þar. Það var alltaf töluð
íslenzka á þeirra heimili, að
minnsta kosti fram að striði,
þvi þá höfðu þau alltaf islenzkar
stúlkur í vist. Tvær þessara
Framhald á bls. 43.
VIKAN
heímsækir íslenzkar
fjölskyldur í London
og Grimsby.
i
SUNNAN við London heitir Kent;
það er margfrægt landsvæði
fyrir náttúrufegurð á brezka
vísu, lágar hæSir með trjá-
gróðri og jafnvel einstaka tjarn-
ir innanum. Allt er þetta fellt og slétt,
fágunin uppmáluð, en maður fær það
á tilfinninguna, að hin óspillta og
upprunalega náttúra sé ekki lengur
til. Allt hefur verið snurfusað af hendi
mannsins.
í Kent eru nokkrir friðsælir bæir,
sem nú liafa vaxið saman við Stór-
London. Þeir sáu í Mogganum, að það
var fariS að tala um Stór-Reykjavik
og síðan er Stór-London vinsælt hug-
tak. Einn af þessum bæjum er Brom-
ley og þar hefur ein íslenzk fjölskylda
fundið sér bústað um óákveðinn tíma.
ÞaS er Óthar Hanson, sölustjóri Sölu-
miðstöðvarinnar í London og kona
hans, Elin Þorbjörnsdóttir (hún er
dóttir Þorbjörns kaupmanns í Borg).
Þau eiga 4 stráka á unga aldri; Pétur
Óli er 7 ára og þeirra elztur, næstur
er Þorbjörn, 5 ára, Hans Bernhard,
2 ára og Óthar júníór er 4 mánaða.
Þau Óthar og Elín höfðu búið i
hálft fjórða ár i Ameriku, siðan i fimm
ár heima á íslandi, en til London
fluttist fjölskyldan um áramótin 1963.
Þá hafði Óthar verið ytra i þrjá mán-
uði til þess að undirbúa búskapinn
og kaupa hús, en það getur orðið mik-
ið verk í stórri borg eins og London.
Húsið þurfti að uppfylla ákveðin skil-
yrði: Fjögur svefnherbergi, stórt eld-
hús og auk þess þurfti það að vera
með upphitun. ÞaS gekk seint aS finna
hús, sem uppfyllti þessar kröfur, en
það hafðist og húsið nr. 238 við
Cumberland Road i Bromley er bæði
glæsilegt ytra sem innra. ÞaS er á
tveim hæðum, svefnherbergin uppi,
stofa og eldhús niðri og svo bílskúr.
Báðar hæðirnar eru eitthvað nærri
170 fermetrar, svo þetta er fremur
stórt hús. Upphitunin er með gasi,
en einfalt gler í gluggum og aðeins
liolrúm í veggjum fyrir einangrun,
svo hitinn verður aldrei sá sami í
kuldum og hægt er aS hafa með hita-
veitu eSa miðstöðvarhitun hjá okkur.
Enda sögðu þau, að Bretar mundu lík-
lega kafna úr hita, ef þeir kæmu inn
i kappkynta, íslenzka stofu að vetrar-
lagi.
Út aS götunni veit snotur grasflöt
og malbikaður stígur heim að dyrum
svo sem sjálfsagt þykir þar í landi.
Bakdyramegin er aðalgarðurinn;
rennislétt grasflöt með drjúpandi grát-
viði, en annars hefur verið lögð meg-
ináherzla á að gera garSinn að hentug-
um leikvelli fyrir tápmikla syni, sem
verða eftir því sem Óthar segir, úr-
22 VIKAN 31. tbl.