Vikan - 05.08.1965, Blaðsíða 48

bíða hér lengur. Það er komið nýtt
bréf.Það fannst fyrir nokrum tímum
á stól í forsal hótelsins.
— Lofið mér að sjá það.
— Ég hef það ekki hér, en ég get
sagt þér hvað stóð í því. Hann
horfði hugsi fram fyrir sig: ,,NÆT-
URGALI, FLJÚGÐU HEIM í HREIÐR-
IÐ. NÝ FYRIRMÆLI í LOS ANGELES."
Það er skrifað á sama hátt og á
samskonar pappír og fyrstu skila-
boðin.
Þetta er að minnsta kosti Ijóst
orðað, hreytti Andy út úr sér, — og
þér eruð væntanlega ánægður með
að losna við okkur. Eða kannske að
þér ætlið að handtoka mig, áður en
ég kemsf úr borginni?
— Nei, þér eruð frjáls eins og
fuglinn næturgali ......... Þegar
Andy snéri sér við og ætlaði að
fara, hélt Bonner áfram: — Hvað
um peningana? Ætlið þér ekki að
taka þá með yður? Eða eru þeir
líka aðeins tilbúningur?
An þess að mæla orð af vörum
gekk Andy niður að flæðarmálinu
og tók töskuna. Hann ætlaði ekki
að reyna að útskýra fyrir Bonner,
hversu litla þýðingu innihald tösk-
unnar hafði fyrir hann, þegar það
gat ekki einu sinni bjargað syni
hans. Hann vissi fyrirfram, að
Bonner myndi heldur ekki trúa því.
5. kafli
Fyrst í stað datt Andy helst í hug
að fara til Los Angeles undir eins.
En þegar hann kom aftur heim á
hótelið, var taugaspenningurinn og
svefnleysið orðið of mikið fyrir
hann. Hann reikaði upp á herberg-
ið sitt og kastaði sér á rúmið, án
þess að fara úr fötunum.
Klukkan var níu, þegar Hub
vakti hann með þeim skilaboðum,
að leiguflugvél biði á vellinum, og
Lissa, Baker, Vecchio og Shirley væru
þegar komin af stað út á flugvöll.
Afgangurinn af hópnum kæmi með
lest seinna um daginn.
Vecchio hafði aftur tekið tösk-
una með lausnarfénu í sínar hend-
ur.
Hub og Andy óku beint inn í
flugskýli leiguflugfélagsins, í fjarri
enda flugvallarins, til að komast
undan mögulegum blaðamönnum í
flughafnarbyggingunni, en nokkrir
höfðu séð til þeirra. Þeir stóðu og
æptu sig hása, þegar vélin rann út
á flugbrautina. Andy sat hjá Lissu:
— Hefði ekki verið réttast að segja
eitthvað við þá, bara til að gera
þá ánægða? spurði hún.
— Blaðamenn eru ekki ánægðir
fyrr en þeir hafa rifið hjartað úr
brjóstinu á manni.
— Mér finnst að við höfum aldrei
þurft eins mikið á vinum að halda
og nú, Andy.
Það voru einmitt svona ómerki-
legar hugmyndir, sem hann hafði
matað sjálfan sig á allt sitt líf.
Nú var hann í fyrsta sinn tekinn
að efast um þýðingu þeirra. Sá tími
kom alltaf í tilveru hvers og eins,
þegar hann neyddist til að standa
á eigin fótum. Þetta myndi Lissa
ekki geta skilið. Þessvegna sagði
APPELSÍN
SÍTRÖN
L I M E
Svalandi - ómissandi
á hverju heimili
hann aðeins: — Hvernig líður þér
í dag?
— Að minnsta kosti betur en i
gær. Ég held áfram að segja við
sjálfa mig að það sé ekki til neins
að hafa áhyggjur og gera sér grill-
ur. Endrum og eins get ég næstum
sannfært mig um, að þetta geti ekki
verið satt — að það hafi í raun og
veru ekkert gerzt. En svo verður
mér allt í einu Ijóst, hvað þetta er
óhugnanlega raunverulegt, og þá
langar mig mest til að æpa. Augu
hennar fylltust af tárum: — Aðal-
vandinn með mig er sá, að ég hef
aldrei fengið að vera manneskja.
I okkar heimi hefur maður svo mik-
ið að gera við að starfa fyrir ytri
persónuleika, að maðurinn sjálfur,
innan í, gleymist.
Eftir stutta þögn: — Mér þykir
slæmt, hvernig þetta fór í nótt.
—Þú heldur vonandi ekki, að ég
ásaki þig um neitt, Andy? Ég dáist
þvert á móti mjög að því, að þú
hefur tekið málið í þínar eigin hend-
ur.
— Bonner hefur þá hugmynd, að
ég hafi sett þetta allt saman á
svið til að afla mér umtals og aug-
lýsinga.
— Hvað ertu að segja! Hann get-
ur ekki meint þetta í alvöru!
Þetta er að minnsta kosti hugmynd,
sem þú verður að venjast, hélt
Andy áfram. — Ég býzt við, að við
eigum eftir að heyra eitthvað þessu
llkt.
Lissa rétti úr sér í sætinu og
horfði rannsakandi á hann, eins og
hún væri eitt andartak - ekki viss
um, að Bonner hefði rangt fyrir sér.
Svo hristi hún höfuðið: — Enginn
myndi taka svo fáránlega ásökun
alvarlega.
— Ég vona að þú hafir rétt fyrir
þér, sagði Andy. — Ég fyrir mitt
leyti er ekki eins viss um fólk og
ég var fyrir nokkrum dögum. Hann
kinkaði kolli í áttinc til Bakers, sem
sat og starði dapurlega út um
gluggann.
— Sjáðu til dæmis Baker. Ég hefði
aldrei getað ímyndað mér, að nokk-
uð í veröldinni gæti slegið hann
eins harkalega og þetta.
— Það kemur mér ekki á óvart,
sagði Lissa. — Ég vissi vel að hann
var alvarlega ástfanginn af Doreen.
— Það er einmitt það sem ég á
við, hélt Andy áfram. — Ég ætti
einnig að geta hafa séð það ....
Baker, bezti vinur minn, sem ég ætti
að þekkja betur en nokkurn ann-
an .... Ég get ekki að því gert,
en ég er að velta því fyrir mér,
hve margt annað hafi farið fram-
hjá mér.
— Konur hafa kannske næmari
tilfiningu fyrir slíku, sagði Lissa.
— En þú veizt, að ég var ekkert
ánægð með samband þeirra. Ég
hef alltaf haft hugmynd um, að
þetta hafi haft meiri þýðingu fyrir
Baker en Doreen — og mér þykir
mjög vænt um Baker.
— Þú varst aldrei sérstaklega hrif-
in af Doreen, skaut Andy inn I.
— Mér var svo sem ósköp sama
um hana, hvorki til né frá. Endrum
LILJU
UUJU
LILJU BINDI
ERU BETRI
Fást í næstu búð
BOLTA-BUXURNAR.
Þekktustu drengjabuxurnar
Sterkar og fallegar. Gerðar
fyrir stráka á fullri ferð.
V_______ J
VIKAN 31. tbl.