Vikan - 05.08.1965, Blaðsíða 36

sé bíllinn hans . . ?
Klukkuna vantar tíu mínútur I
þrjú. Eg næ í kuldaskóna í skápn-
um, næ í hanzkana og fer í kápuna
yfir náttkjólinn. Það er símaklefi
neðar í götunni. En hvert á ég að
hringja? Prófessorinn er örugglega
löngu farinn að sofa. Fyrirlestrarn-
ir eru búnir fyrir mörgum klukku-
tímum. Einhvern sem er í sömu deild
og Danny — John Longnecker?
Danny talar stundum um hann.
Það er hætt að snjóa, en það er
afskaplega kallt og dimmt. Eg næ
í stórt vasaljós, sem Danny á, og
hangir undir diskarekknum. Ég
sting því í vasann, ásamt nokkrum
bréfvasaklútum og einhverri smá-
sjá fyrir daglegum þörfum. Stúlk-
an er líka ógift og hefir engar
áhyggjur. Hún er eflaust bæði
greind og skemmtileg og veit skil á
svo mörgu, sem eiginkonan veit
ekkert um ....
En unga konan er kannske um-
burðarlyndari en ég. Hún heldur ef
til vill að það sé nóg að dansa vals
við manninn sinn í nokkra daga.
Máske er hún betri kona en ég, eða
þá að hún á betri mann . . . .!
Hugsunin gerir mig fjúkandi
vonda. Ég hleyp niður stigann og
út í náttmyrkrið. Það er engin sál
á ferli, ég dreg andann djúpt og
geng niður götuna.
Allir búðargluggar eru dimmir,
Svo fer ég inn í símaklefann og
loka hurðinni á eftir mér. Ég finn
smámynt í vasanum og sting henni
í rifuna. Svo lyfti ég heyrnartólinu.
Allt í einu skýzt eitthvað fram hjá
mér og slæst í rúðuna með háum
hvelli. Um leið skellur eitthvað á
andlitinu á mér. Ég æpi af hræðslu.
Svo fer ég að hlægja, því að það
er sannarlega bjálfalegt að halda
að ónýt símasnúra sé cóbraslanga.
Ég fer út úr klefanum og þakka
mínum sæla að ég skuli vera lifandi
ennþá.
Aðeins neðar sé ég dauft Ijós,
sem kemur frá brauðbúðinni. Ég
býzt ekki við að þar sé opið um
þetta leyti sólarhrings, en reyni
Hann verður alveg utan við sig
þegar hann sér mig. — Hafið þér
síma. Maðurinn minn átti að vera
kominn heim fyrir fjórum tímum,
og ég veit ekkert hvar hann er. Ég
er svo hræðilega kvefuð og hrædd
og ég má til með að hringja í ein-
hvern til að reyna að fá að vita
hvar hann er.
Maðurinn horfir á kunningja sína
og bendir mér svo inn í búðina.
Hann lítur út fyrir að kenna i brjósti
um Danny.
Síminn hangir á veggnum og ég
vona innilega að hann sé í lagi. Ég
heyri að stóri maðurinn læsir vand-
lega útidyrunum og snýr aftur að
borðinu. Svo setjast þeir allir nið-
_—-----1
:o ......................
■■■ ...

.............■••

'

:ri:

7. ú:
"".....
......"•••,.

|
Hverjir eru kostirnir?
SÖLUUMBOÐ UM ALLT LAND.
REYKJAVÍK: HÚSPRÝÐI H.F.
Laugaveg 176 ■— Símar 20440 — 20441.
Ekki þarf að bíða eftir að forþvotti Ijúki, til þess að geta sett sápuna
í fyrir hreinþvottinn. Að loknum hreinþvotti bætir vélin á sig köldu vatni
(skolun úr volgu) og hiífir þannig dælubúnaði við ofhitun.
Sparneytnar á straum (2,25 kwst.)
Afköst: 5 kg af þurrum þvotti.
Ryðfrítt stál.
Forþvottur
Hreinþvottur, 95° C.
4 skolanir, þeytivindur á milli og siðan stöðugt í 3 mín. eftir síðustu
skolun.
Sérvöl fyrir viðkvæm efni, gerfiefni og ull.
Forþvottur eingöngu ef óskað er.
2 völ fyrir hreinþvott.
Hæð: 85 cm. Breidd: 60 cm. Dýpt: 57,5 cm.
LAVAMAT „nova D", LAVAMAT „regina", TURNAMAT.
BREÐURNIR ORMSSON H.F.
AEG
IAVANAI „nom D
mynt. Svo fer ég niður brakandi
stigann.
A annari hæð stanza ég augna-
blik. Mig langar allt í einu óskap-
lega til að berja á hurð nýgiftu
hjónanna og vara ungu brúðina við
kvöldfyrirlestrum.
— Það var allt fullt af fallegum
stúlkum á þessum fyrirlestrum,
langaði mig til að segja. — Og þær
eru líklega jafn gáfaðar eins og
þær eru fallegar. Kannske á ein-
hver stúlka langt heim og þar sem
maðurinn þinn er kurteis, bíður
hann henni að aka henni heim.
Hann dregur það kannske eins
lengi og hann getur að koma heim
til konunnar, sem er dauðþreytt
eftir að vinna allan daginn, til að
nema í stóru búðinni, þar sem pýra
midi af greipaldinum lýsir í myrkr-
inu. Þau eru alltof dýr til þess að
við getum keypt þau. Ég bíð eftir
strætisvagninum fyrir framan þenn-
an glugga á hverjum morgni. Ætli
unga konan viti að hún getur tekið
vagninn þarna? Ef til vill gerir hún
það sama og ég gerði í fyrstu. Ég
tók af mér hanzkana stakk þeim í
vasann, svo lagði ég höndina með
glitrandi nýjum einbaugum á hnéð,
svo að allir gætu séð hann.
Ég er loksins komin að síma-
klefanum. Mér létti stórum því að
ég var í rauninni skíthrædd á kol-
dimmri götu um hánótt og í ofaná-
lag í rósóttum náttkjól einum fata
undir kápunni.
samt. Ég hefi alltaf haldið mig á
þeirri götu sem Danny er vanur að
aka heim, en enginn bíll hefur enn-
þá ekið framhjá mér. Það væri
annars sniðugt, ef Danny kæmi
heim að íbúðinni uppljómaðri, og ég
hvergi finnanleg.
Ég sé ekki vel hvort nokkur er í
búðinni. Þegar að ég kem nær
finnst mér að ég sjái skugga fyrir
innan. í mesta sakleysi kveiki ég á
vasaljósinu og lýsi inn. Þá varð
allt í uppnámi þarna inni. Stólar
eru dregnir út og nokkrir menn
stara í Ijósið, ofsahræddir. Einn
þeirra hrópar: „Razzia!"
Ég slekk á vasaljósinu og þá
kemur maður til dyra. Hann er stór
og feitur, í Ijósri bómullarskyrtu.
ur og horfa á mig. Ég næ ekki í
peninginn vegna þess að ég er með
hanzkana og ég er löðursveitt í
ullarkápunni, en þegar ég hugsa um
hvernig ég er klædd innanundir,
þori ég ekki að hneppa frá mér.
— Vantar þig smápening, Ijúfan?
segir einn af körlunum. Ég veit ekki
hvort hann var vingjarnlegur, eða
þá að hann var að gera gys að mér.
An efa voru þeir allir drukknir, og
hver vissi hvað þeir voru að hugsa.
Nú jæja, — það væri svo sem mátu-
legt á Danny, að hann yrði að
koma hingað í fyrramálið og þekkja
líkið af mér.
— Ég, ég hef smápeninga, stundi
ég upp. Eftir óendanlega leit fann
ég loksins númerið hjá John Long-
gg VIKAN 31. tbl.