Vikan - 24.03.1966, Side 25

með gtfurlegum forgangi — vegna
þess að þatta varð að líta út eins
og af hendi amatörs. Þú várst bezti
amatörinn, sem ég gat fundið. Þú
hafðir aðferðirnar og ástæðuna og
við gáfum þér tækifæri.
— Ef mér heppnaðist það, sagði
Craig.
— Þér hefði heppnazt það, sagði
Loomis. — Við ætluðum ekki að
skilja þig eftir handa þeim að leika
sér að til eilffðar — þegar þú hefð-
ir komizt undan, áttirðu að hverfa.
Frakkarnir myndu spyrja um Reyn-
olds, og við myndum hafa sagt að
hann væri ekki til. Og þú lifðir ham-
ingiusömu lífi á Bahamaeyjum eða
hvar sem þér sýndist.
— En ef þeir spyrðu nú eftir mér
undir nafninu Craig?
Loomis glotti: — Hvernig gátu þeir
það? fmyndaðu þér bara, hvernig
þeir hefðu átt að spyrja eftir Craig!
Ég hefði spurt hversvegna þeir vildu
fá hann, og þeir hefðu sagt að hann
hefði verið að drepa St. Briac og
ég hefði svarað, að við hefðum
sannanir fyrir þvi, að St. Briac hefði
drepið Craig fyrir nokkrum vikum,
og spurt þá hvort þeir tryðu á
drauga. Þetta er svolítið kjánalegt,
finnst þér ekki? Frakkar hata að
gera sig að kjánum.
— Svo þá er allt í lagi? spurði
Craig.
— Er það? Ég get útskýrt Grier-
son. Hann er bara byssumaður, sem
þú hefur tekið á leigu fyrir þetta
starf, en hvað um Ashford? Eins
og málin stóðu fyrst — þegar ég
skipulagði þetta — var Ashford að-
eins vinur La Valére. Og hann var
það líka. Ég náði honum inn í þetta
á sama hátt og ég náði þér. Hann
var ekki atvinnumaður — það vildi
aðeins svo til, að honum þótti vænt
um La Valére — og La Valére dáð-
ist að honum. Ég knúði hann til að
vinna fyrir okkur, ég þvingaði hann
til þess, og nú er hann dauður —
vegna þess að þú lézt La Valére
finna hann — og samhengið varð-
andi hann er vitað. Við munum að
sjálfsögðu neita þvf og þeir geta
ekki sannað neitt — en þeir vita
það eftir sem áður. Það er maður
í París, sem á þessari mínútu veit,
að ég sviðsetti morð. Ef til vtlt veit
hann líka núna hversvegna — og
það er mjög góð ástæða. Og það
verður lika að vera það. Ég geri
svona lagað ekki í hverri viku. Þeg-
ar ég drep, er það vegna þess, að
það er ekki um annað að ræða —
og St. Briac var einn af þeim, sem
ekki varð komizt hjá að drepa.
Ef ég hefði ekki gert það, hefði
hann drepið fjöldann allan af fólki,
og ef til vill komið af stað striði.
Svo ég valdi þig. Þú varst eins og
saumaður eftir máli handa mér. Ég
hef aldrei rangt fyrir mér þegar ég
vel menn.
— Einhvern tfma er allt fyrst,
sagði Craig. — Mér þykir leitt, að
það skyldi vera ég.
— Þegar ég segi aldrei, þá meina
ég aldrei. Ekki einu sinni. Ekki einu
sinni, þar sem þú átt f hlut. Ég
geri bara ekki mistök. Þú gerir mis-
tök, og ég hef útskýrt þau fyrir
þér. Þú ættir að vfsu að vita um
þau, og ég skal segja þér hvers-
vegna þú gerir þau, ef þú vilt. En
ég geri það ekki. Ég þori það ekki.
En sú staðreynd, að þú tókst stúlk-
urnar upp í, sýnir að þú varst ekki
á mínum snærum. Og svo voru það
peningarnir, sem þú tókst 'úr pen-
ingaskápnum. Það sýnir, að þið
voruð á hnotskóg eftir peningum.
— Og Ashford?
— Ashford var aðeins maður,
sem gapti yfir of stórum bita. Hann
elskaði mann, sem ekki var landi
sfnu trúr. Hann komst að þvf, og
það var honum um megn. En þegar
kemur að rökræðum um það atriði,
munu okkar menn viðurkenna, að
hann hafi reynt að hafa samband
við brezku leyniþjónustuna, og við
munum halda því fram, að hann
hafi haft allan rétt til þess. Við
mnuum ekki viðurkenna, að við
höfum samband við hann. Hinir
aðilarnir muni vita það, en þeir
geta ekki sannað það. Og þar að
auki eru flestir þeirra ágætir ná-
ungar. Alsfr er vitlausraspítali með
galopnar dyr. Þeir eru að reyna að
loka þeim. Vandinn er sá, að sum-
ir brjálæðinganna hafa mjög góðar
stöður — nógu góðar til að vernda
St. Briac og menn af hans tagi; ef
svo hefði ekki verið, hefðum við
farið þess á leit fyrir löngu, að
hann hefði verið fjarlægður, en
brjálæðingarnir voru á móti okkur;
og þeir eru nógu sterkir til að ráða
yfir stjórninni. Nú er hann dauður,
og þeir geta ekkert við því gert —
nema spyrja um þig. Og ef þú ert
Craig, ertu dauður, og ef þú ert
Reynolds, ertu ekki til. Við getum
sannað það.
— Hvað þá um hina snjöllu hug-
mynd Marshalls lögregluforingja?
— Henni hefur verið kastað, sagði
Loomis. — Við látum hana eins og
vind um eyrun þjóta.
— Og Duclos og Pucelli?
— Ég býst við, að þeir séu komn-
ir f fangelsi um þetta leyti, svaraði
Loomis. — Ef þessi vinur þinn, —
Turner — er eins rfkur og hann seg-
ist vera. Nokkuð fleira?
— Þú sagðist vita, hversvegna ég
geri mistök.
— Það er einfalt, sagði Loomis.
— Þú hefur verið einn of lengi.
Öll þessi ár hefurðu verið einangr-
aður frá öllu — engum treyst nema
sjálfum þér. Og nú ertu að reyna
að koma aftur til baka, að treysta
öðrum — að láta aðra treysta þér,
en það gerir þig viðkvæman, Craig,
það gerir þig mannlegan.
Craig kinkaði kolli: — Ég mót-
mæli ekki, sagði hann. — Ég vil
heldur hafa það eins og það er.
Hvernig líður konunni minni?
— Engin breyting, sagði Loomis.
— En það er mjög ólíklegt, að hún
nái sér úr þvf sem komið er.
— Það var að mestu leyti mér
að kenna, sagði Craig. — Ég hefði
gotað breytt henni hefði ég reynt.
Mig langaði ekki að reyna. Hann
reis á fætur. — Mig langar að hitta
Tessu, sagði hann.
— Auðvitað, sagði Loomis. — Við
létum hana flytja. Hún er í fbúð í
Regent's Park. Farðu bara. Við skul-
um hóa í þig, þegar við þurfum
á þér að halda. Hér er heimilis-
fangið þitt. Hann rétt Craig papp-
írsmiða. — Þú hefur séð það svart,
sonur sæll, ég veit það. Menn eins
og St. Briac kunna að pynda. Og
ég veit, að þú sagðir þeim ekkert.
Ef þú hefðir gert það, hefðirðu
ekki komið aftur hingað. Ég er þér
þakklátur fyrir það.
Craig kinkaði kolli og fór.
— Hann er góður, sagði Loomis.
— Sá bezti, sagði Grierson.
— Þú ert hrifinn af honum? Það
undrar mig ekki. Hann vinnur vel.
Það var slæmt, að við skyldum ekki
hitta hann fyrir mörgum árum. Nú
er það of seint. Nú vill hann ekki
lengur vera einn, en þannig verður
hann að vera, ef hann á að verða
okkur að nokkru gagni.
íbúðin í Regent's Park var stór,
loftgóð og smekklega búin. Réttar
mottur á harðviðargólfinu, rétt
blanda af húsgögnum; gamaldags
og nýtfzkuleg; sjónvarpstækið þar
sem lítið bar á; eftirprentanir af
þrem málverkum — Van Gogh,
Claude og Canaletto, og héngu þar
sem bezt var að hafa þau. Þegar
Craig kom, var enginn heima. Hann
leit inn f skápana og sá hve snyrti-
lega hafði verið gengið frá fötun-
um hans og hann dáðist að róandi
útsýninu yfir garðinn, skenkti sér
sfðan í glas og settist til að bíða.
Það tók ekki langa stund.
Hann heyrði lykli stungið f skrána
og sat kyrr þar sem hann var, hjá
drykknum sínum, rólegur og ánægð-
ur. Háir hælar tipluðu inn í eldhús,
hurð kæliskápsins var skellt og
hann heyrðj vatn renna f ketil. Þeg-
ar Tessa kom inn að lokum, var
hún há ®g glæsileg f dökkbláum
kjól með hvíta innkaupatösku á
handleggnum og þegar hún sá
hann, féll taskan á gólfið og glæsi-
bragurinn hvarf.
— Drottinn minn, sagði hún. —
Ó, drottinn minn.
Hún hljóp til hans og hann reis
á fætur til að heilsa henni og þrýsta
henni fast að sér, beygði sig til
að kyssa hana, en andlit hennar
var grafið f öxl hans og hún leit
ekki upp fyrr en hann tók með
hendinni undir höku hennar og hall-
aði höfðinu aftur.
— Tessa, sagði hann. — Hvað er
aftur, sagði hún andstutt. — Ég
hélt að því væri öllu lokið. Þú hef-
ur meitt þig f fingrinum. Hvað kom
fyrir? Lentirðu í slysi? Ástin mín,
þú verður að passa þig betur, og
fyrirgefðu mér. Við rifumst, manstu
það ekki? Ég veit að það er til-
gangslaust, en ég skammast mfn
svo mikið, og ég get ekki að þvf
gert.
Hann hafði gleymt öllu nema þvf,
að hann þarfnaðist hennar og hún
yrði að lifa. Þegar hann kyssti hana,
voru varir hennar harðar og þunn-
ar og framandi, en að lokum mýkt-
ust þær og tunga hennar smeygði
sér milli tanna hans. Þegar hann
hætti að kyssa hana, hallaði hún
sér aftur á bak f örmum hans.
— Fyrirgefðu, sagði Tessa. — Ég
veit, að ég var heimsk, en ástin
mfn, ég er svo hamingjusöm, og
hvað f ósköpunum ertu með undir
jakkanum?
Hún hneppti frá honum og jakk-
inn opnaðist. Hann var ennþá með
Woodsmanbyssuna.
— Ó, sagði hún.
Craig fór úr jakkanum, losaði
leðurhylkið og tók það af sér, svo
tók hann byssuna úr því, smellti
Fpamhald á, bls. 31.
að?
— Ég hélt þú myndir aldrei koma
Konan, sem tekur öllum karl-njósnurum fram
er sneggri í snúningum, harðari af sér, betri
skytta, kann betur að nota sér nútíma tækni, er
meiri leikari og kunnugri öllum glæpahreyfing-
um í Evrópu, Asíu og Afríku, heitir MODESTY
BLAISE. Það er hún, sem leyniþjónusta Breta
leitar til, þegar í nauðirnar rekur, og hún bregzt
ekki. MODESTY BLAISE er söguhetjan í næstu
framhaldssögu VIKUNNAR, og sagan heitir...
MODESTY BLAISE
VIKAN 12. tbl. 25