Vikan - 24.03.1966, Blaðsíða 41

Nú hefur hann elnn hring ennþál
OG ÞESSA OHÐU VANN
JÍG & SKOTBAKKA
1 TIVOLI.
y.'Mtl'IOiM
verði negri í þá stöðu. Enginn á
þeirri skrifstofu hefur neitt á móti
því að ráða negra í stöðuna, en
vandinn er sá að það eru aðeins
tvær negrafjölskyldur í Bedford,
Indiana, en enginn meðlimur þeirra
fjölskyldna hefur menntunina sem
staðan krefur, svo þeir þurftu að
leita annars staðar, en árangurs-
laust. Skrifstofustjóri tók því það
ráð að fara ( gagnfræðaskóla og
reyna að fá einhvern negraungling
til að afla sér þeirrar menntunar
sem til þarf. A meðan kvað vera
ósköp mikið að gera hjá þeim
þarna í Wildlife-deildinni.
Eg heimsótti 1. bekk barnaskóla
þessa nágrennis fyrir nokkru. Þeg-
ar ég kom voru börnin að leik
úti á leikvelli skólans, en voru í
það veifið að raða sér upp í fjór-
faldar raðir til að marséra svo aft-
ur inn í skólastofurnar. Sonur minn
heilsaði mér með að senda mér
alsælt bros, þar sem hann stóð og
hélt í hendur tveggja stallbræðra
sinna, annar drengjanna var hvít-
ur, en hinn svartur. Það virtist ekki
skipta þá neinu máli, þeir voru
allir harðánægðir með sjálfa sig
og hver annan. Ég minntist orða
læknisins í Mississippi, en einnig
orða móður eins hvíts drengs sem
er í þessum sama bekk. Hún sagði:
„Ég hef ekkert á móti að senda
börn mín í skóla með negrum, en
ég get orðið lasin bara af tilhugs-
uninni um allar þær lýs, óþrifnað
og veikindi sem negrarnir koma til
með að bera með sér inn á okkar
hreinu skóla". Afi þessarar konu
átti stóra plantekru í Louisiana.
Hann átti einnig marga hesta,
marga hunda, og marga negra. Að
hennar sögn voru negrarnir hans
afa mjög ánægðir með tilveruna,
þvf afi fór vel með þá og var „góð-
ur" við þá. Sennilega hefur afi far-
ið vel með negrana, þó honum
hafi ekki fundizt sér skylt að mennta
þá, frekar en að kenna hundunum
eða hestunum að lesa og skrifa.
Samkvæmt hugsanagangi hans sam-
tíðarmanna, voru negrar ekki al-
veg mannlegar verur, heldur eitt-
hvað á milli dýra og manna, en
þeir höfðu enga sál og lítið vit,
þess vegna þurftu þeir á hvlta
manninum að halda til að sjá um
sig. Slíkur hugsanagangur hefur
orðið til sem brynja heilans gagn-
vart hjartanu, því á hvern annan
hátt hefði þetta fólk, sem á öllum
öðrum sviðum hafði kristilega sam-
vizku, getað lifað með sjálfu sér?
Þessi frú sagði ennfremur tvær
sögur,- til sanninda þess hve von-
laust henni þótti allt þetta vesen
með negrana. Kirkjusöfnuður sá
sem hún var meðlimur I, tók að
sér að styrkja fráskilda negrakonu
sem var 5 barna móðir, með að
gefa henni föt og matvæli viku-
lega. Af hreinni tilviljun komst
þessi frú í samræður við aðra frú,
sem var I öðrum söfnuði, og kom
þá upp úr kafinu að báðir söfn-
uðir voru að styrkja sömu fráskildu
negrakonuna. Við nánari rannsókn
málsins kom í Ijós, að negrakonan
seldi það af varningi þessum, sem
hún ekki þurfti með og eyddi pen-
ingunum I áfengi. Hin saga þess-
arar frúar var um negrastúlku eina,
sem hennar söfnuður ákvað að
styrkja til háskólanáms, sem fór
þannig að eftir tveggja ára nám I
háskólanum átti stúlkan tvö lausa-
leiksbörn. Fór þá heldur að kólna
umhyggjan hjá söfnuðinum, sem
samkvæmt sínum trúarbrögðum er
algjörlega á móti slíku háttalagi,
og fannst því sem söfnuðurinn væri
hér að styrkja syndina jafnvel sem
menntunina.
Þangað til I fyrrasumar voru Mc-
Gregor Place friðsælt, skógiprýtt
einbýlishúsahverfi, sem í bjó ein-
göngu hvítt fólk. Negravandamál-
in voru oft höfð til umræðna, en
einhvern veginn hafði fólk það á
tilfinningunni að slík vandamál til-
heyrðu aðeins einhverjum fjarlæg-
um stöðum, svo sem Birmingham
Alabama, eða Salem í Mississippi.
Svo tóku að heyrast sögur um að
negrar væru að flytja inn í hvíta
hverfið hinum megin við aðalbraut-
ina. Þetta færði veruleikann svo-
lítið nær, og menn fóru að skoða
sál sína nokkuð núnar. Sumir ruku
upp til handa og fóta og seldu
hús sín og fluttu burtu og eru því
líklegast enn í flutningum, því núna
er ekkert nema efnahagsleg geta,
sem aftrar negrum frá að flyrja inn
í hvaða nágrenni sem er. Þetta
fólk var sennilega eldra fólk, sem
enn stendur ferskt I minni hvernig
fór fyrir Montrose nágrenninu.
Montrose nágrennið er um 20
mfn. akstur héðan. í því bjuggu
ríkismenn, flestir Gyðingar, sem
höfðu byggt sér tveggja hæða hall-
ir og var hverfið fallegt og vel
hirt. Einn góðan veðurdag fauk eitt-
hvað í einn náungann sem þar bjó
og hann seldi negrafjölskyldu hús
sitt.
Við þetta lækkuðu öll hús ná-
grennisins um helming I verði.
Skelfing! Pétur í rauðu höllinni gat
ekki fmyndað sér að Páll f hvítu
höllinni myndi láta það spyrjast að
hann byggi með negrum, svo hann
hlyti að selja og byggja bara aðra
höll annarsstaðar, því til þess væri
hann nógu ríkur. Pétur aftur á móti
hafði ekki efni á að byggja aðra
höll, nema hann fengi gott verð
fyrir þá rauðu, svo hann varð að
flýta sér að selja sína á undan
Páli, því verðið lækkaði við hvert
hús sem selt var. Eftir allan þennan
hasar, sátu svo negrarnir uppi með
hóp af ódýrum höllum. Þegar það
fór að koma í Ijós að slíkar hallir
þurfa meira fjármagn til viðhalds
en negrakaupendurnir gátu ráðið
við, tóku þeir það ráð að skipta
höllunum niður f íbúðir og leigja
þær svo út. Þetta bætti samt ekki
úr viðhaldsvandamálinu, heldur
var nú fleira fólk um að svfna út,
en leigjendur höfðu engan áhuga
fyrir garðrækt eða viðhaldi hús-
næðisins. Árangurinn varð svo sá,
að núna er Montrose hverfi saman-
safn óhirtra gamalla tveggja hæða
húsa, sem sagt „slums".
- og flasan fer
Þetta fólk, sem flúði, var samt
í miklum minnihluta, en meiri hluti
íbúa hverfisins er hér enn, þrátt
fyrir þær 5 eða 6 negrafjölskyldur
sem nú búa hér. Menn sinna sínu
og lítið er talað um negranágrann-
ana, en þeim eru skotin hornaugu,
svona þegar enginn sér til. Fyrstu
vikurnar, eftir að negrarnir fluttu
inn, var eins og fólk héldi í sér
andanum og byggist við að eitt-
hvað skeði, en enginn var beint
viss um hvað það ætti helzt að
vera. Hver hafði heyrt sinn skerf
af sögum um morð, þjófnaði,
nauðganir, grjótkast og slagsmál.
En það sjálfsagða varð öllum að
óvörum, það gerðist ekki neitt.
Negrabörnin eru alveg eins hrein
og þau hvftu, þau eiga hjólhesta
af svipaðri tegund og þau hvítu,
enda framleiddir af sama framleið-
andanum, og svo ég viti til hafa
hjólreiðar og aðrir barnaleikir ná-
grennisins verið fullkomlega frið-
samlegir. Sláttuvélar negrafeðranna
hafa nákvæmlega sömu áhrif á
grasið og sláttuvélar þeirra hvítu
og negramæðurnar hengja út þvott
sinn á snúrurnar í bakgarðinum á
sama hátt og þær hvítu. Það er
samt ennþá enginn vinskapur á
milli litarháttanna sem hér búa hlið
við hlið, heldur láta allir hver
VIKAN 12. tbl.