Vikan - 05.05.1966, Page 27

hefur miög sljóvgandi áhrif og það er greinilegt að óhóf
í þessum efnum fer mjög illa með leikmenn [ (þróttum.
En, við hverju býst almenningur. Að íþróttamenn séu
einhverjir englar? Hvernig í ósköpunum getur fólk búizt
við því af fþróttamönnum að þeir smakki hvorki áfengi
né tóbak. íþróttafólk er ekki öðru vísi en annað fólk að
því leyti að það fellur fyrir freistingum rétt eins og aðr-
ir. Það hefur oft verið sagt við (þróttamenn, sem hafa
verið að koma að utan úr tapferðalagi að nú hafi allt
lent í fylleríi og vitleysu rétt einu sinni. Sjálfur man ég
ekki eftir slfku ferðalagi. Með landsliðunum hefur það
t.d. aldrei komið fyrir, en hinsvegar er oft að menn slá
sér upp að loknum leikjum ferðarinnar og þá fer hóp-
urinn allur á sama staðinn og þeir sem það kjósa geta
notið þeirra sterku veiga, sem á boðstólum eru. Minnist
ég þess aldrei að slíkt hafi verið misnotað ..."
— En krefst fólk ekki ýmislegs fleira af handknatt-
leiksmönnum t.d. á íslandi?
„Fólk heimtar vinning ( hvert einasta skipti sem við
keppum. Það heimtar og heimtar, en vill ekkert láta (
staðinn, klappar okkur á bakið ef vel gengur og kall-
ar okkur „strákana s(na", en er furðu fljótt að kasta
skít að okkur ef við töpum. Þetta fer í taugarnar á mér.
Mér finnst allt ( lagi að fara fram á eitthvað sanngjarnt
af okkur, en ekki að við vinnum hvaða mótherja sem
er, jafnvel þó vitað sé að á öllu íslandi er aðeins eitt
nothæft íþróttahús, — sem er lokað fyrir allar æfingar
og allflesta leiki. Nú heimtar fólkið sigur yfir Dönum
og ég vona að við getum sigrað. En ætli mannskapur-
inn verði þá ánægður nema við vinnum með 9 eða 10
mörkum til að fá að halda áfram á heimsmeistaramót-
ið í Svíþjóð? Það þætti mér ekki ólíklegt. Mér finnst
vitaskuld vænt um að fólk skuli sýna þennan mikla á-
huga og fylla áhorfendastæðin, þegar við leikum. En
vinsamlegast héimtið ekki of mikið af venjulegum dag-
launamönnum í keppni við atvinnumenn".
Gunnlaugur rekur fyrir mér ýmis vandkvæði þeirra,
sem sjá um framgang handknattleiksins og innanhúss
(þrótta almennt. Hann segir ekki nægan skilning hjá
ráðamönnum fyrir því að við búum við lengri vetur
hér norður á hjara veraldar, en flestar þær þjóðir, sem
við höfum samskipti við. Þá höfum við þá aðstöðu að
geta samæft landslið okkar vegna þess hve leikmenn
eigi heima á litlu svæði. „En það vantar bara húsnæði.
Hér vilja allir stunda einhverjar (þróttir að vetrarlagi,
— það vantar bara húsakynnin. Þá er styrkveitingin til
Framhald á bls. 39.
VIKAN 18. tbl. 27