Vikan - 13.10.1966, Síða 28

1000 VIIINGM
/ nýrri verðlaunagetraun
í næsta blaði hefst ný verðlaunagetraun,
sem standa mun í sex næstu blöðum Vik-
unnar. Þetta er leikfangagetraun með svip-
uðu sniði og í fyrra og hvorki meira né
minna en 1000 leikföng í verðlaun. Dregið
verður í þessari getraun snemma í desem-
ber og miðað við, að hægt verði að senda
út alla vinningana, hvert á land sem er, fyr-
Njósnir
Framhald af bls. 15.
af þessum hlerunartækjum í
sendiráðinu að allar meiriháttar
samræður urðu að fara fram í
„leyndarhúsi", en í þeim sem þá
voru til komust ekki fyrir nema
þrír. Harwood varð alltaf að
fylgjast með frakkahnöppum
forsætisráðherrans, því að Rúss-
ar gátu átt það til að skipta um
hnapp, og í nýja hnappnum var
hljóðnemi, sem sendi allt að 12
kílómetra. Macmillan varð að
gera svo vel að þiggja rússneska
bíla, sem honum voru fengnir
til umráða, og auðvitað var þá
ekki talað um annað en veðrið,
þegar hann fór í bílferðir með
samverkamönnum sínum.
Ekki þarf að fara í neinar graf-
götur um það, að hvenær sem
nokkrir meiriháttar gestir að
vestan koma austur fyrir tjald,
þá eru hlustunartæki í hverju
hótelherbergi. Á þvílíkum hó-
telum ættu- menn ekki að láta
bursta fyrir sig skóna. Þegar
þeir koma aftur geta verið
komin hlerunartæki í hælana, og
þaðan af heyrist hvert orð, sem
maðurinn á skónum segir.
Njósnakerfið í austri hefur til
umráða afarsmágerð tæki. Hol-
lenzkur verzlunarmaður, sem
nýlega var staðinn að njósnum
fyrir þá í austri, reyndist hafa
í fórum sínum um tuttugu arm-
bandsúr og sjálfblekunga með
margvíslegum hljóðnemaútbún-
aði.
Sonotone heitir nýtt tæki, sem
28 VIKAN
fundið var upp í Ameríku og
hefur komið heyrnardaufu fólki
að miklum notum. Hljóðneman-
um er komið fyrir í einhverju
sem maðurinn ber á höfði sér,
nælu, spennu eða því um líku,
og stendur í sambandi við magn-
ara, sem er við eyrað. f magn-
aranum eru glóðarstraumsraf-
hlaða, 1,2 volta, anóðurafhlaða,
og „viðtökutæki", og allt þetta
vegur aðeins 127 grömm. Með
þessu tæki getur maður með
fulla heyrn — og þá auðvitað
njósnarar — heyrt samtal manna
í talsverðri fjarlægð. Það sem
áður þótti vera örugg fjarlægð,
milli borða á veitingahúsi eða á
bekk í skemmtigarði, nægir nú
alls ekki. Samtal sem „upptöku-
maðurinn“ nær, getur hann
sent frá sér til hins þriðja eða
að það er tekið upp á allt öðr-
um stað.
Einn af þeim helztu í litaiðn-
aðinum vesturþýzka bauð út
með sér nýjum 'kunningja, lag-
legri stúlku sem hann hafði rek-
izt á, á eitt dýrasta veitingahús-
ið i Berlín. Maðurinn skemmti
sér óvenju vel og þegar hann
kom auga á ungan mann sem
hann kannaðist við og vel hefur
komizt áfram á sama sviði, bauð
hann honum að setjast hjá sér,
bæði til að sýna honum kven-
hylli sína og til að veiða upp
úr honum iðnaðarnýjungar.
Samtalið var þannig, að venju-
legur dauðlegur maður hefði
orðið einskis vísari, en í raun-
inni voru þarna til umræðu stór-
mikilvægar fréttir um ný
sprengiefni.
En í 200 metra fjarlægð frá
veitingahúsinu var njósnari með
útbúnað sinn og hleraði allt, sem
sagt var, jafnframt því sem hann
tók það á segulband. Hann var
auðvitað með í ráðum með ung-
frúnni, enda hafði hún komið
fyrir í sokkabandabelti sínu
bæði hljóðnema og senditæki.
Rafhlöðurnar höfðu átta klukku-
stunda endingu. Og í neðra fald-
inum á innri kjólnum hennar
hringaðist sex metra langt loft-
net!
Kassi James Bonds, sem hann
faldi í bílnum Gullfingurs, og
„spornemi" Johns Drake, eru
löngu orðnir að veruleika. Þess-
háttar kassar, litlu stærri en
venjulegir eldspýtustokkar, eru
meira að segja seldir á opnum
markaði í Bandaríkjunum nú-
orðið. Kassanum má koma fyrir
í bíl, svo að hann sendir sífellt
skeyti til annars bíls, sem er að
elta. í kassanum er líka vísir,
sem gefur strax merki, ef ein-
hver breyting verður á hraða og
stefnu bílsins.
Hinn svokallaði hljóðkíkir hef-
ur nú þegar að baki sér nokkurra
ára reynslu. Með honum geta
þeir hlerað samtöl í 150 metra
fjarlægð. Líklega hafa ýmsar
þær fréttir af einkalífi leikara,
sem birtar eru í hneykslisblað-
inu Confidental, náðst með
hljóðkíki.
En auðvitað hafa þeir ekki
látið sitja við sama á þessu sviði
hetdur en öðrum. Nú er til
„hljóðsafnari" sem er eins og
regnhlíf, og þegar hún er þan-
in, þá nær hún hljóðum á mun
lengra færi en gömlu tækin. í
Englandi er hægt að fá þessa
litlu hlióðnema fyrir einar
17.000 kr, sem hafðir eru í
njósnaregnhlífinni. Það er hægt
að láta þá hvar sem er og svo
er hægt að hlusta í nokkur
hundruð metra fjarlægð á
venjulegt útvarpstæki.
„Stóri Bróðir“ getur þá heyrt
hvað sem er — hvenær sem hann
kærir sig um! Óskemmtilegt er
til þess að hugsa, að hann er nú
einnig farinn að geta séð ná-
lega hvað sem er. Ljósmynda-
tækninni hefur fleygt svo fram,
að það eru varla nokkur tak-
mörk fyrir því hvað hægt er að
mynda. Gervihnettirnir sveima
umhverfis jörðina og úr hundr-
að kílómetra hæð geta þeir
myndað svo glöggt, að hlutir á
stærð við golfkúlu sjást vel.
Njósnahnettir, flugvélar eða eld-
flaugar eru sendar inn yfir til-
tekin svæði og koma aftur með
myndir. Með infrarauðum geisi-
um er hægt að ná myndum, þótt
myrkur sé.
Með myndavélum, sem hafa
aðdráttarlinsur, er hægt að ná
myndum af skjölum, sem liggja á
skrifborði við glugga. Ennfrem-
ur má nota aðdráttarlinsur til
þess að kvikmynda menn, sem
eru að tala saman í mikilli fjar-
lægð. Varahreyfingasérfræðing-
ar, sem kunna að lesa orð af
vörum manna — taka síðan við
kvikmyndunum til rannsóknar.
Það er langt síðan farið var
að nota ljósmyndatæknina til að
auðvelda flutning fundinna
gagna. Og það er ekkert lát á
því, að njósnarar beiti þessari
aðferð, því að hún er með af-
brigðum örugg. Það er þó nokk-
uð langt síðan menn fóru að
geta smækkað heilar blaðsíður
niður í svo sem ekki neitt,
punktstærð (.). Ögninni er síðan
komið fyrir undir frímerki á
bréfi, sem síðan er sent í pósti
eins og gerist. En jafnvel að
þessu leyti hefur tæknin kom-
izt lengra. Með aðferð, sem Ko-
dakfélagið hefur komið sér upp,
kemst ein og hálf milljón stafa
fyrir í fermillimetra, eða 24000
arkasíður á filmu, sem er 6
sinnum 6 fersentimetrar! Það
eru líka notaðar filmur, sem ekki
er hægt að framkalla nema á
sérstakan hátt, eins og voru
filmur Wennerströms hins
sænska, þær sem fundust á loft-
inu hjá honum.
Eitt vandasamasta verkefni
njósnarans er að „hafa samband
heim“. Það er alltof áhættusamt
að senda skeyti, því það er hægt
að hlera bæði símsendingar og
útvarpssendingar. Nú orðið fást
á frjálsum markaði fyrirferðar-
lítil segulbönd, sem hægt er að
koma fyrir á hvaða símtóli sem
er, þau eru mjög létt í vöfum.
Símasamtöl má auðveldlega taka
upp, án þess að sá sem talað er
við hafi hugmynd um það. Það
eru líka til lítil tæki til að hlera
á símþræðinum.
Það eru líka til tækniaðferð-
ir til að gera snuðraranum erfitt
fyrir. Þær aðferðir nota bæði
njósnarar sem eru að senda ó-
lögleg skeyti, og hinir, sem eru
að reyna að verjast njósnurum
og „eftirlitsmönnum" þeirra.
Langt skeyti er hægt að gera svo
smátt eftir sömu aðferðum, sem
hafðar eru við smásæjaljósmynd-
un - að það verður ekki annað en
örstutt merki, sem er eins og
lítið blistur (,,bíp“) að heyra en
sé blístrið tekið á segulband og
síðan afspilað á hæfilegum hraða
getur löng ræða komið í ljós.
Það eru iíka til tæki til að trufla
á löngu færi og að aflaga tal
milli manna og er það af ýmsum
stærðum og gerðum.
Ef njósnarinn skyldi samt
reyn'a að notast við útvarpssend-
ingar, þá reynir hann oftast að
skipta ört um tíðni eftir ákveð
inni reglu. Senditæki hans er
oftast með víðu bylgjusviði.
Fyrir nokkrum árum voru
njósnarar enn í talsverðum
vandræðum með pappírinn, sem
þeir skrifuðu á. Nú er til ný
tegund, sem er japönsk, og er
eins að sjá og þreifa á og venju-
legur pappír. Ef kveikt er í
honum, þá brennur hann án
þess að skilja eftir nokkra ösku.
Það er iíka auðvelt að gleypa