Vikan - 13.10.1966, Qupperneq 45

3TALH USG'O'GN
Sterk og vöndud
Verd vici allra haefi
Gódir greidsluskilmálar
Litaval a plastáklædi og bordplasti
Veltitappar á stólfótum án aukako s tnada r
ALLT Í ELDHÚSIÐ Á SAMA STAÐ
vid Ódinstorg sími 10322
var eyðslusemi, en Eve hafði
skrifað henni, að Mantesa fólkið
væri mikið samkvæmisfólk.
Annar kjóllinn var í daufgráum
litbrigðum, hinn hvítur, þeir fóru
henni mjög vel. Þegar öllum
innkaupunum var lokið, og hún
var komin heim með pinklana
sína, var hún svo af sér gengin,
að það gat aðeins verið ein-
göngu þreyta. Hún var í ömur-
legu skapi, og fannst hún vera
mjög einmana. Taugaspennan,
sem hafði kvalið hana allan dag-
inn, var liðin hjá. Hvað var það,
sem hún hafði leiðzt út í?
Hún fékk sér kvöldmat í mat-
salnum á neðstu hæð, og fór
svo upp á herbergið sitt til þess
að setja niður í töskurnar. Þá
mundi hún allt í einu eftir vél-
rituðu fyrirmælunum. Hún tók
þau upp úr tösku sinni og fór
að lesa. Yfirskriftin var þessi:
Það, sem þarf að muna.
„Ég hitti Farnsworth liðsfor-
ingja hjá Meredith dómara í
Stoney Court í Heartstone Vill-
age. Hr. Meredith, sem var í
hreppsnefndinni, hafði boðið
mér í te, til þess að fræðast um
ýmislegt varðandi héraðshjúkr-
unarkonustarfið. Farnsworth
liðsforingi var gestur í húsi
dómarans og varð undir eins
ástfanginn af mér. Hann lét
strax til skarar skríða og gat
lokkað mig til að giftast sér.
Við giftumst með sérlegu leyfi
á skrifstofu borgardómara í
West-End. Þar sem brúðkaupið
bar mjög brátt að, gafst mér
ekki tími til að láta systur mína
vita um það. Eiginmaður minn,
sem nýlega hefur erft nokkra
fjárhæð eftir látinn ættingja í
Kenya, langar mjög til að kaupa
litla gúmmíplantekru á Malaya.
Þar sem systir mín á heima á
þeim slóðum, urðum við sam-
mála um að slá tvær flugur í
einu höggi, fara brúðkaupsferð
og verzlunarferð. Flugfélagið
gat ekki selt okkur miða fyrst
um sinn, nema pantaðir farseðl-
ar yrðu ekki sóttir á síðasta
andartaki, þannig að okkur gafst
ekki tími til að hafa samband
við systur mína, áður en við
fórum. Daginn eftir að við gift-
um okkur losnuðu tvö sæti. Við
tókum þau og rétt gafst tími
til að senda skeyti, áður en við
stigum inn í vélina. Við
Það var barið að dyrum.
— Eruð þér þarna, hjúkrunar-
kona? Forstöðukonan bað mig
að segja, að það væri beðið eftir
yður í setustofunni.
— Takk fyrir, ég kem strax.
Hún stakk pappírsörkinni nið-
ur í töskuna til þess að lesa hana
betur seinna. Hún púðraði sig
og fór niður. f setustofunni voru
ekki aðrir en ungur ljóshærður
maður, sem reis á fætur og kom
á móti henni.
— Ó, herra Santers....!
— Charles, leiðrétti hann hana
°g brosti — og prísaður sé guð
að ég fann þig. Á leiðinni hingað
frá Norður-Englandi kom ég við
í Heartstone Village en frétti þar,
að þú værir farin. Ég bið þig að
fyrirgefa, að ég kem svona seint,
en ég var að koma til borgarinn-
ar. Jæja, er ég velkominn eða
ekki?
— Auðvitað ertu velkominn,
sagði hún fljótmælt, en stíft og
óeðlilega.
— Jæja, ég vonaði það. Ég hef
ekki hugsað um annað en þig
þessa viku, sem liðið hefur.
Hvers vegna starirðu svona á
mig? Það er eins og þú sjáir
afturgöngu. Hann greip hana
skyndilega í arma sína lyfti
henni upp og kyssti hana á
munninn. Hvíta handtaskan
hennar féll á gólfið og opnaðist.
Púðurdósin og nokkrir smápen-
ingar ultu út úr henni og undir
sófann. Hún losaði sig úr faðm-
laginu og beygði sig niður til
þess að tína saman hlutina sína,
en þegar hún reis á fætur aftur,
stóð hann með pappírsörkina og
opna töskuna í höndunum.
— Heyrðu, hvað þýðir þetta?
spurði hann.
Hún þreif örkina úr höndunum
á honum.
— Þú hefur ekki rétt til þess
að lesa einkabréf.
— Ég las það heldur ekki, að
minnsta kosti ekki of mikið af
því, sagði hann. — Aðeins það,
að þú hefðir hitt einhvern heima
hjá einhverjum dómara. En
hvaða náungi er þetta og hvers
vegna þarf að skrifa um þetta
eins og — eins og opinbert skjal?
Nú varð hún að vera fljót að
hugsa.
— Ég skrifaði þetta til þess
að ég gæti útskýrt það betur
fyrir systur minni.
— Útskýrt hvað? Og af
hverju er þessi náungi svo þýð-
ingarmikill, að þú verður endi-
lega að útskýra hann fyrir
systur þinni?
Hún dró djúpt andann og sagði
fastmælt:
— Ég giftist honum fyrir há-
degi í dag.
Það var löng þögn.
— Giftir þú þig í dag? end-
urtók hann undrandi. — Ertu
gengin af vitinu, Fay? Hvernig
getur þú hafa gifzt einhverj-
um í dag? Frú Hadsley sagði,
VIKAN 45