Vikan - 17.11.1966, Blaðsíða 6

Tveggja manna svefnsófi
og samstæöir stólar
LÍKAMSHLUTADÁLÆTI.
Póstur sæll.
Leyfist mér að spyrja, vegna
klausunnar sem þið settuð til út-
skýringar á forsíðumynd 38. tölu-
blaðs, hvaða líkamshluti heldur
þú að sé í mestum metum hjá
þessu fólki, sem endilega vill fá
fleiri Angel ique-sögur ?
Ef Vikan heldur sig áfram við
sama heygarðshorn, verður hún
líklega sæmd heiðurstitlinum:
Fyrsti formælandi kynþáttamis-
réttis á íslandi.
Svo þurfið þið endilega að
koma tillögunni um Nóbelsverð-
laun til handa höfundum Ange-
lique á framfæri við rétta aðila.
Kveðja
U.
P.S. Ferðagreinar Dags Þor-
leifssonar þótti mér skínandi
skemmtilegar.
Ég er handviss um, að þú þorir
ekki að birta þetta bréf.
Því miður hefur ekki verið hægt
að ráða það af bréfum Ange-
lique-unnenda, sem okkur hafa
borizt, hvaða líkamshlutum þeir
og þær hafa mest uppáhald á, en
kannski það sé ósk þín að þeir
upplýsi það hér í Póstinum? Og
ómögulegt «r okkur að sjá,
hvemig athugasemdir við dálæti
manna á hinum og þessum pört-
um líkamans geti staðið i sam-
bajidi við b^ráttu fyrir ,3cyn-
þáttamisrétti," eins og þér virðist
hafa dottið í hug í sambandi við
forsíðuna, sem þú minnist á.
HVERSVEGNA ER ÉG SVONA
EINMANNA.
Kæra Vika.
Ég er sextán ára stelpa og ér
er voðalega einmana. Ég þekki
að vísu aðra krakka, en ég hitti
þá voða sjaldan. Mig langar mik-
ið til að eignast raunverulegan
vin, en ég hefi ekki hugmynd
um hvernig ég á að fara að því.
Ég geri allt sem ég get, en
þó vilja engir vera með mér.
Ég græt á hverjum degi og er
stundum svo nervös að ég
þori varla í skólann. Heima líður
mér heldur ekki vel, því mamma
talar aldrei við mig. Ég hef einu
sinni orðið hrifinn að strák. En
þá tók enginn mig alvarlega.
Ein í örvæntingu.
Það fer ekki vel með fólk að lifa
í einangrun frá öðrum mann-
eskjum. Það er því ekkert furðu-
legt að þú sért leið og taugu-
óstyrk, sérstaklega þegar það er
haft í huga að mamma þín talar
aldrei við þig. Það er ekki undar-
legt að gangi illa að nálgast fé-
laga þína í skólanum, fyrst sama
og ekkert samband er á milli þín
og móður þinnar. Hvemig stend-
ur á því? Er hún þögul og inni-
lokuð gagnvart öllum, sem hún
umgengst, eiða stafar þeltta af
einhverri misklíð milli ykkar
tveggja? Vonandi finnið þið eitt-
hvað ráð til gagnkvæms skiln-
ings. Ef samskipti ykkar yrðu
eðlilegri, væri ekki ólíklegt að
þú losnaðir við þessa einangr-
unarkennd, sem hrjáir þig, og
ættir þá auðveldlara með að eign-
ast vini. Þá kæmi að því að þú
yrðir tekin alvarlega, en einmitt
það höfum við mikla þörf fyrir.
AÐ L/ERA AÐ LÆRA.
Kæra Vika.
Ég er í gagnfræðaskóla og er
víst meðal þelrra, sem eiga erfitt
með að læra, þ. e. ég verð að
leggja mikið á mig til þess að
koma þessum fræðum i hausinn
á mér. Þó er það ekki vegna
þess að ég vilji ekki læra. Ég
vildi svo gjama kunna þetta allt
og veit vel, að það mundi koma
sér vel síðar meir. En hvernig er
það, er ekki hægt að læra að
læra ef svo mætti segja. Það er
hlutur sem ég mundi vilja læra
fyrst af öllu.
Beztu þakkir fyrir blaðið.
Sveinn S.
Allir þeir, sem langt nám eiga
að baki, hafa reynslu af því,
hvernig þeir, sjálfir „lærðu að
læra“, hver á sinn hátt. Þetta er
vitaskuld undirstöðuatriði, en
ekki vitum við til þess, að yfir-
höfuð sé minnzt á það í skólun-
um, hvað þá að það sé kennt. Þú
þarft ekki að búast við því að
ná árangri við námið fyrr en þú
hefur lært að læra, en eins og
sakir standa, verður þú að kenna
þér það sjálfur.
VANTAR VEGGPLÁSS.
Vikan Reykjavík.
Ég hef fylgzt með af athygli
öllu því, sem skrifað hefur verið
i Vikuna um hús og húsbúnað
og óska eftir því, að eitthvað
komi af því efni í hverju blaði.
Þannig er mál með vexti, að við
hjónin erum nýlega búin að
Þyggja og fengum við arkitekt
til að teikna og vorum mjög
ánægð með íbúðina til að byrja
með. Síðan eru fimm ár liðin og