Vikan - 17.11.1966, Blaðsíða 43

r

Sterk og vöndud
Vercí vicf allra hæfi
GódTir greicfsIuskiImálar
Litaval á plastáklsetíi og bortíplasti
Veltitappar á stólfótum án aukakostnada r
ALLT í ELDHÚSIÐ Á SAMA STAÐ
röddina var auglýsingabragð, sem
Gunter Arendt átti hugmyndina að,
viðurkennir Nancy og verður lit-
verp. Nú, þegar hún er að verða
fjórföld plötumilljónadama, þarf
hún ekki lengur á slíkum brögðum
að halda.
☆
Heklaður skokkur
Framhald af bls. 47.
HekliÖ framstykkiö eins.
Vasalok:
Fitjiö upp 21 loftl., byrjiö í 8.1.
frá nálinni og liekl. 19 l. umf. á
enda. Hekl. þannig í allt 5 umf.
Hekl. annaö vasalok eins.
GangiÖ frá stykkjunum meö því,
aö leggja þau á þyklct stykkn, næla
form þeirra út meö títuprjónum,
leggja raka klúta yfir og láta
gegnþorna næturlangt.
Saumiö saman thliöa- og axla-
sauma meö þynntum garnþræöin-
um og aftursting, eöa lykkiö þá
saman frá réttu.
Hekl 1 umf. meö fasthekli i
hálsmáli oq handvegi.
SaumiÖ rifsbandiö á röngu viö
hálsmáliö og handvegi og strekkiö
dál. um leiö svo jaörarnir liggi
sléttir.
Hekl. 1 umf. fasthekl. í kring
um vasálokin og festiö þeim síöan
um 19 umf. frá cuclasaumum.
PressiÖ aö lokum mjög laust yf-
ir álla saurna meö örlítiö rökum
klút.
Dey ríkur dey glaður
Framhald af hls. 25.
sagði hann .Armar Griersons vöfð-
ust um hann og þjónninn varð
bjargarlaus.
— Hvað heitirðu? spurði Craig.
— Nikki.
— Ertu á móti sólarolíu, Nikki?
— Eg hef ofnæmi, sagði þjónn-
inn.
— Fyrir þessari tegund? Það hafa
allir, sagði Craig. — Hver lét þig
hafa hana?
— Ég sá hvaða áhrif það hafði
á timbur, sagði Craig. — Fór beint
í gegnum það. Hver lét þig hafa
það?
Nikki stundi upphátt .— Eins og
þú vilt, sagði Craig og hallaði
flöskunni.
— Nei, æpti Nikki. — Nei. Það
var frú Naxos.
Hljómsveitin lauk laginu á þrem-
ur snöggum nótum.
— Þú lýgur, sagði Craig og hönd-
in með flöskunni kom nær.
Nikki opnaði munninn til að
æpa og með lausu hendinni rétti
Craig' honum snöggan löðrung. í
stað þess að æpa greip hann and-
ann á lofti.
— Við höfum ekki mikinn tíma,
sagði Grierson.
— Nikki hefur alls engan, sagði
Craig. — Ég ætla að spyrja þig
einu sinni enn. — Hver lét þig hafa
það?
— Frú Naxos, sagði Nikki, rödd-
in áköf. — Ég sver það. Hún sagði
að það væri upp á grín. Það myndi
gera þig bláan, sagði hún.
— Hversvegna ertu þá svona
hræddur? spurði Craig.
— Ég reyndi það á pappír.
— Hver útvegaði þér starfið,
Nikki? spurði Craig. — Fyrir hvern
vinnurðu?
Höndin ,sem hélt flöskunni, var
yfir höfði hans nú. Flaskan hall-
aðist, hallaðist.
— Ég veit ekki hvað hann heit-
ir, sagði Nikki. — Ég sver ég veit
það ekki, Englendingur. Stór. Stærri
en Þeseus.
— Og hvað sagði hann þér að
gera?
— Ég á að taka við skipunum frá
frú Naxos. Gera allt sem hún seg-
ir. Naxos á ekki að vita það.
— Hvaða skipunum?
— Ég get náð í hvita duftið fyrir
hana, sagði Nikki. — Heroin .
— Hve oft?
— Ekki, ennþá, sagði Nikki. —
En hún veit, að ég hef það, ef
hana langar í það.
Meðan hann talaði, byrjaði
hljómsveitin aftur, og Craig hreyfði
höndina, hellti sólarolíu á andlit
Nikka. Þjónninn æpti og það leið
yfir hann.
Grierson formælti. — Það slett-
ist á höndina á mér, sagði hann.
Craig yppti öxlum. — Það er að-
eins sólarolia.
Hann leit á meðvitundarlausan
þjóninn. — Við skulum taka jakk-
ann hans og buxurnar, sagði hann.
— Við gætum þurft að nota það.
— Eigum við að binda hann?
Craig leit á þjóninn;hávaxinn,
vöðvalinan, tekinn að fitna.
— Nei, sagði hann. — Hann er
meinlaus.
Grierson gretti sig bak við grím-
una. Craig fór aldrei kringum efn-
ið, og þannig hafði hann komizt af,
en það eyðilagði stundum sjálfs-
virðingu annarra.
— Þar að auki, bætti Craig við,
— þegar hann sér, að hann er
ómarkaður, langar hann ekki að
hlaupast á brott — ekki buxnalaus.
Um miðnætti sáu Craig og Grier-
son Naxos koma. A einum eða öðr-
um stað hafði Pucci fundið handa
honum viðhafnarbát, sex árar
hvorum megin, tveir bátsstjórar með
krosslagða bátshaka í skut, flagg
Grikklands og feneyska Ijónið
blaktandi í stafni og undir silki-
tjaldi á fjórum koparsúlum,
Aristides I, olíupasja, kona hans við
46. tbi. VIKAN 43