Vikan


Vikan - 17.11.1966, Blaðsíða 24

Vikan - 17.11.1966, Blaðsíða 24
Hann var klæddur sem tyrkneskur pasja og hann leit út eins og froskur meS vefjarhött, froskur, sem gengur fyrir þrýstilofti. Við hlið hans var drottning kvennabúrsins, svarthærð fegurðardís með olivuhúð í gagnsæjum buxum með þrælahringi á úlnliðum og öklum, flauelsjakka, brjóstahöld úrgulli, gull- hálsmen og flauelshettu, gullbrydda. Eftlr James Munro 11. tiluti Craig fikraði sig eftir sundunum eftir St.Marks og fann kaffistofuna sem hann var var leita að. Það voru tíu ár síðan hann hafði verið hér, en allt var eins og það hafði verið. Jafnvel kettirnir voru eins. Allt í Feneyjum er eins að eillfu. Þeir sátu úti saman með bökin upp að tveggja feta þykkum vegg, næstu nágrannar hópur af mönn- um frá markaðinum, sem sátu yf- ir kaffi og töluðu endalaust, áreynslulaust, um verðlagið á tómötunum. Þeseus bað um vín og Craig pantaði Borvieto og leit á stóran líkama Hydriotseyingsins. — Komdu með flöskuna, sagði hann, og þegar þjónninn kom með hana, horfði hann á Þeseus drekka og pantaði aðra. — Erfið nótt, sagði Þeseus. Craig kinkaði kolli. — Peningar, of miklir peningar. Þar verða þjófar. Hann drakk aftur. — Þeir hafa ekki boðskort, sagðl Craig. — Þeir búa þau til, sagði Þeseus. — Þeir hafa gert það áður. — Við höfum menn á verði. Mér er sama um laumuþjófa, en ég vil að þú sért á verði gagnvart hörðu nöglunum — hafðu nokkra af sjó- 24 VIKAN 48-tbl- mönnunum þínum reiðubúna. Ef þú sérð mig gefa merki, komdu þá hlaupandi. — Heldurðu að það geti slegið í brýnu? — Það væri mögulegt. — Það væri gaman, sagði Þeseus. Hann hellti meira víni og sveiflaði tómri flöskunni í hendinni eins og sverði. Allt ( einu herti hann takið um flöskuhálsinn og þrýsti að, fast- ar og fastar, þar til svitinn rann niður eftir andliti hans, og hand- leggirnir voru blautir. Að lokum brast flöskuhálsinn og hann snéri sér að þjóninum, sem hafði komið með seinni flöskuna. — Getur þú þetta? spurði hann. — Allt ( lagi, sagði Craig. — Þú ert sterkur. Vertu bara þar, þegar ég þarf á þér að halda. Þeseus drakk, hellti í glasið og leit ( spurul augu Craigs. — Ekki meira fyrr en eftir partíið, sagði hann. — Sama hér, sagði Craig, og kinnkaði kolli. — Það verða vandræði í nótt, sagði Þeseus. Hverskonar vandræði? — Konurnar. Fatavandræði. — Reyndu að tala í setningum, sagði Craig. — Frú Naxos hefur búning — Pia Busoni hefur sama búning. — Ertu viss? Stórt höfuð Þeseusar, höfuð sem sæmdi Herkúlesi, hreyfðist niður og aftur upp. — Viss. Hann andvarpaði. Vand- ræði, sagði hann. — Fyrir þig. Slæmt. Mér líkar við þig. Hann tæmdi flöskuna og fór með Craig aftur út í snekkjuna. Gestirnir voru þegar klæddir fyrir samkvæm- ið og Craig ruddi sér braut í gegn- um þvögu af loddurum, kólumbín- um, ábótum, bændum, dómurum, kúrtísönum, Othelloum, Desdemón- um, krossförum, Bysantínum, Kýp- urdrottningum, keisurum úr heilaga rómverska keisaradæminu, sem þyrptust um skipið, drukku skota og reyktu, konungsstórar stusígarett- ur. í stóru hótelunum á Lido, í leigu- höllum í Feneyjum sjálfum mundu nokkur hundruð í viðbót vera að hafa fataskipti; allir í gervum, sem áttu eitthvað tengt við Feneyjar, eins og þær voru einu sinni. Ser- insíma, drottning sjávarins, staður- inn þar sem austur og vestur mætt- ust, borg lygilegrar fegurðar, auð- æfa, valda og grimmdar. Craig þrýsti sér framhjá ungum manni með hanzka, eftir málverki Titians, kinkaði kolli til Swyven, sem var hálfsannfærandi Byron lávarður, og fór ofan í klefann sinn. Hann var sjóræningi — víðar buxur, mjúk leðurstígvél, hvft skyrta, svart flauelsvesti og skar- latsrauður klútur um höfuðið. Sömu- leiðis rauður lindi með plasteftir- líkingum af rýtingum, sveðjum og skammbyssum. Craig bætti hinni nýju Smith og Wesson og hnífnum við ( safnið. Hvorttveggja átti þar fyllilega heima. Einhver kvaddi dyra og hann ýtti skambyssunni dýpra ofan í lindann. Dyrnar opn- uðust, Andrews kom inn og rétti Craig þunnan pappírsmiða. — Frá umboðsmanninum, sagði hann. Magna Electrics og Marine Foods höfðu hækkað, en Railton Plastics staðið ( stað. Til þessa hafði Craig grætt tvö þúsund dollara. Fyrir neðan hafði Andrews skrifað: Tavel — neikvæður. Busoni — nei- kvæð. Swyven álitinn ( slagtogi með Pucci. Mikilvægt að ekkert i

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.