Vikan - 20.07.1967, Side 6

GÆÐASMJÖR.
ENSKAR lostDlíisveooflísar
★
HnvaliO ildrei aeira en m.
yíir 30 litir.
★
Verl iiveroi iiasslæðin.
LITAVER SF.
Grensásvegi 22 og 24 (horni Miklubrautar). — Símar 30280 og 32262.
Kæri Póstur!
Ég 'sé að lesendur skrifa þér
um ýmis lítilvæg atriði í hinu
hverdagslega lífi. Sumum kann
að virðast þetta fáfengilegt nöld-
ur og smámunasemi, en það er
nú einu sinni svo, að smáatriðin
geta farið í taugarnar á manni,
ef þau eru ekki eins og þau ættu
að vera. Og hvað er stórt og hvað
er smátt? Ætli það fari ekki eftir
smekk og áliti hvers og eins?
En nú sný ég mér að efninu:
Ég brá mér í utanlandsreisu í
sumar og hafði náttúrlega mjög
gaman af því. Ég fór fyrst til
Kaupmannahafnar, og þegar ég
borðaði fyrsta morgunverðinn
minn þar og bragðaði á smjörinu
þeirra, varð ég afar undrandi.
Hvílíkt indælis smjör! Ég vissi
náttúrlega fyrir, að Danir væru
meistarar í smjörgerð, en að
smjörið þeirra væri svona gott,
það hafði mig ekki grunað. Mér
varð hugsað til smjörsins okkar
hér heima. Eftir að hafa bragðað:
á danska smjörinu dæmi ég ís-
lenzka smjörið í mesta lagi
þriðja flokks. Ég hafði orð á
þessu við konu mína og hún
sagði: „Það er ekki nema von
að smjörið heima sé lélegt. Þeir
kvað safna saman smjöri alls
staðar að af landinu, sums staðar
er um afbragðsgott smjör, en á
öðrum stöðum er það eins og:
gengur. Síðan er öllu þessu hrært
saman og settur á það sami stimp-
illinn: GÆDASMJÖR! “
Ég hafði að vísu heyrt þessai
sögu áður, en aldrei tekið hanai
alvarlega. En nú langar mig till
að spyrja: Er þetta satt? Er mikill'
vandi að framleiða jafn gott
smjör og Danir búa til? Gætum
við ekki gert það líka? Ef það:
hleypir verðinu upp úr öllu valdi,,
væri þá ekki heillaráð að fram-
leiða smjör í fyrsta, öðrum og:
þriðja gæðaflokki með mismun-
andi verði? Ég mundi vilja
greiða nokkrar krónur aukreitis
til þess að fá fyrsta flokks smjör
til hátíðabrigða á tyllidögum.
Með beztu kveðjum og þakk
læti.
Porframaður.
Við þökkum þetta ágæta bréf-
Því miður erum við afskaplega
illa að okkur í framleiðslu smjörs
og annarra landbúnaðarafurða.
En það er hverju orði sannara:
íslenzkt smjör stenzt ekki sam-
anburð við erlent, hvað sem því
veldur. Við komum hér með
spumingum Forframaðs á fram-
færi við rétta aðila í von um
góðar upplýsingar.
EFSTUR í HAUSNUM.
Kæri Póstur!
Ég ætla loksins að láta verða
af því að skrifa þér, eins og
margir aðrir gera sem eru í
vandræðum. Svo er mál með
vexti, að ég er lengi búin að
vera alveg ofsalega hrifin af
strák, sem er jafngamall mér (16
ára).
Við erum ágætir kunningjar,
óg þegar við hittumst tölum við
bara saman um hitt og þetta.
Hann er alltaf æðislega al-
mennilegur við mig, en veit ör-
ugglega ekki hvers konar tilfinn-
ingar ég ber til hans. En það
allra versta er, að þegar ég er
með öðrum strákum, þá er hann
alltaf efstur í hausnum á mér og
ég hætti þá við þann sem ég er
með.
Hvað get ég gert í þessu, svo
ég verði ekki brjáluð?
Ein alvarlega ástfangin.
Það er lítið orðið eftir af þeirri
gömlu góðu rómantík, sem eitt
sinn fyllti brjóst hverrar ung-
meyjar af rauðum rósum. Okkur
varð svolítið hverft við, þegar
þú sagðir um sjálfan drauma-
prinsinn þinn, að hann væri allt-
af „efstur í hausnum á þér“. En
þetta er víst nútíminn. Ungt fólk
talar hispurslaust jafnt um hjart
ansmálin sín sem önnur. — Ef
þú ert ekki því hlédrægari og
dulari, þá trúum við ekki öðru
en strákurinn sjái í augunum á
þér hvers kyns er. Þegar maður
er ekki nema 16 ára, þá er mað-
ur fjarska næmur á svona lagað.
Kannski er hann bara að hugsa
sig um og doka við andartak,
þangað til hann dembir sér í
þetta. Þú skalt lofa honum að
vera svolítið lengur „í hausnum
á þér“ — og sjá hvað setur.
HJÚKRUN.
Kæra Vika!
Ég hef alltaf lesið þig síðan ég
fyrst gat lesið blöð. Og mér
hefur alltaf þótt Pósturinn
skemmtilegur. Ég hef mikinn á-
6 VIKAN 29-tbl-