Vikan - 14.09.1967, Blaðsíða 37

að gá hvar ólukkans ferðatask-
an var niður komin, en Davíð
hafði falið hana.
Svo varð ég alveg róleg, því
að Davíð stóð við hlið mér, hann
var ekkert reiður, hann brosti út
undir eyru. Ég sá í einni svipan
hve einföld ég hafði verið við-
víkjandi Alexander, og hvernig
farið hefði fyrir mér, ef Davíð
hefði komið of seint.
Og Davíð hló og hélt fast í
hendina á mér. Pabbi og mamma
spurðu hvort við vildum ekki
koma með þeim í leikhús, þau
áttu við okkur Davíð.
Það var eins og fargi hefði ver-
ið létt af mér. Það var allt í lagi
núna og allir ljómuðu af ánægju.
Mér hafði verið bjargað frá
bráðri hættu.
Seinan um kvöldið fór ég að
hugsa um Alexander og mér var
ljóst að hann var ekki allur þar
sem hann var séður, og nokkuð
ellilegur, þegar ég hugsaði mig
betur um. Það var líka ólíklegt
að einhverri hafði ekki tekizt
fyrir löngu að klófesta hann, því
að hann var laglegur, Hklega var
hann harðgiftur.
Ég fékk hroll í mig, þegar ég
hugsaði um að ég hefði getað
misst Davíð, ég þurfti að minnsta
kosti eklci að fara í neinar graf-
götur, um fortíð hans......
Fyrsta för íslendings ..
Framhald af bls. 27
hlustaði á hljóðfæraslátt eða
gekk um gólf í hinum löngu
hliðargöngum, báðum megin far-
þegarýmisins, og horfðum á það
sem fyrir augun bar. Þótti manni
vitanlega tilbreyting að útsýn-
inu hvenær sem sást til lands.
Skipið flaug að jafnaði lágt, þetta
200—500 metra yfir landi og sjá.
Og það var ekki hægt að segja
að það haggaðist. Maður gat ró-
legur skilið við fullan kaffibolla
og látið hann standa tímunum
saman á borðinu án þess að
skvetlist á undirskálina. f þessu
taka loftskipin fram bæði skip-
um og járnbrautum — það er
blátt áfram ótrúlegt, hve stöðug-
ur Hindenburg var. Auðvitað
geta þau ofsaveður komið, að út
af þessu bregði, en það var ekki
í þessari ferð.
Þama var margt merkra
manna um borð, sem gaman var
að kynnast. Þar var Jack Chrys-
ler, sonur bifreiðakonungsins og
forstjóri í félaginu og ýmsa fleiri
mætti telja svo sem S. J. Foley,
einn dómarinn í Lindberghsmál-
inu. Og foringi skipsins var Ernst
A. Lehmann kapteinn, sá sem
stýrði Graf Zeppelin er hann
kom hingað til Reykjavíkur. Það
var gaman að koma inn í skip-
stjóraklefann og sjá öll þau
furðulegu áhöld, sem þar eru
saman komin. Annar eins „véla-
salur“ mun tæplega vera til í
nokkru samgöngutæki. Þrír stýri-
menn voru á farinu auk skip-
stjórans, sérstakur yfirverkfræð-
ingur, loftskeytastöðvarstjóri og
vélfræðingar. Pósthús er- þarna
og veilir skipslæknirinn því for-
stöðu — það sparar einn mann.
Annars varð maður ekki var við,
að neitt þurfti að spara pláss né
þröngt væri um borð, því að
meðal flutnings sem við höfðum
meðferðis var til dæmis heil
flugvél. En auðvitað voru allir
innanstokksmunir gerðir úr létt-
asta efni, í rúmum, stólum og
borðum er það aluminium, sem
mest bar á. — Það er svo létt,
að segja má að það fyki ef mað-
ur blés á það.
Aðalfarrýmið var á efra þil-
fari, innan í skipinu en nær út
í hliðar þess báðum megin. Þar
eru í miðju fjórar raðir af far-
þegaklefum, með fimmtíu rúm-
um. En öðrum megin farþega-
klefanna er stór borðsalur, þar
sem allir farþegar geta matazt
samtímis og þá yzt til hliðarinn-
ar langur gangur til að hreyfa
sig á. Er sú hlið gangsins sem út
veit öll úr gleri að kalla má.
Hinum megin við farþegaklef-
ann er eins hagað að öðru leyti
en því, að þar kemur í stað borð-
salarins setustofa mjög stór og
lestrarsalur og skrifstofa. —- Við
annan enda farþegaklefanna eru
stigar niður á næstu hæð, B-þil-
farið“. Eftir því endilöngu er
gangur og á aðra hlið honum
stofur foringjanna og skipshafn-
ar ásamt stóru eldhúsi og enn-
fremur snyrtiklefar, en á hina
hliðina eru baðherbergi fjögur,
skrifstofa gjaldkerans, drykkju-
skáli og reykskáli. Er hann eini
staðurinn á skipinu þar sem
leyfilegt er að reykja. Og eng-
inn má hafa á sér eldspýtur um
borð — það er það eina sem
forboðið er um borð í Hinden-
burg. f reykskálanum kveikir
maður með rafmagni — eldspýta
sést þar ekki.
Þarna er bókasafn og nýjustu
fréttir frá umheiminum fær mað-
ur gegnum loftskeytastöðina og
útvarpið. Þægindin eru svo mikil,
að þrír sólarhringar eru ekki
lengi að líða.
Til viðbótar ferðasögu Þórodds
fer vel á að bæta því við, að
loftskipið Hindenburg var tvö
hundruð fjörutíu og tveir metrar
á lengd, eða þriðjungi lengri en
Aðalstræti í Reykjavík, og gefur
það ef til vill nokkra hugmynd
um stærð skipsins. Að þvermáli
var það 41.2 metrar og rúmmálið
200.000 rúmmetrar. Hindenburg
hafði fjóra hreyfla af gerðinni
Daimler-Benz og hver 1100 hest-
afla. Meðalhraði loftskipsins var
hundrað tuttugu og fimm kíló-
metrar á klukkustund.
Þóroddur dvaldi viku í New
York og tók sér svo far til baka
með stórskipinu Queen Mary. sem
þá bar ekki síður af öllum þeim
förum, sem um sjóinn sigldu, en
Hindenburg af hinum, sem um
loftin fóru. Var farið frá New
York um miðjan dag tuttugasta
og sjötta ágúst og komið til Cher-
bourg í Frakklandi skömmu eftir
miðnætti aðfaranótt þrítugasta og
fyrsta ágúst. Setti skipið í ferð-
inni nýtt hraðamet á leiðinni yfir
Atlantshafið og vann með því hið
svokallaða „bláaband", sem veitt
var í heiðursskyni fyrir þesskon-
ar afrek.
Á þessum tímum, á árunum
fyrir stríðið, var talað um loft-
skipin sem tækninnar mesta und-
ur, en nú er öldin önnur, og hef-
ur slysið sorglega með Hinden-
burg líklega átt sinn þátt í því.
Og ferðatími Hindenburgs yfir
Atlantshafið, þrír sólarhringar,
vekja litla furðu núorðið, þegar
hraðfleygustu risaþoturnar fara
sömu leið á níu til tíu klukku-
tímum. Það er því ekki að sjá
neinar líkur á því í fljótu bragði,
að spádómur Rosendahls vísiað-
míráls um endurkomu loftskip-
anna eigi eftir að rætast.
dþ.
Bræðurnir á Þúfunesi
Framhald af bls. 5
handleggssveran grenistaur, sem
nota átti í fiskihjall, og lagði svo
til atlögu við óvinina. En nú stóð
hann einn uppi og auk þess ekki
fullkomlega með sjálfum sér af
svefni og drykkju. Því fór svo,
að einum Rússanna tókst að kom-
ast aftan að honum og slá hann
niður. En þá hafði hann þegar
brotið höfuðskeljar átján Rússa
með grenistaurnum.
Bræðurnir voru nú pyndaðir
og síðan drepnir, og hús þeirra
og kirkjan rænd öllum verðmæt-
um. Allt var þetta flutt um borð
Framhald á bls. 40.
37. tbi. VIKAN 37