Vikan - 14.09.1967, Blaðsíða 19

Herbert Cukurs taldi sig öruggan - treysti
sjálfum sér, skammbyssu sinni og vernd
lögregiunnar. En eitt sinn lét hann ráð-
leggingar Eögreglunnar sem vind um eyru
þjóta. Og þá sýndi sig að hvorki hann sjálf-
ur eða skammbyssan gátu bjargað lífi
hans.
læknirinn þar á ofan var kynnt-
ur fyrir ungri, fallegri konu, sem
gjarnan virtist vilja slást í fé-
lagsskapinn, varð hamingjan svo
fullkomin að Mengele varpaði frá
sér ailri þeirri tortryggni, sem
hann annars' um langt skeið hafði
talið sér lífsnauðsynlega.
Það lá við að þetta yrði honum
að falli.
Hefði hann verið vel á verði,
hefði hann átt að taka eftir
glampanum í augum ungu kon-
unnar, þegar þau voru kynnt
hvort fyrir öðru. Það gerði hótel-
stjórinn.
— Ungfrú Nora Aldot, dr. Jos-
ef Mengele.
Hótelstjórinn hefði ekki þurft
að nefna nafn Mengeles. Nora
Aldot hafði þegar borið kennsl á
hann. Sem ung stúlka hafði hún
verið í Auschwitz. Hún hafði ver-
ið ein þeirra þúsunda ungra
kvenna, sem teknar höfðu verið
inn á „sjúkrastofu“ dr. Mengeles
í einangrunarbúðunum. Nú stóð
hún augliti til auglitis við mann-
inn, sem hafði gert hana ófrjóa
fyrir meira en fimmtán árum.
Það lá við að Nora Aldot fengi
taugaáfall, en henni tókst að hafa
stjórn á sér unz hún var ein á
herbergi sínu. Mengele hafði ekki
tekið eftir neinu og skyldi ekki
heldur verða neins vísari, fyrr
en það yrði of seint. Nora ving-
aðist við Mengele, og þau um-
gengust hvort annað sem góðir
vinir meðan hún beið eftir hent-
ugu tækifæri.
En Nora beið of lengi.
Að kvöldi fjórtánda febrúar
1960 brá annar lífvarðanna Meng-
ele á eintal. Mengele varð hrædd-
ur, þegar hann heyrði hvað hann
hafði að segja. Allt í einu gerði
hann sér ljóst, hve nærri enda-
lokunum hann hafði verið.
— Hún er tattóveruð innan á
vinstra handleggnum. Það er
númer. Meira þurfti Mengele
ekki að vita. Tattóveraða núm-
erið gat ekki verið frá nema ein-
um stað: Auschwitz. Hún var þá
að leita hefnda eftir allt saman.
Mengele var glaðværari en
venjulega þetta kvöld. — Hann
sýndi Noru meiri athygli en áð-
ur og kom fram með margar
uppástungur um hvað þau ættu
að taka sér fyrir hendur á næst-
unni, saman. Meðal annarra tal-
aði hann um að þau skyldu fara
í fjallgöngu með morgninum.
Hann sjálfur, Nora og tveir burð-l
37. tbi. VIKAN 19