Vikan - 14.09.1967, Blaðsíða 18

ALLRA
Þegar Mengele gekk inn í hót-
elið, trúði hann varla eigin aug-
um. Þjónustustúlkan, sem var á
gangi gegnum herbergið, var ó-
svikin Gretchen. Hún var klædd
í dimdl og í vinstri hönd hélt
hún á þremur ölkollum. Við litla
afgreiðsluborðið stóð maður, sem
heilsaði honum hlýlegu, föður-
legu brosi. Hann var ferskrauð-
ur í kinnum, og geysistórri öl-
vömbinni hafði hann neyðzt til
að troða ofan í leðurbuxur, sem
virtust vera að því komnar að
springa utan af belgnum. Mað-
urinn ávarpaði hann á lýtalausri
þýzku.
Var þetta í raun og veru í San
Carlos de Bariloche í Argentínu,
eða hafði hann dreymt sig heim
til Bæjaralands?
Mengele var ekki að dreyma.
Lífverðir hans tveir höfðu farið
með hann til hvíldarstaðar eins,
sem ekki að ástæðulausu var
kallaður „Litla Bæjaraland".
Það var langt síðan Mengele
hafði fundið til jafnmikils frjáls-
ræðis og hamingjukenndar og
þetta kvöld. Hann sat í bjórstof-
unni og rifjaði upp gamlar minn-
ingar ásamt hótelstjóranum, sem
einnig var gamall nasisti, eins og
fljótlega kom í ljós. Og þegar
SIDARI HLUTI
Júgóslavneski leyniþjónustuflokkurinn hafði unn-
ið af iðni og nákvæmni. Böðullinn hafði verið þef-
aður uppi og daglegar venjur hans athugaðar af
gaumgæfni. Og á úrslitastundinni gekk allt að ósk-
um. Sex skotum var hleypt af og skotmaðurinn
hvarf eins og jörðin hefði gleypt hann. - En þar
með var mannaveiðinni ekki lokið. Henni er enn
haldið áfram af fullum krafti . . .
OflUBIHN
ER A HÆLUM
ÞEIRRA
18 VIKAN 37-tbl-