Vikan - 14.09.1967, Blaðsíða 33

regluvernd. Fréttin um lilræðið
var komin í öll blöð. Júgóslav-
neska stjórnin var þá snör í snún-
ingum. Hún krafðist þess að nýju
að Pavelic yrði framseldur. Þar
eð bæði nafn dólgsins og mynd
af honum hafði birzt í blöðum,
var ekki lengur hægt að neita
því að hann væri innan landa-
mæra Argentínu. Dómsmálaráðu-
neyti landsins fékk málið til með-
ferðar. Þann tuttugasta og fimmta
apríl barði argentinska lögreglan
svo að dyrum á 63 Aviador
Mermozgötu. En hún var held-
ur sein á sér. Gamlir vinir Pa-
velics í ýmsum deildum lögregl-
unnar og hin volduga Ústaja-
hreyfing höfðu þegar komið hon-
um undan.
f húsinu voru aðeins kona
Pavelics og börn. Með falskt
vegabréf upp á vasann hafði
hann komist til Úrúgvæ og það-
an til Spánar, þar sem vinir hans
sáu honum fyrir felustað.
Fulltrúum júgóslavnesku leyni-
þjónustunnar tókst ekki að kom-
ast á slóð hans. En þess þurftu
þeir raunar ekki. Átta og hálf-
um mánuði síðar höfðu kúlurn-
ar tvær í líkama hans náð sér
svo niðri, að fullnægjandi gat
talist. Þann tuttugasta og níunda
desember, 1957, dó Ante Pavelic
í Madríd, þá sjötugur að aldri.
Hlulverki júgóslavnesku hefnd-
arsveitarinnar var lokið.
Þegar ég var átján ára
Framhald af bls. 13
Við Alexander reyndum að tala
saman, en það var ekki auðvelt,
þar sem hávær söngur Bob Dyl-
ans hljómaði út úr einu svefn-
herberginu. Alexander fór eftir
stundarkorn, og ég fylgdi honum
til dyra. Ég var hálf niðurdregin.
— Jæja, þá hefurðu hitt vini
mína, sagði é,g þrjózkulega.
— Já, það getur maður sagt,
sagði hann o,g kímdi:
— Ég hefi ekki hugsað mér að
biðjast afsöltunar þeirra vegna.
— Því bj óst ég heldur ekki við,
sagði hann og kyssti mig laus-
lega að skilnaði.
— Ja-há, sagði ég við sjálfa
mig. — Þannig fer þegar maður
ætlar að reyna að vera virðu-
legur. Þarna er hann horfinn úr
lífi minu.
Ég hélt að þetta væru endalok-
in á kunningskap mínum við Al-
exander, og þegar ég sat við speg-
ilinn, irmanum nítján ára vin-
konur mínar, og losaði af mér
lausu augnahárin, þá hugsaði ég:
Snúðu þér bara að Davíð, hann
er líklega fúll út í þig núna, en
hann getur lagast.
Davíð var fúlL Ég sá hann ekki
í nokkra daga, og þegar hann
loksins kom, var liann ekkert
glaður á svipinm
— Hver var þessí skarfur sem
37. tbi. VIKAN 33