Vikan - 05.09.1968, Page 10

r~
GAMU
r "n r
M M ólstaður gamla mannsins á næsta horn og vísaði mér leið-
var timburhús í Þing- ina þangað, sem ég ætlaði. Þá
holtunum. Það hafði verið vissi ég, að hann var ættaður
byggt um aldamót og brá stór- austan úr Flóa og hafði þekkt
um svip yfir hverfi sitt. Ungum afa mína og ömmur. Hann bauð
fannst mér það líkast dýrri höll. mér heim, þegar við kvöddumst,
Veglegri hús á Stokkseyri og og sagðist langa til að rifja upp
Eyrarbakka gat ég talið á fingr- liðna daga í Árnesþingi. Mánuði
um annarrar handar. Húsið var síðar vorum við orðnir kunningj-
hæð, loft og kjallari. Á hæðinni ar, og ég varð heimagangur í
var stór stofa, eldhús og þrjú þessu húsi tuttugu ár, kom þang-
herbergi, á loftinu geymsla og í að minnsta kosti vikulega og átti
kjallaranum verkstæði. Lóðin þar indælar stundir.
kringum húsið var stór kálgarð-
ur. Allt var þetta skuldlaus eign ott var að sitja í stofunni
gamla mannsins, þegar ég kynnt- v|PI hjá Páli og rabba við hann
ist honum veturinn áður en um heima og geima.
seinni heimsstyrjöldin fór eldi Myndirnar á þilinu voru þær
síntun um veröldina. Hann keypti sömu og ég átti að venjast úr
MAÐURINN
HUSK>
í DAGFARI
NIÍTÍMANS
HELGI
SÆMUNDSSON
SKRIFAR
húsið sama ár og ég fæddist og
var nítján ár að borga það. Þetta
var aleiga hans og gömlu kon-
unnar, þegar ég fluttist í bæinn.
Alltaf man ég daginn, þegar
ég tók Pál gamla tali fyrsta
sinni. Það var kvöld eitt að hausti
til, búið að taka upp kartöfl-
urnar, grasið fallið, laufið söln-
að og veturinn í nánd, en veðrið
blítt og fagurt. Gamli maðurinn
dyttaði að öðrum suðurgluggan-
um, og ég spurði hann til vegar
af götunni. Hann lagði frá sér
hamarinn og kom til mín, lágur
vexti og lotinn í herðum, grár
fyrir hærum, en bjartur yfirlit-
um og glampi í augunum eins
og þau væru mun yngri en and-
litið. Hann fylgdi mér spölinn út
baðstofunum í átthögum mínum,
Hallgrímur Pétursson, Drottinn
blessi heimilið og Gullfoss. Páll
gamli rakti fyrir mér býli og á-
búendur í Villingaholtshreppn-
um, þegar enn var ferja á Þjórs-
á og útræði úr Loftsstaðasandi,
en Eyrarbakki höfuðstaður Suð-
urlands. Svo kom Jórunn gamla
með kaffið, og þá hófst alltaf
veizla í húsinu. Kökurnar, sem
hún bakaði, hefðu þótt hátíðar-
matur í bernsku minni austan
fjalls, svo voru þær gómsætar.
Stofan var sannarlega vistleg.
Stóri kolaofninn við norðurþilið
var gljáfægður og rauðhitnaði
þegar leið á kvöldið, ef kalt var
í veðri, en ella var aldrei kveikt
upp í honum. Gerðist heitt í stof-
10 VIKAN 35-tbl-