Vikan - 02.01.1970, Blaðsíða 23
flutti Audrey með móður sinni og
hálfbræðrum til Arnhem.
— Þegar Þjoðverjarnir komu til
Arnhem, fengu íbúar bæjarins
klukkutíma frest, áður en hann var
skotinn í rúst, segir Audrey. — Við
fórum til Velp, þar sem afi minn
átti hús.' Við gengum strax í and-
stöðuhreyfinguna; ég hafði þann
starfa að koma skilaboðum milli
andstöðuflokka. Eitt kvöldið settu
Þjóðverjar tálmanir á alla vegi, tóku
fólk til fanga og stungu því inn í
bílana sína. Ég sýndi vegabréfið
mitt. Það var hreinasta brjálæði, því
að þar stóð að ég væri brezkur rík-
isborgari. En varðmaðurinn tók ekki
eftir því. En síðan hefi ég alltaf
gengið með þá grillu að ég væri
ofsótt. Nazistarnir skutu móðurbróð-
ur hennar og frænku.
Eftir stríðið varð Audrey sýning-
arstúlka; sýndi táningaföt, hún var
dansmey og balletdansari. Hún
greiddi sjálf kennslugjald, með því
sem hún vann sér inn. Hún erfði
járnvilja frá báðum foreldrum sín-
um. Tuttugu og eins árs fékk hún
fyrsta kvikmyndahlutverkið. Franski
rithöfundurinn Collette sá hana við
upptöku, og valdi hana til að leika
,,Gigi" á Broadway.
Móðir hennar fór með henni og
fylgdi henni eins og skuggi. Audrey
vildi stuðla að því að móðir hennar
fengi uppreisn. Hún hefir oft óskað
þess að faðir hennar hefði dáið. Hún
finnur og skilur að það er Ijótt að
hugsa þannig, og hún skammast sín
líka fyrir það.
Sektartilfinnig er erfið byrði, sér-
staklega vegna þess að það er um
að gera að dylja hana. En Audrey
hefir alltaf reynt að gleyma slíkum
tilfinningum, með þrotlausri vinnu,
og reynir alltaf að gera sitt bezta.
Eftir frumsýningu á kvikmyndinni
„Prinsessan skemmtir sér", skrifaði
einn gagnrýnandinn: — Takið þessa
stúlku traustataki, sleppið henni al-
drei úr landi!"
Hún varð fyrirmynd allra ungra
kvenna, — feimin, — tilfinningarík,
og alltaf sönn, — grannvaxinn, næst-
um mögur. Augu hennar voru þá,
eins og nú, stór og blíðleg.
Hún þráði ekki vin, hún þráði
föður, sem gæti losað hana við þessa
ógnvekjandi hræðslu, sem alltaf
elti hana. Hana langaði til að taka
um hálsinn á honum og þrýsta kinn
sinni að skeggjaðri höku hans, hún
hafði alltaf verið viss um að það
gæti læknað hræðsluna.
Hún hélt að mótleikari hennar,
Mel Ferrer, hefði þessa eiginleika,
föðureiginleikana. Hann var þekktur
leikari á Broadway, hafði verið
kvæntur og átti börn. Henni fannst
hann ákaflega aðlaðandi.
En fljótlega komst hún að því að
hann var eiginlega útbrunninn. Hann
var tólf árum eldri en hún, og
kraftar hans virtust vera á þrot-
um. Það sem hann leitaði að hjá
henni, var lífsþróttur, hann hélt að
ferskleiki hennar gæfi honum nýjan
lífsanda. Og honum varð að ósk
sinni, hún gerði það. Það voru fáir
sem vissu nokkuð um hjónaband
þeirra. Þau settust að í Burgenstock,
litlum bæ í Sviss. Það var almennt
álitið að Mel Ferrer fengi hlutverk
sín eingöngu gegnum hana. En eft-
ir að hún eignaðist soninn Sean,
fyrir níu árum, varð hún opinskárri.
Nokkuð oft lét hún í Ijós að hún
hefði engan áhuga á frama á lista-
brautinni, hún vildi heldur fá að
vera aðeins móðir og eiginkona.
Hún sagði að konan ætti að vera
miðdepill heimilisins, sameiningar-
táknið, hún ætti að eyða orku sinni
í þágu fjöýlskyldunnar. Karlmaður-
inn er í eðli sínu sá sem á að sjá
um þá hliðina sem að lífinu snýr, til
að halda sjálfsvirðingu sinni.
Audrey eyddi miklu fé í að út-
vega Mel Ferrer vinnu: sem leikara,
framleiðanda eða leikstjóra; en allt
var þetta til einskis.
Það fór að bera æ meira á því
að hann sæist í fylgd með öðrum
konum, og allir voru hissa á því hve
Audrey hélt þetta lengi út. Var þetta
sektartilfinnigin? Hún varð að vera
flekklaus, og ef hún hitti einhvern-
tíma föður sinn, að láta hann sjá að
hún væri fær um að sjá sér farborða
sjálf. Hún var líka alltaf ólastanlega
og smekklega klædd. En alltaf gekk
hún með þá ósk í hjarta sínu að sjá
föður sinn, manninn sem hafði yfir-
gefið þær mæðgurnar.
Og það var þessi þráláta ósk-
hyggja, sem kom henni til að leita
ráða hjá ítalska sálfræðingnum An-
drea Dotti. Það varð henni mikið lán.
Hún vann bug á þessari áráttu og
angistinni, sem alltaf hafði fylgt
henni.
Andrea Dotti varð henni ekki nýr
faðir, hann varð vinur hennar, sá
vinur, sem hún vildi búa með, ást-
vinur og lífsförunautur; sá vinur,
sem hún hafði svo mikla þörf fyrir.
☆
I
Brúðkaup þeirra vakti mikla athygli.
Hún var lík sjálfri sér fyrir 10 árum.
HjúskaparvottorS Hepbum oc Dottl.
-CP- Andrca Dotti er myndarltgur maður.
Aot« «« miWlcetten dn maptaþo
P > * *nv»
X'; • .< - .'5' í' .
I * 111 p É
. . «
• •