Vikan


Vikan - 15.01.1970, Blaðsíða 10

Vikan - 15.01.1970, Blaðsíða 10
„Þú leitar að vori og leiðir hug þinn til baka, en ljóð þinnar æsku er stirðnuð jörð undir klaka.“ Matth. Jóhannessen. Nepjukaldur norðangustur blæs af Esjunni suður um Kolla- fjörðinn. Fölt sólbros leikur um stirðnaða ásjónu landsins. Söln- uð laufdyngja liggur við fótskör trjánna í skrautgörðum höfuð- borgarinnar. Grár fölvi vetrar- ins, sem nýlega hefur tekið við af svipþungu, saggafullu sumri, hefur lagzt yfir umhverfið. Ég rölti suður með tjörninni. Eftir henni er hvítt skurn og end- urnar húka á brúninni við vök- ina sína. Nokkur böm standa í hlé við gamla lðnó. Öðru hverju skjótast þau fram á tjarnabakk- ann og kasta molum úr brauð- hleifinni sinni út til fuglanna. Ennþá er vorbirta í barnsaugun- um og enginn vottur vetrarkvíða. Það er orðið langt síðan ég fyrst gekk þessa leið út í Vatns- mýrina. Þá var öðruvísi um að lítast í suður séð. Erlingur Fil- ipusson, grasalæknir, bjó á Haukalandi, Theódór Arinbjarn- arson sat Bólstað og Guðjón Guð- laugsson rak myndarbúskap á Hlíðarenda, norðan undir Öskju- hlíðinni. Mér tókst raunar aldrei að skynja hvers vegna þar var kölluð hlíð. Samkvæmt málvenju í mínum heimahögum hefði verið talað um holt. Umferðarmiðstöðin er mikil bygging. Þaðan og þangað er fær- leik nútímans gatan greið. Þarna í mýrinni stóðu áður vagnhestar og supu hregg, þegar kvöldkulið fitlaði við flipann. Hvernig má það þá ske að hrímkaldan haustdag, geti leiðin legið í ríki gróðurs og angandi blóma, og höfuðborgarbúinn þurfi aðeins að stíga fáein fót- mál, til þess að njóta þar yndis? Þessa reiti má finna víðar en á einum stað. Skammt neðan við Bólstað stendur gróðrarstöðin Alaska, nokkur vestar en Pól- arnir voru forðum. Þaðan voru þær pólstjörnur, sem fyrrum skinu skærast á síðkvöldum að loknum mjöltum yfir mjólkur- ílátum í Hlíðarendafjósinu. Hver gleymir ekki bitru síð- degisgolunnar, þegar móti hon- um berzt vorylur og hann sér marglitar blómvarir bærast um- hverfis sig. Hér hefur skapast „vor úr vetri“ -— vor um haust. Úr þessum blómalundi geng ég svo inn á skrifstofu framkvæmd- arstjóra og eiganda garðyrkju- stöðvarinnar Alaska. Þar hefur hann verið húsbóndi síðan árið 1953, að undanteknum fjórum árum, en hann leigði stöðina starfsfólki sínu. en stundaði þá eingöngu kennslu sjálfur. Jón á ekki langt að sækja það, þó hugur hans hneigðist að kennslustörfum Faðir hans er Bjöm Björnsson teiknikennari, nú látinn. Hann starfaði meðal annars lengi við Kennaraskólann og var þar lærifaðir minn um skeið. Garyrkjunám byrjaði Jón hjá Ólafi Gunnlaugssyni garðyrkju- bónda á Laugabóli í Mosfellssveit og svo hjá Matthiasi Ásgeirssyni í Reykjavík. Með þann undirbún- ing fór hann síðan í garðyrkju- • ;■ |gp| ili; m u * • f ' s'' \ , . $ £ - , - - / * ’ éé| m . * Voi um housi Þorsteinn Matthíasson heimsækir Jón Björnsson, skrúögarðaarkitekt. „Það land, sem áður átti vorgræn tún er ísað hjarn og stirnuð klakabreiða.“ M. Jóh. Jólatrjám pakkað inn í þar til gerðri vél. skóla ríkisins og lauk þar námi. í Bandaríkjunum dvaldi Jón sex og hálft ár við garðyrkjunám og lauk þar háskólaprófi. Síðasta árið hafði hann sumardvöl í Al- aska, þar sem hann kunni lífinu vel og gaf garðyrkjustöð sinni nafn skagans. Alaska var í upphafi stofnað sem fyrirtæki er framleiddi garð- plöntur og jafnframt starfaði Jón sem skrúðgarðaarkitekt. Trjá- rækt í görðum varð að miklu leyti til fyrir frumkvæði Skóg- ræktar ríkisins, en pottablóm á heimilum — stofublóm eða gluggaplöntur — eru gamalþró- uð iðja og hafa konur átt þar að stærstan hlut. Útiblóm og skraut- runnar eru svo aftur á móti komnir frá garðyrkjumönnum. —- Ýmsir telja að skrautgarðar umhverfis híbýli séu mjög vand- hirtir og kosti mikil aukin heim- ilsumsvif fyrir þá, sem að þeim eiga hlut, ella verði þeir engum til yndis og missi þar með gildi sitt? — Hægt er að hafa mjög snotra garða án þess viðhald þeirra sé vinnufrekt. Garðar mega teljast ein af þeim fáu fjárfestingum, sem stenzt allar sveiflur á pen- ingamarkaði. Hús veðrast og fyrnast, en gróðurinn, sem í garðmoldinni vex, þroskast og eykur fegurð sína eftir því sem árin líða. Ég hef teiknað og skipulagt

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.