Vikan - 04.06.1970, Page 20

Lára Ágústsdóttir, miðill: „Hún er einkaritari þriggja
látinna lækna" var fyrirsögn sænska blaðsins
á viðtalinu við hana.
öllu landinu, ssm skildi þessa æðislegu norðurnorsku mállýzku hans.
,,Sá dog mannen knall og fall,“ segir Olofsson frá. Og ekkjan fór á
fund hjá Hafsteini.
Og hún varð ekki fyrir vonbrigðum: bæði hún og aðrir fundarmenn
fengu brátt að heyra bónda hennar heitinn ávarpa hana gegnum
miðilinn — og á heimsins æðislegustu norsaramállýzku! Olofsson
minnir hér öðru sinni á að Hafsteinn hafi aldrei verið erlendis og
skilji og tali ekkert tungumál nema íslenzku. Hann tekur einnig
fram að íslenzkir andatrúarmenn telji spíritisma alls ekki til trúar-
bragða — þetta er vitneskja en ekki trú, hefur hann eftir Otto Mic-
helsen.
Þá víkur Olofsson að Láru Ágústsdóttur, sem honum virðist ekki
síður athyglisverður miðill en Hafsteinn. Hennar sérstaða er eink-
um fólgin í hjálp við sjúka, og til dæmis um það nefnir greinarhöf-
undur að segja megi að hún sé jarðneskur einkaritari þriggja látinna
lækna. Einn þeirra er persneskur og heitir Abdúlla, en nöfn hinna
munu hljóma íslenzkum lesendum kunnuglegar í eyrum: Þórður
Sveinsson og Matthías Einarsson.
Læknar þessir þrír hafa fyrir vana að heimsækja Láru milli klukk-
an tólf og tvö um nóttina og aftur milli fimm og sjö undir morgun-
inn. Þá segir hún þeim frá sjúklingunum, sem leitað hafa til henn-
ar. Þeir greina sjúkdóminn og gefa góð ráð við honum. Þar getur
bæði verið um að ræða lyf- og skurðlækningar. Lára kemur svör-
unum svo til sjúklinganna. Svo virðist sem Olofsson þyki þessar
næturheimsóknir læknanna til einkaritara þeirra allt að því óviðeig-
andi, því að hann tekur fram að þeir séu að vísu líka fáanlegir til
að líta við hjá henni „vid kristligare tider“, þegar Lára hefur miðils-
fundi fyrir hina sjúku.
Lára, sem nú er sjötug að aldri, fær bréf víðs vegar að af jörð-
inni, flest frá sjúklingum sem leita ráða hjá læknunum hennar.
Bréfin koma. einkum frá öðrum Norðurlöndum, Bretlandi og Hol-
landi. Þau skipta mörgum þúsundum ár hvert. Aðspurð sagðist Lára
aldrei fá eftir á kvörtun frá sjúklingi, sem leitað hefði til hennar, en
hins vegar skrifuðu margir fullir þakklætis og kvæðust hafa fengið
bót meina sinna. Ennfremur sagðist Lára ekki mæta neinni andúð
af hálfu islenzkra lækna.
Lára þarf ekki að falla í trans þegar læknarnir koma til hennar
á nóttinni, en vitaskuld gerir hún það á miðilsfundunum, þegar
læknarnir hafa sjálfir samband við sjúklingana. Þegar Persinn Ab-
dúlla tekur á móti þarf túlkur að vera viðstaddur, þar eð hann tal-
ar ensku í gegnum Láru. Bæði hann og aðrir mæla gegnum miðil-
inn röddum, sem eru gerólíkar hennar eigin. Það vottuðu margir
viðmælendur Olofssons og sjálfur hlustaði hann einnig á raddir
læknanna af segulbandi.
Túlkur Olofssons er hann ræddi við Láru var frú Gunnlaug Thor-
arensen, lyfsalaekkja á Akureyri. Hún sagði Svíanum að á miðils-
fundum virtust hendur Láru minnka og stundum hyrfu handleggir
hennar gersamlega. —- Eins og þegar hefur verið drepið á hefur
Lára tekið upp á segulband margar þeirra radda, er talað hafa í
gegnum hana á fundum. Þar á meðal er Magnús nokkur, sem brennd-
ur var fyrir galdra árið 1632.
Allir á Norðurlöndum muna eftir þegar dönsku smábarni, Tinu
Wiegels, var rænt rétt fyrir jólin 1965. Lára sýndi Olofsson bréf frá
foreldrum telpunnar, þar sem þau biðja hana hjálpar og senda henni
jafnframt flík af dóttur sinni. Lára sagðist hafa séð að ekkert gekk
að telpunni og heyrði um leið innri rödd, sem minntist á Helsingja-
eyri og Svíþjóð. Lára kvaðst þegar hafa komið þessum upplýsing-
um áfram til dönsku lögreglunnar, og þær leiddu til þess að hún
komst á sporið og fann Tinu litlu heila á húfi!
Ekki kemur þetta nú alveg heima við upplýsingar lögreglunnar
sjálfrar. Að visu var leitað til miðla og skyggnra manna í sambandi
við þetta mál, en það sem kom lögreglunni um síðir á rétt spor var
bréf frá nágranna konunnar, sem rændi Tinu.
En á því leikur enginn vafi að Lára sá fvrir Surtseyjargosið. Að
minnsia kosti vitna þeir um það báðir, Sigurður Ólason hæsta-
ré'tariögrr.aður og séra Sveinn Víkingur.
Lára minntist á það við gestinn að „þetta með Bítlana“ hefði eitt-
hvað dreift hug æskunnar frá andatrúnni. En ekki sá Olofsson sjálf-
ur annað en að áhuginn væri vel vakandi. Á Akureyri sá hann fjölda
bóka um þetta efni í útstillingarglugga bókabúðar, og í Reykjavík
fengu stúdentar Hafstein Björnsson til að tala yfir sér í Háskólan-
um, þrátt fyrir andróður guðfræðideildarinnar.
Forustumenn spíritista í Reykjavík sögðu Olofsson lika að engin
hætta væri á öðru en nýir miðlar fengjust til að taka við af þeim
öldruðu, þegar þeir „færu héðan“. í því sambandi getur Svíinn um
tvítuga flugfreyju hjá Flugfélagi íslands, sem bæði sé skyggn og
forspá. Er greinilegt að hinum sænska blaðamanni þvkir sérlega frá-
sagnarvert að á íslandi skuli flugfreyjur, einhver hámódernasta stétt
samtímans, einnig standa í sambandi við andaheiminn. Og með því
lýkur skrifum Rune Párs Olofssons frá íslandi, „landinu bar sem þeir
látnu lifa“, eins og hann orðar það.
dþ.
Hcnnar sérstaða er einkum fólgin í hjálp við sjúka, og til dæmis um það nefnir
greinarhöfundur að segja megi að hún sé jarðneskur einkaritari þriggja látinna
lækna. Einn þeirra er persneskur og heitir Abdúlla, en nöfn hinna munu hljóma
íslenzkum lesendum kunnuglegar í eyrum . . .
2') VTKAN 23-tbI-