Vikan - 04.06.1970, Síða 21

Skið?.kappinn Muria verður tæplega léttur á sér
í þessum búnaði. Hann verður að hafa súrefni
og fallhlíf meðferðis, þegar hann klífur „þak
i:eimsins“.
Skíðaferðir við
Moiint Everest
í hengjunum verða þeir oft að taka 60 gráðu beygjur.
Japanir láta sér ekki allt fyrir
brjósti brenna, eins og Ijóst er eftir
vel heppnaðan leiðangur þerira á
efsta tind jarðarinnar, Mount Ever-
est í Himalaja, ,,þak himinsins".
Þeir leika sér líka á skíðum (
þessum snævi þöktu tindum. Jap-
önsku skíðagarparnir Yuichiro Muira
og Masura Tschuchida renndu sér úr
5500 metra hæð, 1000 metra í beina
línu, niður suður-kamb Everest. Þar
blöstu við suðaustur brúnirnar, sem
enginn ofurhuginn hefir ennþá klif-
ið. I sumar æltar þrjátíu og þriggja
manna hópur að freista þess að kom-
ast upp á þannan tind. Þaðan ætla
þe:r líka að hefja sögulegustu skíða-
ferð aldarinnar, yfir hinar eilífu snjó-
breiður suðurhlíðar Everest, fyrir
neðan 6900 metra hæð.
Skíðamennirnir verða að hafa súr-
efni meðferðis, eins og allir fjall-
göngumenn, og þessutan verða þeir
að hafa fallhlífar, þær eru einskonar
neyðarbremsur. Þarna verða þeir oft
að taka 60 gráðu beygjur (í stað
þess að venjulega er hámark 40
gráður), ! aðrennsli að stökki, og
hraðinn getur orðið 200 kílómetrar
á klukkustund, en með fallhlífunum
geta þeir bremsað sig niður í 50
kílómetra.
Atta kvikmyndatökumenn verða
með í leiðangrinum og það er ætl-
unin að hraða þessu svo að gestir
á heimsýningunni ,,Expo 70" í Os-
aka, fái tækfiæri til að sjá þá kvik-
mynd.
☆
Hraðinn getur orðið 200 kílómetrar á klukkustund, svo skíðakapparnir verða að
hafa fallhlífar til að bremsa.
23. tbi. VIKAN 21