Vikan - 04.06.1970, Side 43

LIQUI - MOLY
AFTUR FYRIRLIGGJANDI
HVAÐA ÞÝÐINGU HEFUR LIQUI-MOLY SMURHÚÐIN
FYRIR BIFREIÐAEIGANDANN?
Ein dós af LIQUI MOLY sem kostar
rúmar kr. 150,00 myndar slitlag á núnings-
fleti vélarinnar sem endist 4800 kílómetra.
Á þessu tímabili er rétt að skipta um olíu
eins og venjulega, en eiginleikar LIQUI
MOLY slitlagsins breytast ekki við það.
Þetta gífurlega sterka slitlag, sem er 50—
60% hálla en olía, smyr því betur sem
leguþrýstingurinn er meiri og engin hætta
er á að það þrýstist burt úr legunum eða
renni af og niður í pönnuna eins og olía
þó vélin kólni að næturlagi eða í löng-
um kyrrstöðum og útilokar því þurra
(ósmurða) gangsetningu sem talin er valda 90% af öllu vélasliti. LIQUI MOLY auðveldar
gangsetningu og eykur endingu rafgeymisins, jafnvel í 20° frosti snýst vélin liðugt.
LIQUI MOLY slitlagið minnkar núningsmótstöðuna, við, það eykst snúningshraðinn og vélin
gengui kaldari, afleiðing verður bensín- og olíusparnaður.
• Minnkar sótun vélarinnar.
• Veitir öryggi gegn úrbræðslu.
• Eykur tvímælalaust endingu vélarinnar.
• LIQUI MOLY fæst á bensínafgreiðslum og smurstöðvum.
Nánari upplýsingar veittar hjá LIQUI MOLY-umboðinu á tslandi.
(SLENZKA VERZLUNARFÉLAGIÐ HF.
Lugavegi 23 - Sími 19943
Hennar
keisaralega tign
Framhald af bls. 25.
Jóhann Salvator var algerlega
dolfallinn. Þessu hafði hann ekki
búizt við. Hann starði á frænda
sinn.’
— Hvernig má það vera ... Þá
hlýtur að hafa verið njósnari á
heimili mínu ...
— Já, tók herforinginn fram i
fyrir honum, — og slíkt verður
maður alltaf að taka með í reikn-
inginn, þegar maður er staðsettur
við rússnesku landamærin. Þá er
ekki hentugt að láta skjöl liggja
á glámbekk, svo að pólsk ráðs-
kona geti afritað þau og sent vin-
um sínum.
Pólsk ráðskona ... Það var eins
og elding hefði slegið niður. Þess-
vegna var það... Þessvegna
hafði Milly verið tekin föst.
Njósnari! Það var hlægilegt.
Blóðið steig honum til höfuðs.
— Sá grunur er algerlega út i
bláinn! Ég tek fulla ábyrgð á
ráðskonu minni, hún er saklaus
af þessu! Það er örugglega
Fabbri, sem er með einhver af
refabrögðum sínum, hugsaði
hann.
— Hún er rússneskur njósnari,
sagði hershöfðinginn, — því að
á leiðinni hingað voru það Rúss-
ar, sem náðu henni frá fanga-
vörðunum. Það kom greinilega í
ljós við framburð varðanna. Að
öllum líkindum er hún fyrir
löngu komin yfir landamærin.
Barónsfrúin hafði þá haldið
loforð sitt. Milly var frjáls! Inni-
leg gleði greip Jóhann Salvator,
en á næsta augnabliki var sem
skvett væri framan í hann köldu
vatni.
— Hans hátign, skríkti hers-
höfðinginn, — hefir ákveðið að
láta ekki fara fram opinbera
rannsókn. Hans Hátign vill forða
þér og fjölskyldu okkar frá slíkri
hneisu. Þessvegna hefir Hans Há-
tign fengið mér vald til að at-
huga hvort ekki sé hægt að
leysa þig frá störfum.
— En frændi! hrópaði Jóhann
Salvator undrandi.
Herforinginn stóð upp og Jó-
hann Salvator gerði ósjálfrátt
það sama. Hann vissi ekki hvað
var að ske.
— Þessvegna hefi ég ákveðið
að þú hverfir úr þjónustunni
strax. Ég hefi ekki lengur not
fjTÍr þig í hinum keisaralega her.
Jóhann Salvator trúði ekki sín-
um eigin eyrum. — Ekki not fyr-
ir mig, stundi hann milli saman-
bitinna tannanna. — Vegna þess
að Rússar hafa fengið að vita um
þessar úreltu varnir, reyndar
vitneskja sem þeir hafa lengi
haft. Breytingatillögur mínar
hefðu að öllum líkindum aldrei
verið framkvæmdar!
— Nei, örugglega ekki.
— Einmitt! Hversvegna á þá
að taka svona strangt á þessu,
hrópaði Jóhann Salvator ösku-
vondur. — Þú fleygir mér út úr
hernum. Þú tekur frá mér lífs-
starf mitt. Hvað á ég þá að gera?
Ég er hermaður, — hermaður af
lífi og sál.
Hershöfðinginn horfði á ein-
hvern blett fyrir aftan Jóhann
Salvator. — Það kemur mér ekk-
ert við. Ákvörðun mín er endan-
leg. Ég vil ekki sjá þig í hernum
lengur.
— Nei, auðvitað ekki! Augu
Jóhanns Salvator gneistuðu. —
Það hefði verið auðvelt að taka
einhverja aðra ákvörðun, keisar-
inn lét þér eftir að dæma mig.
En þú vildi fá hefnd. Þú hefir þá
fengið hana, og njóttu hennar,
herra frændi, sofðu vel, jafnvel
og þú svafst við Custozza!
Hann beið, þangað til andlit
herforingjans var orðið blárautt.
Þá sló hann hælunum saman og
strunsaði út úr herberginu.
Þrem dögum síðar kom Milly
til Vínar frá Berlín, með fullan
vagn af farangri. Hárgreiðslu-
meistari í Budapest hafði klippt
hár hennar, sem nú var með sinn
upprunalega, koparrauða lit, en
það var ekki ennþá búið að ná
síddinni. Hún var fegurri en
nokkru sinni fyrr, hún var orð-
in þroskaðri, — kvenlegri.
Milly hafði ætlað að fara beint
frá Budapest til Vínar, en bar-
ónsfrúin hafði ekki viljað heyra
það nefnt.
— Gleymdu því ekki að opin-
berlega fórstu frá Vín til Berlín-
ar. Það má ekki rísa upp minnsti
grunur um að það sé samband á
milli Dönu Lubowska og Milly
Stubel...
Milly var búin að trúa baróns-
frúnni fyrir leyndarmáli sínu,
hver hún var og hversvegna hún
hafði haft dulnefni. Innileg vin-
átta var milli þeirra, eftir að bar-
ónsfrúin hafði bjargað henni, og
Milly kveið fyrir að skilja við
þessa vinkonu sína.
— Þú verður að koma til Vín,
Yvonne, sagði Milly, þegar þær
kvöddust á brautarstöðinni í
Budapest. — Lofaðu mér því.
Fljótt! Ég vildi að þú værir alltaf
í návist minni.
Barónsfrúin brosti, og það
komu hrukkur kringum augun og
munninn, sem var nokkuð karl-
mannlegur.
— Já, já, en fyrst verð ég að
fara til Jemica, og þaðan til Var-
sjá, Búlgaríu og París.
— Drottinn minn! Og þú segir
bráöuml
— Ég er fljót að snúa mér við,
þegar dansleikirnir hefjast, þá
kem ég til Vínar.
— Ágætt! Milly faðmaði hana
að sér. — Það verður dásamlegt.
Milly fór til Berlínar gegnum
Pressburg og Prag. Þaðan sendi
hún skeyti til Giannis, svaf þar
um nóttina og tók svo hraðlest-
ina til Vínar, morguninn eftir.
Um kvöldið lá hún í faðmi hans.
Nú byrjaði nýtt líf fyrir Milly,
ný hamingja.
Nú þurfti hún ekki að koma
fram með litað hár og undir
fölsku nafni, nú var hún aftur
Milly Stubel. Gianni var ljóst að
hann gat ekki búist við neinum
hlunnindum af keisarans hálfu og
síðasta von hans um að fá að
kvænast Milly var úr sögunni.
Hví skyldi hann þá veira að
fara í felur með ást sína?
—, Unnusta mín, kynnti hann
Milly, þegar þau voru á manna-
mótum. Vitneskjan um að þetta
kæmi fyrir eyru óvina hans við
hirðina, veitti honum einhverja
bitra fróun.
— Þeir hafa fleygt hundrað
þúsund gyllinum til einskis,
sagði hann við Milly. — Þeir eru
auðvitað fjúkandi vondir ...
Þeir gátu ekkert gert honum
framar. Hann var ekki lengur í
hernum, hann var óbreyttur
maður.
Gianni og Milly umgengust
fólk í hópi iðnrekenda, lista-
manna og rithöfunda. Biturt háð
23. tbi. VIKAN 43