Vikan - 08.10.1970, Blaðsíða 40

reisir makkann og leikur við
taumhaldið.
— Að kasta mér af baki? Nei,
það held ég að honum hafi ekki
komið til hugar.
Við höfum lokið ferðinni og
erum setztir inn. Frú Kristín er
komin heim frá Vestmannaeyj-
um og báðir synirnir með henni.
Þeir bræður hafa frá mörgu að
segja þegar þeir hittast aftur,
allir saman, barnslundin er ör og
opinská.
Fyrir mig varð þessi dagur
ólíkur öðrum dögum. Mér finnst
hann varla tilheyra nútímanum,
fremur að ég hafi sótt hann aft-
ur í fortíðina.
Við erum bæði sjálfselsk,
sagði frú Kristín. Það virðist góð
eðliseigind, sé henni beitt á sama
hátt og þau gera.
Þ. M.
SÍÐASTI FARAQINN
Framhald af bls. 15.
Þeim var fljótlega breytt í gull-
stengur og smyglað úr landi (þá
var bannað að flytja gull úr
landi), um leið og Faruk fór í
brúðkaupsferðina.
Þessi brúðkaupsferð var held-
ur dapurleg fyrir hina ungu
brúði, því að Faruk hélt sig að-
allega í spilavítunum við Mið-
jarðarhafið.
Mataræði hans var frægt að
endemum. Hann hóf máltíðina á
þre.mur til fjórum forréttum, svo
lambakótelettur, nokkra humra,
kjúklinga, og gífurlegar steikur,
allt í einni máltíð. Hann borðaði
hægt og það varð til þess að
gestir hans, sem ekki höfðu slíkt
magarúm, urðu að sitja í fleiri
klukkutíma og bíða meðan hann
raðaði í sig.
Faruk lét eiginlega alveg af
konungdómi þrem árum áður en
hann afsalaði sér völdum. Hann
skipti sér ekkert af stjórnar-
störfum, tók aldrei á móti nokkr-
um gestum fyrir landsins hönd,
en sendi við og við skipanir til
ráðherranna.
Þetta jók á óreiðuna sem fyrir
var og flýtti fyrir byltingunni.
16. janúar 1952 fæddist honum
hinn margþráði sonur, en þjóðin
sýndi engin gleðilæti.
í júlí sama ár, gat fámennur
hópur liðsforingja með aðstoð
fámennra hersveita, steypt Far-
uk og hirðklíkunni af stóli. Far-
uk var sjálfur í Alexandríu
meðan Naguib og Nasser tóku
völd í Kairo.
Nú var ekkert framundan hjá
Faruk annað en bitur og auð-
mýkjandi ár í útlegð. Hann kom
dætrum sínum fyrir í Sviss, en
sjálfur settist hann að í Róm og
þaðan ferðaðist hann oft til
Frakklands.
17. - marz árið 1965 var Faruk
staddur á veitingahúsi með vin-
konu sinni, Annemarie Gatti. -—
Þar féll hann dauður niður.
Hjartað, sem hann hafði ofboðið
í svo mörg ár, gafst upp.
Þegar hin vandasama spurn-
ing um það hvort grafa skyldi
„prins Faruk Fuad“ í kristileg-
um grafreit fjarri ættlandi sínu,
sýndi Nasser meira göfuglyndi
en menn bjuggust við. Kistan
með síðustu leifum Faruks var
flutt til Egyptalands og fenginn
staður í grafhýsi fjölskyldunn-
ar....
EF ÞÉR BJARGIÐ
SYNI MlNUM
Framhald af bls. 33.
og lauk ekki við setninguna.
Hann beygði sig niður og opn-
aði töskuna. Seðlarnir lágu þar
í snyrtilegum búntum, þeir
höfðu ekki einu sinni slagað,
þótt þeir væru búnir að liggja
tvö ár í jörðu.
— Sjáðu sjálfur! sagði hann.
— Hús við Arno, sagði Bran-
ca yfirforingi, um leið og hann
settist upp í bílinn. — Hvað eig-
um við mörg hús eftir? í hundr-
aðatali!
— Ekki innan þess svæðis
sem kemur til greina, sagði
Silva. Hann hafði ekki sagt neitt,
síðan skilaboðin komu frá ráðs-
konunni hans um það að Tino
hefði hringt heim, en hann hafði
fylgt lögregluforingjunum inn í
öll hús á leiðinni.
— Ef hann hefur hjólað, get-
ur hann ekki verið kominn öllu
lengra.
-— En hann hefur haft góðan
tíma til að grafa upp peningana
og koma sér undan. Hefði kerl-
ingin aðeins spurt hvernig húsið
liti út! Hvort það væri stórt eða
lítið, rautt eða gult. Þetta kven-
fólk! sagði Branca ergilgeur. —
Andartak, sagði hann allt í einu,
— bakkaðu svolítið! Hann sneri
sér við. — Stendur ekki reið-
hjól við girðinguna þarna? Jú,
svo sannarlega!
Hann stökk út úr bílnum og
klifraði upp hæðina. Mikið rétt,
við vegabrúnina stóð gamalt
reiðhjól, svart með gulum rönd-
um með aurhlíf á afturhjólinu.
Og skammt í burtu mátti greina
húsþak.
— Það lítur út fyrir að heppn-
in sé með okkur, sagði Branca.
— Þið fjórir læðist bak við hús-
ið. Dreifið ykkur og farið var-
lega. Þið megið ekki tefla á
nokkra hættu. Við nálgumst
húsið héðan.
Enrico stakk hendinni í
skyrtuvasa sinn.
— Hér eru bíllyklarnir. Hann
fleygði þeim til Cavallos. — Þú
getur komizt undan ef þú flýtir
þér. Hann beygði sig niður og
tók upp þykkt seðlabúnt. :—
Fimm milljónir! Það eru fjöru-
tíu búnt eins og þetta. Lögregl-
an getur komið á hverri stundu.
Drengurinn hringdi heim til sín,
skilurðu það? Þeir eru komnir á
sporið.
— Það er satt, kallaði Mar-
ina. — Hann hringdi meðan
hann var einn hérna í nokkrar
mínútur. Hann var að tala í sím-
ann, þegar við komum inn.
— Jæja, þú fjandans ormur-
inn....
Andlitið á Cavallo afskræmd-
ist og hann beindi byssunni að
Tino.
— Þú snertir ekki drenginn!
Af öllum krafti slengdi En-
rico seðlabunkanum framan í
Cavallo, þaut til Tinos og fleygði
honum í gólfið.
Fyrsta skotið reið af, en ekki
annað. Það þriðja kom á sömu
sekúndu og hitti Cavallo í öxl-
ina. Hann féll og byssan rann úr
hendi hans.
Marina starði á þetta sem dá-
leidd. Hún starði líka á rjúkandi
byssuna í hendi sér. En svo
Vfll
hinnn
víiii dlntu
SKEIFUNNI 3A — REYKJAVÍK
40 VIKAN «• tbi.