Vikan - 01.07.1971, Blaðsíða 7

Örlygur Richter og Njörður Snæhólm, rannsóknarlögreglumaSur, binda Reyni kyrfilega í bak og fyrir. Þeir máttu binda hann eins mikið og hvernig
sem þeir vildu.
spurðum hann fyrst um
bernsku hans og tildrögin til
þess, að hann setti sér það
takmark að verða sterkari en
aðrir menn.
— Það kom til af því, að ég
er alinn upp í sveit hjá vanda-
lausu fólki og varð fljótt var
við það, að ekki þýddi að kalla
á pabba og mömmu, ef eitt-
hvað bjátaði á. Ég þurfti
snemma að bjarga mér sjálfur
og reyna að gera hlutina hjálp-
arlaust. Þetta var ástæðan til
þess, að ég tók að æfa mig og
smátt og smátt vaknaði löng-
un til að'geta meira og meira.
— Urðu menn ekki varir við,
að þú varst orðinn sterkari en
almennt gerðist?
— Nei, lengi vel ekki. Ég
hef alla tíð farið með það í
felur. Auk þess var ég í mörg
ár sannfærður um, að ég gæti
aldrei orðið jafnsterkur og há-
vaxnir menn, því að eins og þið
sjáið, bá er ég lágur vexti. Nei,
það var síður en svo á allra
vitorði í sveitinni, að ég væri
sterkur. Hins vegar var stund-
um haft orð á því, að ef til vill
gæti orðið maður úr mér ein-
hvern tíma.
— Hvenær byrjaðir þú að
leysa af þér bönd?
— Ég var mjög ungur, þeg-
ar ég byrjaði á því. Ég fékk
strax ákaflega mikinn áhuga á
að láta binda mig og reyna síð-
an að leysa mig úr böndunum.
Ég gerði þetta oft, þegar ég
var strákur. Ég fékk oft félaga
mína til að binda mig í bak og
fyrir og skilja mig síðan eftir,
á meðan þeir fóru til dæmis
eitthvað að skemmta sér. Ég
var þá bundinn eftir heima,
og þeir ætluðu síðan að leysa
mig, þegar þeir kæmu heim
um nóttina. Ég eyddi svo kvöld-
inu í að reyna að leysa mig.
Það tók oft langan tíma.
— Leið þér ekki illa í bönd-
unum?
— Jú, ég fann oft til inni-
lokunarkenndar, en einsetti
mér alltaf að sigrast á henni.
Eins reyndi ég að varast að
vorkenna sjálfum mér, þótt ég
fyndi dálítið til.
— Þú hefur aldrei slasazt við
þetta?
— Nei, ekki í sambandi við
þetta. Hins vegar hef ég slas-
azt töluvert um ævina, til dæm-
is fótbrotnað og handleggs-
brotnað tvívegis. Einnig þjáð-
ist ég af magasári í fimm ár,
og auk þess hef ég brákað bak,
svo að það hefur margt komið
fyrir mig um dagana.
— Hefur þetta ekki staðið
þér fyrir þrifum við aflraun-
irnar?
— Jú, því get ég ekki neit-
að. Vinstri fóturinn hefur aftr-
að mér mikið og er búinn að
gera það í nítján ár. Ég get
til dæmis ekki farið í sund og
get ekki kreppt fótinn nema
lítið.
— Ertu þá sterkastur í hönd-
unum?
— Nei, ég er sterkastur í
fótunum og skrokknum.
— Hvað ertu þungur?
— Síðast, þegar ég vigtaði
mig, var ég rúm sjötíu kíló,
en síðan hef ég líklega eitt-
hvað þyngzt.
— Gaztu æft þig stöðugt,
þrátt fyrir veikindin?
— Nei, ég þjálfaði mig mik-
ið, þegar ég var strákur, eins
og ég sagði áðan, en síðan
snerti ég ekki á þessu í tólf ár,
ekki fyrr en ég byrjaði aftur
núna fyrir skömmu. Hins veg-
ar hef ég alltaf unnið erfiðis-
vinnu, hef starfað við ýtu-
vinnu, bílaviðgerðir og plötu-
smíði og unnið jafnan 16 og
18 tíma á sólarhring, stundum
árið um kring.
— Ertu ekki misjafnlega
upplagður til að fást við afl-
raunir þínar?
26. TBL. VIKAN 7