Vikan - 01.07.1971, Qupperneq 22

I BRÚÐKAUPSFERÐ
MEÐ DAUÐANUM
— Heyrt? Það fór nú að
renna upp fyrir von Holzen að
hér var um eitthvað áríðandi
að ræða, eitthvað annað en
áhuga forstjórans á heilsu gest-
anna.
— Hvað eigið þ-ér við? Ef
þér eruð að fiska eftir ein-
hverju óvenjulegu, þá er svar-
ið nei.
— Þér hafið þá ekki heyrt
neinn hrópa á hjálp? spurði Jim
ákafur.
— Nei. En vilduð þér ekki
vera svo góður að segja mér
hvað um er að vera?
— Slys! Þér eruð viss um að
þér hafið ekki séð neinn?
— Já. Hver hrópaði á hjálp
og hversvegna?
Þá hlaut það að vera stúlkan.
Lana Blake hafði þá myrt
manninn sinn. En samt gat
hann ekki fengið sig til að trúa
því að hún væri sek.
Það eina sem hann gat gert
sér grein fyrir, var að vika-
drengurinn hafði heyrt raddir,
raddir tveggja karlmanna.
— Þetta verður mál lögregl-
unnar, sagði hann afsakandi. —
Gestirnir verða ábyggilega yf-
irheyrðir.
— Er það morð? spurði von
Holzen. — Hver var myrtur?
— Maðurinn þarna inni, í
íbúð númer 21, sagði Jim. —
Því miður get ég ekki...
Hann hafði búizt við runu af
spurningum, en von Holzen íét
sér þetta nægja. — Þér hafið þá
líklega nóg að gera, herra
Smith. Látið mig ekki tefia yð-
ur. Þér látið mig vita ef ég get
orðið að einhverju liði.
— Þakka yður kærlega fyrir.
f'rr ->010! giarnan að það væri
hæet að halda þessu leyndu
fvrir gestunum eins lengi og
mögulegt er.
Maðurinn í hvíldarstólnum
hrosti. eins og hann væri að
lofa því að halda sér saman og
Jim gekk inn í íbúð númer 21.
Hann opnaði dyrnar á svefn-
borberginu og tók lakið ofan af
líkinu. Það var óbreytt. Þetta
var þrekvaxinn miðaldra mað-
,,r og það sást á andlitinu að
hann hafði verið beittur of-
beldi. Jim breiddi lakið aftur
vfir líkið og gekk að borðinu
þar sem hnífurinn lá.
Jim var eins og aðrir leik-
menn á þessu sviði, hann bar
mikla virðingu fvrir fingraför-
um. en hann vissi ekki að það
eru fæst morð sem upplýsast
vegna fingrafara og hann var
viss um að imga konan yrði
strax álitin sek, þegar fingra-
för hennar kæmu í Ijós á hnífn-
um.
Hann þurrkaði hnífinn vand-
lega og lagði hann á borðið aft-
ur. Svo gekk hann út úr her-
berginu.
Georg stóð ennþá fyrir fram-
an dyrnar og sagði honum að
hann hefði ekki séð nokkurn
mann. Jim leit á klukkuna og
fór svo að herbergi númer 18.
Nafni hans, James Smith,
svaraði ekki þegar hann barði.
Jim gekk inn og sá ekkert
markvert, annað en hrjótandi
hrúgu í rúminu og sex tóm
glös á náttborðinu.
Frú von Holzen, á númer 19,
svaraði strax. Maðurinn hennar
var greinilega ekki búinn að
segja henni frá atburðinum, því
að hún var róleg og brosandi,
sagði að hún hefði ekki ennþá
farið út, þótt veðrið væri svona
gott og þegar Jim, af gömlum
vana, spurði hvernig hún kynni
við sig, þá þakkaði hún honum
með mörgum fögrum orðum.
Leikarinn í næsta herbergi
hafði setið við gluggann og
skrifað bréf síðan hann fór á
fætur. Jim spurði hann kæru-
leysislega (það vonaði hann að
minnsta kosti) hvort mikil um-
ferð hefði verið á svölunum um
morguninn og hann fékk það
s^'ar að Tovery hafði ekki séð
nokkra sál, nema von Holzen.
— Hann hefir setið þarna í
■jtAlnutn ,að minnsta kosti í
klukkutíma, ég hefði tekið eftir
bví ef hann hefði verið á ferli.
Hversvegna ertu að spyrja?
— Þekktir þú Peter Blake?
— Hver er Peter Blake?
Jim tautaði einhverskonar
skýringu og gekk út. Hann fór
framhjá númer 21 og barði að
dvrum á númer 22.
Ósiálfrátt hafði hann vonað að
þetta væri skuggalegur náungi,
sem lögreglan myndi strax
"runa um morðið, en hann varð
fvrir vonbrigðum, því að Ern-
est Pusey var horaður maður,
ósköp sviplaus og leit út fyrir
að vera um fimmtuvt. Hann var
óckön veníulegur í útiliti.
— Herra Pusey?
— J5.
Hann var í vel sniðnnm föt.
um og skyrtan var opin í háls-
inn. Þunnt. Vrát.t hárið xrar
r»í+t, vfir hvÍTfibnn og bað
"Titti á gullspangareleraugu.
Mór befur cVilict nð herra
Blake sé skiólstæðinenr yðar.
Er hnð rétt’
Framhald á hls. 45.
VIKAN mun nú í sumar kynna öll fyrstu-
deildarliSin í knattspyrnu, átta að tölu, með
því að birta af þeim litmynd hverju fyrir sig.
Knattspyrnuáhuginn er geysimikill á sumr-
in, og það því von okkar, að knattspyrnu-
unnendum falli þessi nýbreytni okkar vel í
geð. Að þessu sinni kynnum við KR og
fþróttabandalag Vestmannaeyja.
ÍBV
Knattspyrna hefur lengi verið stunduð af kappi í Vestmannaeyjum,
og þar eru tvö knattspyrnufélög, Týr og Þór. Lið íþróttabandalags
Vestmannaeyja er úrval úr báðum félögunum. Það hefur átt vel-
gengni að fagna á síðustu árum. Þeir urðu bikarmeistarar árið 1968
og komust sama ár í fyrstu deild og hafa verið þar síðan. Stjórn
ÍBV er þannig skipuð: Stefán Runólfsson, formaður, Sigurgeir Jón-
asson, ritari og Atli Elíasson, gjaldkeri. Búningur félagsins er hvít
peysa, hvítar buxur og hvítir sokkar.
Lið ÍBV í fyrstu deild 1971. Fremri röð frá vinstri: Sigmar Pálmason,
Óskar Valtýsson, Páll Pálmason, Þórður Hallgrímsson og Kristján
Sigurgeirsson. Aftari röð: Gísli Magnússon, Snorri Rútsson, Einar
Friðþjófsson, Friðfinnur Bogason, Haraldur Júlíusson, Ólafur Sigur-
vinsson, Sævar Tryggvason, Örn Óskarsson, Hafsteinn Jónsson og
Viktor Helgason, þjálfari.
KR
KR er elzta knattspyrnufélag landsins, stofnað árið 1899. Það hét
fyrst Fótboltafélag Reykjavíkur, en síðan var nafninu breytt í nú-
verandi mynd, Knattspyrnufélag Reykjavíkur. - KR varð íslands-
meistari í fyrsta íslandsmótinu, sem haldið var árið 1912. Alls hef-
ur félagið hlotið íslandsmeistaratitilinn 20 sinnum, síðast árið 1968.
KR hefur löngum verið félag Vesturbæinga og aðsetur sitt hefur
það að Frostaskjóli 1. Stjórn KR er nú þannig skipuð: Einar Sæ-
mundsson, formaður, Sveinn Jónsson, formaður knattspyrnudeildar,
Gunnar Felixson, gjaldkeri og Auðunn Guðmundsson, ritari. Bún-
ingur KR er þannig: Peysa með svörtum og hvítum langröndum,
svartar buxur og svartir sokkar með hvítri fit.
Lið KR í fyrstu deild 1971. Fremri röð: Jón Sigurðsson, Guðmundur
Einarsson, Sigurður Indriðason, Björn Pétursson, Hörður Markan,
Kjartan Jónsson og Sigmundur Sigurðsson. Aftari röð: Örn Stein-
sen, þjálfari, Gunnar Guðmundsson, Guðjón Guðmundsson, Pétur
Kristjánsson, Magnús Guðmundsson, Sigurþór Jakobsson, Atli Þór
Héðinsson, Baldvin Baldvinsson og Ingi Þórarinsson.
22 VIKAN 26. TBL