Vikan - 01.07.1971, Blaðsíða 15

ið maðurinn hennar. Ennþá
var svo margt við hann, sem
hún elskaði . . . Ef hann rétti
nú út höndina . . . ef hún fyndi
eitthvað af hlýjunni frá hon-
um . . . Kristján, öskraði eitt-
hvað innra með henni, þetta
er rangt, rangt, heyrirðu það,
rangt! Ó, Kristján, haltu mér,
segðu að þetta sé ekki satt,
segðu að við getum ekki skil-
ið!
Hann þagði, en henni fannst
sem hún hefði hrópað hátt í
bæn sinni, að hún hefði sært
hann og beðið hann, þegar það
hefði auðvitað átt að vera öf-
ugt og hún færði sig ósjálfrátt
til hliðar og hraðaði sér til
stóru lögmannsskrifstofunnar.
Það var auðheyrt á lögfræð-
ingnum að Pétur hafði gefið
honum upplýsingar um málið.
Hann var óaðfinnanlega hátt-
vís og tók ekki persónulega
afstöðu. En samt voru blæ-
brigði í rödd hans eftir því
hvort þeirra hann talaði við
og það fór ekki framhjá Önnu.
Skildi Kristján finna það líka?
Hún leit á hann út undan sér.
Það var auðséð að hann hlust-
aði á lögfræðinginn, og hann
hallaði höfðinu lítið eitt í átt-
ina að glugganum. Hún gat
ekki greint vel andlitsdrætti
hans, sá aðeins háðssvipinn við
munninn og hún fann hjá sér
heita löngun til að hefa sín á
honum. Já, hún ætlaði að hefna
sín á honum, ekki að brydda
upp á samtali, sem gæti fært
þau hvort nær öðru. Já, hún
skyldi særa hann, særa hann
ólifisund, það var það sem hún
vildi gera. Sýna honum hve
einskisvirði hann var orðinn
henni og hann ætti ekki nokk-
urt rúm í hjarta hennar. Að
hann gæti tekið Kristínu sér
við hönd og haldið hvert á
land sem hann vildi, það snerti
hana ekki!
— Ég hef þá skilið málið
rétt, sagði lögfræðingurinn var-
færnislega. - - Frú Norrman
fer fram á skilnað strax vegna
hjúskaparbrots. Þá komum við
að fjárhagshliðinni; - látum
okkur sjá, ég er hér með nokkr-
ar athugasemdir . . ,
— Það skiptir ekki máli.
Anna heyrði sína eigin rödd,
skæra og greinilega. — Það
eina sem ég fer fram á er að
halda íbúðinni, enda finnst
mér það ekki ósanngjarnt, þar
sem bróðir minn aðstoðaði
mig og ég greiddi sjálf útborg-
anirnar. Eg kæri mig ekki um
framfærslukostnað.
Framháld á bls. 32.
26. TBL. VIKAN 15