Vikan - 01.07.1971, Blaðsíða 18

Ómar Valdimarsson
heyra
&r" má
HIIAR STENDUR JflZZ AISLANDI?
ViStal við Guðmund „Mimi“ Steingrímsson,
trommuleikara með hljómsveit Ragnars Bjarnasonar. Hann
leitast við að svara þessari spurningu og fleirum.
Leonard Feather heitir Breti
nokkur, sem þekktur er fyrir
jazzleik og að skrifa um jazz.
Hann er sérlega virtur í Ame-
ríku og eins í heimalandi sínu
og á fjrrra ári skrifaði hann
grein, í Meody Maker, er bar
yfirskriftina: „Jazz berst fyrir
tilveru sinni“. í greininni hélt
Feather því réttilega fram að
jazz væri á hröðu undanhaldi
og rakti fyrir því nokkrar
ástæður, aðallega þá að jazz
væri ekki í tízku. Benti hann á
að nokkrir frægustu og beztu
jazzleikarar í heimi, s.s Duke
Ellington, Louis Armstrong,
Miles Davis og fleiri væru ekki
einu sinni á hljómplötusamn-
ing, en þó væri til dæmis Ell-
ington búinn að spila óhemju
mikið efni inn á „mastera",
sem eingöngu biðu eftir því að
verða gefnir út.
En fljótt skipast veður í lofti
og snemma á þessu ári fór jazz-
lífið um allan heim að blómstra.
Allar frægustu stjörnurnar
fóru aftur á samning, jazzplöt-
um rigndi yfir heimsmarkað-
inn, jazzhljómsveitir ferðuðust
á milli landa, Melody Maker
gerði mikið úr heimsóknum
Miles Davis, Duke Ellington,
Elvin Jones og fleiri jazzleik-
ara til Bretlands og allt virtist
— og er svo enn — í uppgangi.
En á þessu ári hefur ekki
mikið skeð í jazzlífinu á fs-
landi. Aðeins einu sinni hefur
verið leikinn jazz hér á þessu
ári — svo ég viti til, og það var
á fyrirlestri Thor Heyerdahls í
Háskólabíói á dögunum. Þar
léku saman þeir Guðmundur
Steingrímsson (trommurj.
Kristíán Magnússon (píanój og
Jón Sigurðsson (bassij. Og í
febrúar var haldin tónlistar-
k.ynning í Kennaraskólanum á
vegum Tónlistarskólans í
Reykiavík — og þar var leik-
inn iazz. Þeir sem tóku þátt í
bví vo^u Gunnar Ormslev. .Tón
Páll. Guðmundur Steingríms-
son og Árni Sehecing.
Og í 7. tbl. VTKUNNAP. sem
út kom 18. febrúar, má lesa
þessi orð úr þætti þessum:
„... viðurkennd staðreynd að
jazz á íslandi (er) fyrir neðan
allar hellur. Svo hef ég að
minnsta kosti eftir einum helzta
jazzfræðingi þjóðarinnar og á-
sakar hann íslenzka jazzleikara
mjög; segir þá áhugalausa og
staðnaða hljóðfæraleikara. Um
það vil ég ekkert dæma, en því
verður ekki neitað að jazzlífið
hér er ferlega slappt — það
litla sem það er. Þó eru til
menn hér sem hafa verið að
gera góða hluti, eins og til
dæmis Gunnar Reynir Sveins-
son, með „Samstæður“ ...“
En fljótlega eftir þetta fór ég
að fá ýmsar ábendingar utan
úr bæ, þess efnis að þetta væri
ekki allskostar rétt hjá mér: að
jazzlífið hér væri „ferlega
slappt“. Og þegar mér barst til
eyrna að þeir jazzleikarar sem
í Kennaraskólanum léku hefðu
orðið töluvert sárir yfir þess-
um ummælum, ákvað ég að ná
í einn þeirra og fá fram siónar-
mið. Því miður hefur ekki orð-
ið af því fyrr en nú, að ég fékk
Guðmund Steingrímsson til að
líta við hér á ritstjórninni eitt
kvöldið áður en hann fór vest-
ur á Sögu.
,.Það sem okkur vantar hér,“
sagði Guðmundur, ..er einhver
sem getur staðið í að drífa iazz-
lífið hér áfram, því ée veit að
áhugi er fyrir hendi: næffur
áhuei — bæði hiá umrum og
gömlum. Þeir menn sem mest
stóðu fyrir iazzkvöldum og
öðru slíku hafa hætt afskiot-
um af þessum málum og við
binir. sem höfum verið að
myndast við að leika iazz, er-
um allir svo tímabundnir. að
ekkert verður úr framkvæmd-
um.“
..En aeturSu fallist á að jazz-
lífið hér sé „ferleqa slappt“?“
„Alls ekki. Að vísu er það
ekki upp á það bezta — fyrir þá
ástæðu sem ég var að nefna, en
til dæmis í fvrra skeði heil-
mikig hérlendis í iazzlífinu.
,.Samstæður“ Gunnars Sveinss..
sem voru frumfluttar á Lista-
Guðmundur Steingrímsson: Góður
jazztrommari.
hátíðinni, voru mikill jazzvið-
burður á sinn hátt. Einnig kom
hér Bengt' Hallberg, frægur
sænskur jazzpíanóleikari; við
Jón Sigurðsson lékum með
honum og það má segja að
koma hans hafi verið viðburð-
ur. Allavega var það viðburður
fyrir mig, því ég er búinn að
vera aðdáandi hans alveg síðan
ég var smástrákur og er það
enn. Nú, svo kom Árni Egils-
son, einn snjallasti jazzleikar-
inn okkar, hingað í desember
og þá var haldið jazzkvöld í
Þióðleikhúskjallaranum, og svo
sniluðum við einu sinni á SAM-
komu í Glaumbæ. Eftir það var
ég sannfærður að unga fólkið,
poppararnir, hefur gaman af
jazzi.
Eftir að það hafði verið niðri
allt kvöldið og hlustað á popp,
í mörgum tilfellum mjög gott
popp, kom það upp og hlustaði
á okkur „öldungana“ spila jazz
og það raunverulega hlustaði.
Með mikilli athygli. Hefðum
við ekki spilað með tilheyrandi
hljóðum hefði mátt heyra
saumnál detta.
Annars má það gjarnan koma
fram að ég dauðöfunda popp-
arana, því þeir geta spilað
akkúrat það sem þeim dettur í
hug. Við, þessir ,,gömlu“, get-
um það ekki í þeim hljóm-
sveitum sem við erum í, því
það eru fyrst og fremst „com-
mercial“-hljómsveitir, sem
verða að spila það sem fólk vill
heyra. Þess vegna er ég ekkert
feiminn við að viðurkenna að
við gerum okkur langflestir,
grein fyrir því að hjá okkur er
ekkert merkilegt að ske, en þar
miða ég auðvitað við KK-sex-
tettinn, sem ég lék með í 7 eða
8 ár. Sextettinn spilaði bæði
jazz og commercialmúsík (ori-
";nal útsetningar) og þá fannst
mér eitthvað vera að ske.“
„En ef þið „öldungarnir“,
rem eruð i atvinnuhljómsveit-
Framhald á bls. 32.
Þessi mvnd er úr sjónvarpsþætti frá 1969, er Árni Egilsson kom heim
í nokkurra daga frí. Þá lék hann ásamt nokkrum íslenzkum jazzleik-
urum. Hér er hann meS GuSmundi.
18 VIKAN 26. TBL