Vikan - 01.07.1971, Blaðsíða 39

— Heyrðu elskan, hér er mað-
ur frá heilbrigðiseftirlitinu að
athuga hvort við höfum bað-
herbergi.
Alltaf betra en ekkert.
Það var langalangafi núver-
andi maharadja sem innleiddi
þessa veiðiaðferð, khedda-
veiðarnar. Áður höfðu fílar
verið veiddir með mörgum að-
ferðum: Veiddir í gryfjur,
ópíum sett í fæði þeirra eða
afvegaleiddir af ungum og
sérstaklega þjálfuðum kven-
fílum! En þá heyrði mahara-
djinn um aðra aðferð, sem
notuð var í Assam í Austur-
Indlandi: Fílarnir voru allir
reknir inn í gríðarstórar girð-
ingar eða gildrur.
Maharadjinn sendi nokkra
af herforingjum sínum til Ass-
am til að læra þessa nýju og
merkilegu aðferð og þeir komu
aftur til að kenna kotbændum
drottnarans. En maharadjinn
var ekki ánægður með þessa
aðferð, þegar allt kom til alls.
Hann var ekki ánægður með
að það þyrfti að elta dýrin í
?“?num allan frumskóginn —
sérstaklega þar sem hann hafði
ætlað sér að taka bátt í veið-
unum s’álfur. Það var ekki
tans æ»'Uvorðl‘:'ika sæmandi að
hann byrfti að vera að pauf-
ast í gegnum skítugan og
dímman skóvinn til þess pins
að koma dýrunum í gildru.
— Við skulum fá fílana þeg-
ar okkur sýnist en ekki þegar
þeim sýnist síálfum. saeði ma-
haradjinn við þegna sína og
þióna. — Þið skuluð byggja
aildru. stóra gildru sem hæPt
er að skoða í. ekki langt hér
frá, og þaneað á að reka alla
fíla á ákveðnum tíma svo ég
og gestir mínir geti horft á
v°iðarnar þar.
Og vitaskuld þurfti ekki að
taka tram við þann sem stjórn-
aði bessu fvrir hönd mahara-
dians. að þetta varð að vera að
deei til og í góðu veðri.
Það var enskur herforingi,
Sanderson ofursti, sem varð
til bess að uppfylla óskir og
duttlunga maharadjans. Aðferð
hans er notuð enn þann dag í
dag og eins og getið var hér að
framan eru nú notuð við veið-
arnar 20. aldar tæki eins og
jeppar — sem hafa komið í
stað uxakerranna sem voru
notaðar á tímum langalangaf-
ans. Hver bíll er búinn talstöð
sem gerir það að verkum að
mennirnir í veiðinni eru í
stöðugu sambandi hver við
annan.
En svona fer það fram, sex
mánuðum eftir að Rao og fíla-
skyttan krömdust undir tröll-
auknum filunum sem áttu að
verða bráð þeirra.
Hópur manna á tömdum fíl-
um raða sér í hálfhring á
ákveðnu svæði í skóginum.
Þeir fara hljóðlega og varlega
— eða jafn hljóðlega og var-
lega og 30 fílar og mörghundr-
uð menn geta farið. Sumir
mannanna ríða fílunum en
aðrir ganga. Allir mannanna
eru annaðhvort með byssu eða
þá trommur, lúðra, flautur og
gömul bílhorn. f um það bil
kílómeter í burtu er fílahjörð-
in á beit og hinum megin við
hana er annar hópur manna
og fíla — sá hópur sem á að
r?ka hiörðina inn í gildruna.
Hóparnir fylgja breiðum og
vel tröðkuðum stígum, svo-
kölluðum fílastígum, sem hafa
orðið til fyrir tilstilli margra
fílakynslóða, og hiarðirnar
fara aldrei út af þessum stíe-
um. Síðan nálgast hóparnir
smátt og smátt frá öllum átt-
um og gæta þess að verða al-
H'-oi innilokaðir í rjóðrum eða
á öðrum svipuðum stöðum þar
sem beir gætu orðið undir fót-
um óðra fílanna.
Oe þegar m°rkið er eefið
byria mennirnir að öskra oe
æpa. skióta af byssum sínum
upp í loftið, beria bumbur og
blása í lúðrana. Fílarnir verða
skelkaðir, því hljóðið kemur
úr öllum áttum. Væru ekki
ungar með í hópnum myndu
þeir leggja til atlögu við ógn-
ina, en fílar með unga sína
berjast aldrei.
Skyndilega kemur forystu-
fíllinn auga á undankomuleið.
Hann rekur ranann upp í loft-
ið og öskrar. Hin dýrin eru
hikandi en fylgja þó á eftir
oe hlaupa út á stíeana. Óhlióð-
in. öskrin. skotin og hávaðinn
náleast.
Þetta er sami stígurinn og
fílarnir hafa farið hundrað
sinnum áður en í dag er hann
samt ekki sá sami. Eldar loga
báðum megin við hann, þykk-
ur reykur stígur til himins og
þeir komast ekki út af stígn-
um — né til baka.
Forystufíllinn kemur auga á
nýtt op. Þar eru engir eldar,
heldur er það lítill tangi, grasi
gróinn með mörgum tjörnum.
Hann leiðir hjörðina þar inn
á. Óhljóðin magnast að baki
þeim og þegar fílarnir gefa
sér tima til að líta í kring-
um sig eru eldar allt þar í
kring.
Þeir eru lokaðir inni í nýrri
gildru.
Tanginn hafði verið búinn
til mörgum vikum áður. Veiði-
mennirnir vita að það er ekki
gott að reka dýrin lengi áfram
með sama hraða. Þess vegna
gefa þeir fílunum tækifæri til
að snúa aftur upp á veginn og
þar dveljast menn og dýr í
nokkra daga og hvílast. Dýr-
in komast hvorki aftur á bak
né áfram og mennirnir halda
eldunum við, þreyttir og
óstyrkir.
Eftir nokkra daga er hjörð-
in aftur tekin af stað með sömu
látunum og í þetta skipti er
áfangastaðurinn geysistór girð-
ing við Kabinivatnið. Við bygg-
ingu girðingarinnar unnu 1000
menn í marga daga. Hún er
úr palisanderviði, 10 metra há
og hinum megin við hana er
þriggja metra djúpur skurður
— ,,fílvarinn“.
Því nær sem hjörðin kem-
ur, því órólegri verður hún og
örvæntingarfyllri. Ungu fíl-
arnir reyna óþolinmóðir að
komast út á milli eldanna á
kvöldin og þrátt fyrir þyngd
sína getur fíll farið mjög hljóð-
lega — eða álíka og önd. Fyrir
kemur að einhverjum fílnum
tekst að sleppa og eftir það eru
þeir lífshættulegir — bæði
mönnum og dýrum.
Þegar komið er að Kabini-
vatni verða allir að vera mjög
hljóðir. Mennirnir tala ekki
hátt saman, enginn má blása
í horn eða berja bumbur og
samkvæmt lögum héraðsins
má enginn bíll í margra mílna
fjarlægð þeyta horn sín þegar
fílaveiðarnar eru komnar á
þetta stig.
Fremst í þessum skógi er
stórt „kólóseum", þar sem fólk
safnast saman til að horfa á
endalok fílanna. En það kom-
ast ekki allir að til að horfa
á þennan hildarleik — mið-
arnir kosta hvorki meira né
rrinna en 6000 krónur stykk-
ið, eða álika og meðalárstekj-
ur í Indlandi.
Maharadúnn er með sér-
staka stúku fyrir sjálfan sig
— og nokkra mæta vini sína
sem hann hefur boðið frá Nýju
Dehli til að horfa á „leikinn".
Maharadjinn er nútímamaður
sem á miklar eignir. jarðir og
fasteignir í Birla og Tatakon-
héruðunum. Eins og margir
menn af hans gerð er hann hé-
gómlegur í útliti — eftir vest-
rænum mælikvarða — íklæð-
ist aðeins fannhvítum fötum
og er sífellt með gullslegin
gleraugu. Túrbaninn hans er
sleginn gulli og dýrum stein-
um en það höfuðfat er aðeins
notað þegar hann fer sjálfur
ríðandi um götur og torg til
að láta þjóna sína og undir-
sáta votta sér virðingu. Hann
er sagður mjög trúaður mað-
ur, og er bent á það til sönn-
unar að á hverjum degi fari
hann með langar bænaþulur á
hindúsku! Árlega fær hann
nærri fjörutíu milljónir króna
frá ríkinu — skattfríar.
Langt í burtu heyrist mik-
ill niður og hávaði frá hjörð-
inni, sem er að ærast af ótta
og örvæntingu. Jörðin skelfur
þegar dýrin æða áfram. Án
þess að hika kasta þau sér í
vatnið og mæðurnar taka ung-
ana á bakið þegar vatnið verð-
ur of djúpt fyrir þá.
Veiðimennirnir reka hjörð-
ina með jöfnum hraða nær
girðingunni og að hliðinu. En
forystufíllinn hikar við. Á síð-
asta augnabliki gerir hann sér
ljóst að það er aðeins verið að
fara með fílana inn í nýja
RENNIBRAUTIR
Ný gerð af póleruðum renni-
brautum með útskornu milli-
stykki, einnig slétt aftur.
Fylla þarf út 128x48 cm.
Sendum í póstkröfu.
Greiðsluskilmálar.
NÝJA BÓLSTURGERÐIN
Laugavcgi 134, sími 16541.
---------------------------------y
26. TBL. VIKAN 39