Vikan - 15.07.1971, Blaðsíða 15

Frá hljómleikum DEEP PURPLE í
Laugardalshöllinni. Koma Family,
Marmalade og Pink Floyd í septem-
ber á sömu hljómleikana?
Stóra myndin er af Ritchie Blackmore, bezta gítarleik-
ara sem hér hefur komið. Hægra megin við hann er
Roger Glover, bassaleikari sem var í þrumandi har-
móni við My Sweet Lord, Jón litla orgelleikara, einn
snjallasta poppara nútímans, þar fyrir neðan. Lengst
til hægri er Kristur konungur, lan Gillan og vinstra
megin við hann er lan Paice, trommari sem byrjaði á
þvl að tæta af sér skyrtuna og spilaði hálfstrlpaður all-
an tímann. Myndin þar fyrir neðan er svo af hljóm-
sveitinni á sviðinu. -
Purple in Rock“. Síðan var far-
ið út í „Strange Kind of Wo-
man“, sem Ian Gillian, söngvar-
inn, sagði vera af næstu LP-
plötu sem er væntanleg innan
tíðar. Áheyrendur fögnuðu gíf-
urlega þegar þessi lög voru
kynnt og ekki minnkaði það
þegar þriðja lagið var „Into the
Fire“, einnig af DP 'in Rock“.
Þó vakti það hvað mesta lukku
þegar Gillian, með langri ræðu,
kynnti fjórða lagið, „Child in
Time“ og þar, í langri impróví-
seringu, brá Jon Lord. sér yfir
á píanóið og lék dágóðan kafla,
með klassískum áhrifum.
Öll lög þeirra á þessum kon-
sert voru unnin þannig að í
miðju var komið fyrir löngum
og tilþrifamiklum impróvíser-
ingum og þá rokkaði Lord
gjarnan á milli orgelsins og
píanósins. Blackmore, sem var
stjarna kvöldsins, tætti gítar-
inn í þúsund mola með frábær-
bærum leik og á meðan hvarf
Gillian á bak við.
„Má ég kynna fyrir ykkur
ían Paice," sagði Gillian svo.
„líann ætlar að láta ljós sitt
skina' í. eigin útsetningu af
„Paint it Black“. Og hvílík út-
setning. Stones gerðu þetta
skemmtilega þungt hér í gamla
daga, en þarna tókst Paice að
auka perskússjónina til mikilla
muna án þess að yfirgera hana
og áður en nokkur vissi af var
hann orðinn einn á sviðinu og
tók langt og skemmtilegt
trommusóló.
En þar komu áheyrendur,
allavega stór hluti þeirra, upp
um sig: Óskapleg ókyrrrð
komst á, allir hlupu í poppkorn
og kók og minnihlutinn, sem
kom til að hlusta í alvörunni
fór í fýlu og heimtaði að þessi
„krakkalýður sem ekkert skil-
ur“ yrði rekinn út — eða alla-
vega bannaður aðgangur að
næsta konsert.
Svo komu hinir inn á aftur og
þá fannst öllum gaman. Þá
Framhald á bls. 43.
28.TBL. VIKAN 15