Vikan - 15.07.1971, Blaðsíða 27

hún líktist Marlene Dietrich,
hinni frægu þýzku fegurðardís,
án þess að ég vissi það þá, að
hún er að nokkru leyti af þýzk-
um ættum. Hún hefur sömu
rafgulu, skásettu augun, næst-
um slafnesk, neðan undir ljósu
hári, sem eitt sinn var rautt,
og sama sterklega nefið og
meitlaða hökusvipinn. Þetta er
leyndardómsfullt andlit, sem
lýtur fullkomnum aga. Það er
líkt og það sé höggvið í marm-
ara. Það er áhrifamikið fyrir
leikkonu og söngkonu. Og það
er einr.ig áhrifamikið fyrir for-
setafrú. En það er einnig þrung-
ið dulúð.
Andlit Pat Nixon er „einka-
andlit“, andlit konu, sem vill
eiga sitt einkalíf sjálf, sem er
fremur innhverf, en ekki opin-
ská. Beinabyggingin bendir til
slíks. Það gerir einnig skapgerð
hennar. Og hin erfiða reynsla
hennar sem ungrar stúlku hefur
einnig stuðlað að því sama,
einnig hálfur þriðji áratugur í
miskunnarlausu sviðsljósaflóði
stj ornmalalifsins. I augum
fjöldans er líf hennar sýning,
líkt og líf Marlene Dietrich. En
munurinn er sá, að íorsetafrúin
er ekki stjarna sýningarinnar,
heldur aukaleikari. Það virðist
erfitt að gera sér í hugarlund,
að það væri hægt að leika það
hlutverk betur. En er þar um
Pat sjálfa að ræða? Eða er þar
bara um að ræða leik í hlut-
verki?
HERT STÁL
„Pat er í rauninni mjög feim-
in persóna." Richard Nixon hef-
ur viðhaft þessi orð um konu
sína. „Hún herðir sig upp, þegar
hún þarf að koma fram opin-
berlega og gegna opinberum
skyldustörfum. Og því er eins
farið með hana og aðra þá, sem
eru að gera eitthvað sem þeim
er ekki eðlilegt að gera, heldur
þurfa að hafa talsvert fyrir því.
Hún lætur lita svo út sem þetta
sé henni allt of auðvelt. Hún
kann að virðast agaðri, jafnvel
kaldlyndari en þær persónur,
sem eiga óskaplega auðvelt með
að koma fram opinberlega og
virðast ekki hafíi neinar
áhyggjur af því eða láta sig það
nokkru máli skipta. Ein af
uppáhaldsbókum Pats er bókin
„Gjöf frá hafinu“ eftir Anne
Morrow Lindbergh. í bók þess-
ari skrifar frú Lindbergh úm
þörfina fyrir einveru. Pat álít-
ur það yndislegan dag, þegar
hún hefur frelsi til þess að
ganga rólega í kyrrð og næði
eftir einhverri auðri sjávar-
strönd.“
Vegna skapgerðar sinnar og
tilfinningar fyrir því, hvað er
viðeigandi, finnst Pat Nixon
spurningar og forvitni um
einkalíf hennar mjög ógeðfellt.
„Ég held, að fólk geti dæmt
aðra eítir því, hvað þeir gera
og hvernig þeir breyta," sagði
hún. „Það er það, sem máli
skiptir, en ekki skapgerðar-
krufning og persónuleikamat.“
í október síðastliðnum sat ég
gegnt henni í risavöxnu for-
setaflugvélinni „Air Force One“
á heimleið frá heimsókn for-
setahjónanna til írlands. Flug-
vélin þaut þögul um loftið, stöð-
ug eins og risavaxin ugla. For-
setafrúin bjóst til að hefja
blaðaviðtal við mig, að vísu
ekki af neinum áhuga en kurt-
eislega og á þann hátt, að hún
virtist veita spurningum mín-
um fulla athygli. Hún hafði
dvalið í þrem löndum síðustu
þrjá dagana. Hún hafði hitt
kónga og drottningar, forsætis-
ráðherra og elzta manninn í
Timahoe, frændfólk í fjórða
legg í Balinrobe og börn, sem
veifuðu fánum. Það hafði þurft
að flýta klukkunni og seinka
vegna tímabeltisskiptingar, og
28. TBL. VIKAN 27