Vikan - 15.07.1971, Blaðsíða 25

„Ég get ekki sagt, að gagnrýnend-
ur hafi mjög slæm áhrif á mig . . .
Ég les yfirleitt ekki gagnrýni
þeirra."
Texli: Ómar Yaldimarsson
Myndir: Egill Sigurðsson
að spreyta mig á hinu. Þarna
lékum við svo í tvo vetur, en
svo urðum við eldri og þá varð
þetta náttúrlega allt of barna-
legt fyrir okkur.
Amma þessa vinar míns spil-
aði í ballettskóla Þjóðleikhúss-
ins og var þar af leiðandi mikið
inni 1 leikhúsmálum. Hún var
alltaf að hvetja mig til að halda
áfram; var hrifin af þeim áhuga
sem ég hafði — ég skal ekkert
segia um getuna — og hún lagði
mjög hart að mér að læra eitt-
hvað á þessu sviði.
Og haustið sem ég varð 16 ára
fór ég í leikskóla Ævars Kvar-
ans, en fæstir vissu um þessa
fyrirætlun mína því ég var
ekkert að flagga þessu. Mér
fannst líka fólk hugsa svo oft
að leikhús væri einskonar leik-
araskapur og engin alvara, svo
ég taldi að það myndi ekki
borga sig fyrir mig að hafa
þetta í hámæli, en mig langaði
að gera þetta, svo ég fór. Þenn-
an vetur var kennt þrjá daga
í viku og ég veit það vel — og
hefur verið sagt það síðar--að
ég var ekki beisinn í þá daga,
hriáður af alls kyns málgöllum
og linmælgi svo ég tali nú ekki
um feimnina.
Nú, veturinn eftir fór ég svo
aftur til Ævars og ég veit að ég
hef lært ákaflega mikið hiá
honum og ég bý enn að því. f
lok þessa seinni vetrar kom í
ljós að langflestir úr hópnum,
sem var frekar samstilltur, ætl-
uðu í Þióðleikhússkólann
haustið eftir. Það ætlaði ég aft-
ur á móti ekki. Mér fannst þetta
allt of mikið fyrirtæki þar sem
skólinn byrjaði snemma á dag-
inn og ég hafði ekki nógu góða
aðstöðu til að stunda hann.
En svo var ég alltaf að hitta
þetta fólk sem hafði verið með
mér hiá Ævari og var nú kom-
ið í skólann, og þau voru alltaf
að segja mér hvað það væri nú
gaman, hvað þau lærðu, hverjir
kenndu þeim og þar fram eftir
götunum og á endanum var ég
orðinn alveg veikur í að byrja
líka. Því fór ég til Guðlaugs
Rósinkranz og sagði honum eins
og var, að ég hefði ekki ætlað í
skólann en nú væri áhuginn
hreinlega að fara með mig;
hvort það væri nokkur mögu-
leiki að ég kæmist inn þótt seint
væri,
Þegar þetta var, hafði ég ver-
ið statisti í nokkrum sýningum
í Þjóðleikhúsinu — það vantaði
oft statista og þá var stundum
fengið fólk úr leikskóla Ævars
— og því kannaðist Guðlaugur
aðeins við andlitið á mér.
Hann tók málaleitan minni
vel og kvaðst skyldu athuga
málið. Svo leið og beið þar til
um mánaðamótin nóvember/
desember, að það var hringt í
mig og mér sagt, að ég mætti
byrja eftir áramótin þegar
skólinn byrjaði aftur.
Upphaflega átti ég auðvitað
að taka inntökupróf eins og öll
hin, en þar sem svo langt var
liðið á námsárið tók því ekki
fyrir mig að fara að æfa upp
einhverja „senu“ fyrir inntöku-
próf, svo ég tók það bara um
leið og vorprófin! Nú, ég náði
þessu inntökuprófi og var þar
með setjandi'á, ef svo má segja,
og svo útskrifaðist ég vorið
1967.“
„En þú fórst ekki að fást við
nein stór hlutverk strax, var
það?"
Framhald á bls. 43.
28. TBL. VIKAN 25