Vikan - 09.03.1972, Side 19

Allt fína fólkið á Fílabeinsströnd sendir dætur sínar á ballettskóla. Dr. Anghini Hortense Aka rekur stærstu lyfjabúð i Abidjan og er ein
af þremur konum sem eiga sæti á þingi Fílabeinsstrandar.
skuld ekkert sem honum fell-
ur miður.“
Muninn á evrópskum og afr-
ískum konum segir hún lítinn.
„Líkamir kvenna í báðum
heimsálfunum eru eins,“ segir
hún, „tilfinningarnar sömuleið-
is. Hörundsliturinn er því nær
hið eina, sem er ólíkt. Og svo
erum við enn að mestu laus
við þessa evrópsku geðveiki,
sem heitir ástarsorg. Fram til
þessa hefur engin stúlka hér á
Fílabeinsströndinni drepið sig
út af pilti. En það kemur áreið-
anlega að því. Stúdínurnar okk-
ar læra það áreiðanlega með
öðru á háskólum í Evrópu."
Þetta er mála sannast. Þeg-
ar unga fólkið á Filabeins-
strönd horfir á franska kvik-
mynd af manni, sem grætur út
af stúlkunni sinni, springur það
nálega af hlátri. Myriam Ciss-
oko, nítján ára stúdína og dótt-
ir póstmálaráðherrans, sá Love
Story-myndina fyrir skömmu í
París. „Ég botnaði yfirleitt ekk-
ert í þessu,“ sagði hún. „Hvað
eftir annað gat ég ekki annað
en skellt upp úr, og þá helzt
yfir atriðum sem hvítum vin-
konum mínum þóttu hvað sorg-
legust. Og alveg finnst mér for-'
kastanlegt að þau í myndinni
skyldu gifta sig gegn vilja for-
eldranna. Ég efa ekki að faðir
minn finni fyrir mig þann rétta,
þegar þar að kemur.“
„Við eignumst sjálfsagt
tuttugu börn.“
Á Fílabeinsströnd velja feð-
urnir ekki einungis dætrunum
maka, heldur og sonunum.
Maður að nafni Belem Hor-
onna, ættaður úr frumskógun-
um í norðurhluta landsins,
hafði farið suður til einnar
borgarinnar og farið þar að
vinna í húsi. Syo var það einn
dag, þegar hann var tuttugu
og fimm ára, að faðir hans
sendi honum skilaboð um að
koma þegar heim til þorpsins.
„Ég hef valið þér konu,“ stóð
í skilaboðum karls.
Belem Horonna hraðaði sér
þegar heim. „Farðu til húss
Hula og litastu þar um,“ skip-
aði faðir hans. „Og ég fór til
húss Hula og beið þar átekta,"
segir Belem Horonna frá. „Vin-
ir mínir höfðu farið á undan
mér og sagt við stúlkuna: „Líttu
út, það er kominn gestur, heils-
aðu honum!“
Svo kom stúlkan, nam stað-
ar frammi fyrir mér og heils-
aði með höfuðhneigingu. Svo
gekk hún á brott. Ég sá hvern-
ig hún var vaxin og reyndi að
horfast í augu við hana, en hún
stóð of stutt við til að tími gæf-
ist til þess. Við föður minn
sagði ég: „Þú hefur valið vel.“
Þetta var í fyrsta sinn sem
Belem Horonna sá brúði sína,
og síðan liðu tvær vikur til
brúðkaupsnæturinnar. Á þeim
tíma máttu hjónaleysin ekki
ræðast við. Þau máttu jafnvel
alls ekki vera tvö ein saman.
Þegar Belem Horonna hafði
lýst ánægju sinni yfir brúðar-
valinu, fóru þeir feðgar báðir
saman á fund föður brúðar-
innar. Tengdafaðirinn tilvon-
andi spurði Belem þrívegis:
„Vilt þú eiga hana Sarötu?“
Og Belem svaraði jafnskjótt:
„Já, ég vil eiga hana Sarötu."
Á Fílabeinsströnd er litið á
konur sem eign og þær því
keyptar líkt og búpeningur.
Belem varð að greiða tengda-
föður sínum sem svarar seytj-
án hundruð krónur fyrir stúlk-
una og móður hennar um sjö
hundruð. Þar að auki vildi fað-
irinn fá „boubou“, það er að
segja hátíðabúning, sem kost-
aði um þúsund krónur. Og of-
an á það varð hann að kaupa
konuefninu skartgripi upp á
Framhald á hls. 44.
Aminata Diarra, sjónvarpsþula, er ógift en á eitt barn. Filabeinska sjón-
varpið sendir sex klukkustundir daglega, og sjónvarpstæki í notkun eru
um fimmtán þúsund.
Eldhús hjá me'ðalfjölskyldu í Abidjan, höfuðborg Fílabeinsstrandar. Þar
er allt gert á gólfinu. Algengasti rétturinn er foutou, flatkökur úr maníok
og banönum, og út á þær er hellt ýmsum sósum.
10. TBL. VIKAN 19