Vikan - 10.01.1974, Blaðsíða 20

Rætt við
Gísla Baldur
Garðarsson,
sjónvarpsþul
V)
ÉGER
,,Ég er alltaf taugaóstyrkur, enda held ég að maður verði að vera það”,
segir Gisli Baldur. Hér situr hann í þularklefa sjónvarpsins.
hún kallað mig til ábyrgðar, og
þetta var oft mikil barátta. Það er
allt i lagi að gera eitthvað, sem
manni er bannað, það getur
m.a.s. verið dálitið gaman, en
það er allt annað að bera ábyrgð á
þvi, sem maður veit innst inni, að
er rangt.
— Það var lika gaman að þvi,
hvernig hún fór að þvi að halda
mér að pianónáminu. Ég vildi
læra að spila á pianó, en mér
fannst hundleiðinlegt að æfa mig,
enda er ekki noxkur von til þess,
að börn skilji, hvað þarf til þess
að ná árangri. Takmarkið er svo
fjarlægt. En amma kunni ráð.
Hún borgaði. mér kaup fyrir að
æfa mig á pianó, og ég var eins og
argasta verkalýðsfélag, fór i
verkfall, ef mér fannst kaupmátt-
urinn hafa minnkað. Ég man, að
ég komst mest upp i tikall á tim-
ann, og það var gott kaup þá.
— Annar ómetanlegur þáttur i
lifi minu var árleg sumardvöl á
Fagurhólsmýri i öræfasveit. Þar
var alveg stórkostlegt að vera, og
ég fékk oft að taka vorprófin á
undan til þess að komast snemma
austur. Ég mátti ekki missa af
sauðburðinum, enda var ég fjár-
bóndi, átti siðast fimm kindur.
Siðasta haustið seldi ég féð mitt i
slátur, lagði inn i kaupfélagið og
tók út fatnað á mig og fleiri og átti
samt eftir 8.700 kr. Mér fannst ég
rikur þá.
— Ég hafði óskaplega gott af
þvi að vera þarna á Fagurhóls-
ONNUM KAFINN AÐ EÐLISFARI
V
Það var ekkert áhlaupaverk að hafa
hendur í hári Gfsla Baldurs Garðarsson-
ar. Næðist i einhvem kunnugan i síma,
var hann ýmist sagður uppi i háskóla að
lesa, niðri i sjónvarpi, i þinginu, á Morg-
unblaðinu, eða enginn vissi hvar. Það var
bara gamla, góða þrjózkan, sem kom i
veg fyrir, að ég gæfist upp á þessum elt-
ingaleik. Þegar ég loksins náði i hann i
sima, sagðist hann vera dálítið upptekinn
þessa dagana, þvi að i viðbót við það,
sem upp er talið, væri hann að aðstoða
stjúpa sinn svolitið við fyrirtæki hans. Ég
spurði hann, hvers vegna hann væri i
svona mörgu, hvort hann ætti svona bágt
með að neita, þegar hann væri beðinn
einhvers. —Ætli það sé ekki frekar, að ég
sé latur við það, sem ég á að gera. Ann-
ars er ég önnum kafinn að eðlisfari, svar-
aði GIsli Baldur.
En loks kom að þvi, að við sett-
umst að skrafi i hans eigin pipar-
sveinaibúð að Njálsgötu 5. Ibúðin
er litil og ósköp notaleg, þótt um-,
ferðargnýrinn að utan sé að visu
meiri en þægilegt má teljast.
Þetta er lika i miðjum jólaönnum,
allir i bænum að erinda fyrir jól-
in. Jóladagatal hangir uppi hjá
Gisla Baldri, og ég spyr, hvort
það sé barn á heimilinu.
— Nei, þetta er handa barninu
Gisla Baldri, svarar hann með
þessum kunnuglega svip af
skjánum. Forláta gólflampi vek-
ur lika athygli mina, ólikur öðr-
um lömpum.
— Þennan lampa fékk ég frá
konunni i lifi minu, henni ömmu
minni. Hún er alveg einstök kona,
ég hef aldrei vitað hana segja eða
gera neitt rangt, aldrei heyrt
hana tala illa um nokkra mann-
eskju. Ég ólst að mestu leyti upp
hjá ömmu og afa, vegna þess að
faðir minn, sem var flugmaður,
fórst þegar ég var aðeins þriggja
mánaða. Amma hefur áreiðan-
lega verið alveg einstakur uppal-
andi. Hún hafði þann háttinn á,
að hún bannaði mér fátt, eftir að
ég var kominn til nokkurs vits.
Þegar ég bað einhvers, sagði
hún: ,,Já, já, þú ræður þvi auðvit-
að, en heldurðu, að þú gerir rétt i
þvi? Ja, þú ert auðvitað orðinn
svo stór, að þú gerir ekkert, sem
þér finnst rangt”. Þar með hafði
mýri, maður komst i snertingu
við svo marga hluti. Þarna er
hafið skammt undan og jökullinn
nálægur. Þarna er silungur i
hverjum polli, fugl og selur. Þessi
sveit á ekki sinn lika. Og þarna
eru auðvitað álfar og huldufólk,
ég gat alltaf hlustað á sömu sög-
urnar aftur og aftur hjá Guðnýju
gömlu, og ég kannaði hella og
hóla, sem við sögu komu. Það er
sérstakur ævintýrablær yfir öllu i
öræfasveit.
— Heldurðu að ævintýrablærinn
dofni ekki með tilkomu hringveg-
arins og betra sambands við um-
heiminn?
— Öræfingar eru einstakt fólk,
svo hreint og beint og óspillt. Ég
hef ekki trú á, að nokkuð geti
haggað þvi.
— Þú ert við lögfræðinám núna,
er það ekki?
—■ Jú, ég tók stúdentspróf við
M.R. 1970 og byrjaði þá strax i
lögfræðinni. Að visu var ég að
stússa i mörgu öðru þann vetur,
bæði við kennslu og auk þess tók
ég að mér formennsku i listkynn-
ingar- og skemmtideild Stúdenta-
félags Háskólans. Allt var þetta
heldur timafrekt. Ég áttaði mig
þó i tima og tókst að ljúka prófi
um vorið með óguðlegum lestri á
allt of skömmum tima.
— Hvar kenndirðu?
— Ég kenndi þennan eina vetur
við gagnfræðadeild Langholts-
20 VIKAN 2.JBL.