Vikan - 10.01.1974, Page 27

Paddington Knglandi var fæð-
ingarbær hans. Ævinni liefur liann
eytt í Englandi, á Spáni, i Mar-
okko, Gibraltar og hann dvelur nú
i Bandarikjunum. Ferill hans
sem söngvari og lagasmiftur,
spannar heil 14 ár. Og á afreka-
skránni eru m.a. lögin it never
rains in Caliíornia og Free
Flectric Hand.
Lagið It never rains in Cali-
i'ornia var samið i Englandi
iyrir þremur árum siðan. bað
helur verið talið hans lyrsta
lag til að slá i gegn. þó svo
hann hafi átt að baki 14 ár i brans-
anum og þó nokkur ,,hitt" lög.
sem hann samdi i samvinnu við
aðra, þegar hann samdi það. Þar
ber hæst lagið, sem hann samdi
ásamt Mike Haz.lewood fyrir
Leapy Lee. Little Arrows. Auk
þess sömdu þeir felagar Gimme
Dat Thing fyrir Pipkins og Good
Morning Freedom fyrir hljóm-
sveitína Blue Mink.
En það er lagið It never rains in
California, sem er upphafið að
ferli Albert Hammonds, eftir að
hann fór að reyna fyrir sér einn á
báti. Næsta lag hans til að ná
sambærilegum vinsældum varð
svo Free Electric Band, en það
söng hann sjálfur inn á hljóm-
plötu á s.l. ári, og ætti að vera
flestum i fersku minni. En hver er
þessi Albert Hammond? Af til-
viljun rakst ég á viðtal við Albert
Hammond i ensku vikuriti nýlega
og fara hér á eftir nokkrar glefsur
úr því.
,,Ég vil taka það fram, að ég er
alþjóðahyggjumaður. Ég lit ekki
á sjálfan mig sem Englending,
frekar en Gíbraltarbúa, Spán-
verja eða jafnvel Amerikana. Ég
er bara Albert Hammond, mann-
vera.”
Þetta segir Albert um sjálfan
sig, en hann er það sem við
tslendingar köllum allra þjóða
kvikindi, — i eintölu. Hann er
fæddur i Englandi, alinn upp á
Spáni, bjó í Marokko um tima,
flutti siðan aftur til Englands-og
gerðist siðan innflytjandi til
Bandarikjanna fyrir rúmum
tveimur árum siðan. Hann býr
nú i Californiu og er ekki ann-
að hægt að segja, en hann sé
á grænni grein þar suður frá.
En áður en hann fór að semja á
eigin spýtur, reit hann tónlist fyr-
rlJRUFRÆÐITÍMA
ir aðra listamenn, eins og minnst
var á hér að framan. Það var á
timum hinnar raunverulegu kúlu-
tyggjótónlistar, sem Pipkins og
lagið þeirra Gimme Dat Thing,
voru svo sannarlega verðugir
fulltrúar fyrir. Um þetta hafði Al-
bert Hammond að segja:
„Við fengum okkur fullsadda af
þessari kúlutyggjótónlist. Það
var orðið þannig með okkur, að i
hvert sinn sem við komum upp
með eitthvert lag, sem okkur
fannst virkilega varið i, þá var
eins og enginn vildi hafa afskipti
af þvi. Það voru hin lögin, sem
gáfu arðinn. Svo ég ákvað að
hætta öllu samstarfi og flytja til
Bandarikjanna.”
En þegar til Bandarikjanna
kom, hvað tók þá við? Al-
bert Hammond lýsti þessu
þannig , i áðurnefndu viðtali. „Ég
fann fljott út, að öll min vinna i
Englandi, öll lögin sem slegið
höfðu i gegn þar, skiptu Kanana
akkúrat engu máli. Ég var gjör-
samlega óþekktur og varð að
byrja næstum á botninum og
vinna mig upp. Það tók mig næst-
um ár að ná i plötusamning og
liklega hef ég verið * ótrúlega
heppinn. Fyrirtækið heil/r Mums
records.”
Þegar Albert var kominn á
samning loksins, leið löng stund
þar til hann átti lag á vinsælda-
lista. Það fyrsta hét Down by the
River, en næsta var It never rains
in California, og þar með var
framtið hans borgið.
Söngferill Alberts byrjaði á '
Spáni, þegar hann var fimmtán
ára gamall. Hann er nú 29 ára. A
Spáni, hlaut hann nokkrar gull-
plötur fyrir spánskar útgáfur af
lögum, sem þegar höfðu slegið i
. gegn i Englandi eða annars stað-
ar. Það var árið 1959.
1 þessu viðtali sagði Albert
einnig m.a„ að hann ætti dálitið
erfitt með að meðtaka það, að
hann væri orðinn vinsæll og dáður
lagasmiður. „Ég er raunverulega r
ósköp venjulegur söngvari”, seg-
ir hann sjálfur. „Ég verð væntan-
lega gleymdur og grafinn, sem
söngvari einhvern tima á næsta
ári. Það er eins með söngvara
eins og David Cassidy og Os-
monds. Þeir hafa áunnið sér sess i
sögunni, sem ágætir söngvarar,
en eftir nokkur ár verða þeir
gleymdir. Það er lagasmiðir eins
og David Bowie, John Lennon og
Elton John, sem ekki gleymast.
Fólk man eftir þeim þó árin liði.
— Ég vona að einhver geti ein,-
hvern tima sagt þetta sama um
mig.” Og hver veit nema við get-
um það nú þegar.
trommuleikara. Mannáskipti i
þessi tvö sæti hala verið tið og oft
hafa þeir Finnbogi og Hrólfur
leikið með hljómsveitinni sem
gestir, þegar hun hefur verið i
einhverju millibilsástandi.
Þegar þessi pistill er skrifaður,
er byrjuð að æfa saman ein útgáf-
an enn af hljómsveitinni. Eftir
sem áður eru það nýr bassaleik-
ari og nýr trommuleikari, sem
verið er að æfa inn i hljómsveit-
ina. Þeir léku báðir með sömu
hljómsveitinni áður, Námfúsu
Fjólu, en þeirri hljómsveit var
fyrir breytingarnar spáð bjartri
framtið. Þeir heita Ágúst Birgis-
son (bassi) og Ólafur Kolbeinsson
(trommur i.Fyrir i hljómsveitinni
eru þeir Ólafur Jónsson (orgel),
var áður i Jeremias, Skúli
Björnsson (gitar), áður i Jere-
mias, og Þorsteinn Þorsteinsson
(söngur), en hann var áður i
hljómsvéitunum Trix og Jere-
mias.
Hvernig hljómsveitin kemur til
að verða eftir þessar siðustu
breytingar, er ekki nokkur vegur
að segja um, en fyrir breyting-
arnar gafst tækifæri til þess að
hlýða á hljómsveitina nokkrum
sinnum. Þá voru i henni þeir Sig-
urður Björgvinsson (bassa) og
Már Elisson (trommur). Þá
skorti mikið á, að „sánd” hljom-
sveitarinnar væri eins og best
væri á kosið. Það, sem inn i há-
talarasnúrurnar fór, kom örugg-
lega ekki út um hinn endann eins
og best verður á kosið. Er það ef
Framhald á bls. 39
2. TBL. VIKAN 27