Vikan - 17.01.1974, Page 8

Indira Gandhi
4
I kring?” En viö komum þvi i
kring. Þegar við hugðumst stofna
lýöveldi var sagt: „Hvernig er
hægt að stofna lýðveldi I landi,
þar sem meiri hluti ibiianna er ó-
læs?” En það reyndist unnt. Þeg-
ar viö komum á þjóönýtingu á
vissum sviöum, var sagt: „Þetta
er kommúnismi. Lýðræði og
kommúnismi geta ekki farið
saman”. En samt hefur það
blessazt. Og nú siðast höfum við
tilkynnt, aö viö ætlum að berjast
gegn offjölguninni. Það er hlegið
að okkur. En þegar hefur nokkur
árangur náðst.
Blaðam: Þér eruð kvenrétt-
indakona?
Indira Gandhi: Nei. Þvi ætti ég
aö vera kvenréttindakona? Mér
fannst ég alltaf geta allt, sem ég
vildi. Móðir min var opinber
« kvenréttindakona, henni voru
settar hömlur vegna þess að hún
var kona. Mig langar til að segja
stuttlega frá móður minni. Hún
var kát og fjörug i bérnsku og lék
sér við bræður sina. Sem barn
nauthún hamingju. En allt i einu
var hún ekki lengur barn og varð
að sitja heima, af þvi að þar átti
konan að vera. Henni virtist á-
skapaö að búa i hálfgerðri ein-
angrun og sitja alltaf heima i húsi
sinu. Og þess vegna barðist hún
fyrir auknum réttindum konum
tilhanda allttil dauðadags. Henni
hefði fallið einkar vel við allar
þær konur, sem nú láta að sér
. kveða utan heimilanna.
Blaðam: Hvort fellur yður bet-
ur að starfa með konum eða körl-
um?
Indira Gandhi: Mér fellur jafn-
vel að starfa með báðum kynjum.
Ég lft aldrei á konu sem einungis
konu eða karlmann sem ekkert
nema karlmann. Ég lit á persónu-
leika þefrra. Hugsið yður hvað ég
fékk sérstakt uppeldi hjá föðrur
minum og móður. Þau ólu mig
upp eins og strák. Ég fann aldrei
til neinnar minnimáttarkenndar
gagnvart strákum.
Blaðam: Hvað finnst yður hafa
átt mestan þátt i að móta yður
eins og þér eruð?
Indira Gandhi: Lifið, sem ég
hef lifað. Erfiðleikarnir og þreng-
ingarnar. Það eru i rauninni for-
réttindi að fá að reyna erfiða
tima. Þrengingar móta fólk
sterkt. Ég átti i rauninni enga
einfalda og hamingjusama
bernsku. Alltaf, þegar lögreglan
handtók fjölskyldu mina, varð ég
ein eftir i húsinu. Ég lærði afar
snemma að standa á eigin fótum.
Ég var átta ára, þegar ég fór i
fyrsta skipti til Evrópu. Ég ferð-
aðist á eigin spýtur milli Frakk-
lands og Sviss, þvi að foreldrar
minir voru ýmist hér eöa þar og
ég fór á milli. Faðir minn innrætti
mér snemma jafnaðargeð og fað-
ir minn lærði það af Mahatma
Gandhi.
Blaðam: Þér hljótiö að hafa
unnað föður yðar afar heitt.
Indira Gandhi: Vitaskuld. Ég
held að faðir minn hafi komizt
eins nærri því að vera fullkominn
maður og dauðlegum manni er
unnt. Hann trúði á Indland. Viö
skildum hvort annaö mjög vel.
Blaðam: Er það rétt, að þér
hafiö verið ákveðin i að gifta yður
aldrei?
Indira Gandhi: Já, þangað til
ég var komin á átjánda ár. Ind-
land var ekki frjálst og ég ætlaði
að helga ættjörðinni alla krafta
mfna. Þegar ég var orðin átján
ára, breyttist viðhorf mitt, þvi að
mig langaði þá mikið til að eign-
ast börn, helzt ellefu börn. Mað-
urinn minn vildi ekki eiga nema
tvö. Og mig langar til aö segja yð-
ur svolitið: Læknar ráðlögðu mér
að' eiga ekki börn, barnsburður
gæti orðið mér hættulegur. Ég
varö fokreið, þegar mér var sagt
þetta. Og ég svaraði: „Ég vil ekki
heyra,.að ég geti ekki eignast nein
börn. Ég vil fá að vita, hvað ég á
að gera til þess að geta eignast
þau”. Mér var sagt, að ég yrði að
bæta’á mig holdum, þvi að ég
væri allt of horuð. Svo gerði ég
allt, sem mér var sagt, til þess að
reyna að fitna. En ég þyngdist
ekki um eitt gramm. Þá skipu-
lagði ég sjálf matarkúr handa
mér og það bar árangur. Ég segi
þetta bara til þess að reyna aö
sýna yður fram á, hvað ég var á-
kveðin i þessu.
Blaðam: Og þér eruð ákveðnar
við fleira. Og ef mig misminnir
ekki sýnöirðu lika, hvað þú gazt
verið ákveðin, þegar þú gekkst i
hjónaband.
Indira Gandhi: Já, enginn
mátti heyra á þetta hjónaband
minnst. Allt Indland var á móti
okkur, af þvi aö maðurinn minn
var annarrar trúar, hann var
parsi. Okkur var hótað morði.
Samt giftist ég Feroze Gandhi. Ef
ég er búin að bita eitthvað i mig,
verður mér ekki um þokað.
Blaðam: Maðurinn yðar lézt
fyrir nokkrum árum. Hefur yður
nokkurn tima dottið i hug að gift-
ast aftur?
Indira Gandhi: Nei, nei. Þvi
ætti ég að gera það? Lif mitt er
nógu auðugt nú þegar? Útilokað.
/ Blaðam: Ég get heldur ekki i-
myndað mér yður sem húsmóður.
Indira Gandhi: Þar skjátlast
yður. Ég var afbragðs húsmóðir.
Og ég haföi mikla gleði af þvi að
ala syni mina. Ég held að mér
hafi tekizt það allvel. Þeir eru
báöir dugandi menn. Ég fæ held-
ur ekki skilið þær konur, sem
finnst það aðdáunarvert að vinna
utan heimilisins og sinna þörfum
þess jafnframt starfi sinu. Það er
alls ekki erfitt, ef maöur skipu-
leggur tima sinn skynsamlega.
ÞegarHajiv.eldri sonur minn, var
þriggja eða fjögra ára og var á
barnaheimili, tók ég mikinn þátt i
starfi að æskulýðsmálum. Dag
einn sagði móðir eins leikfélaga
I\ajivs við mig: „Það hlýtur að
vera mjög dapurlegt fyrir yður að
hafa engan tima handa barninu
yöar”. Sonur minn hrópaði upp
8 VIKAN 3 . TBL.
Indira Gandhi 'meö barnabarn sitt
Þjóðin hefur dálæti á forsætis
ráðherranum.